Kijken en luisteren naar beide kanten van een verhaal zou ons ervan moet overtuigen dat er meer schuilt in een verhaal dan beide kanten; dus niet de zwart-wit wereld die de overheid zo graag voorspiegelt. We leven namelijk niet in een ‘zwart-wit’ wereld, de wereld waarin we leven kent vele tinten 'grijs', wel, op z'n minst 50 ervan.
Na 2500 jaar moderne beschaving bleek dat iets alledaags, boodschappen doen bijvoorbeeld, een levensgevaarlijke onderneming is. Gelukkig hadden we de overheid en de media die over ons waken en ons dat duidelijk maakten anders hadden we het nooit geweten en waren we de weg van de dinosaurus gegaan, maar dan met wifi.
Zo langzamerhand begint iedereen en z'n moeder zich af te vragen waar de overheid in hemelsnaam mee bezig is.
Het begint er meer en meer op te lijken dat met name het coronabeleid zich tegen de overheid gaat keren, dat de overheid hun hand heeft overspeeld, dat de maskers vallen; het bal demasqué, want het dwingt ons de functie van de overheid en hun betrouwbaarheid te herzien; in het gezicht te staren.
De 'klimaatcrisis', de 'immigratiecrisis', de 'coronacrisis' etc. hebben het in zich de 'game changers' ten goede te zijn. Ze gaan, hoe dan ook, de wereld veranderen; zijn ze reeds aan het doen, en het is aan ons; de wereld, niet aan overheden, om te bepalen hoe.
Er wordt ons een kans geboden, een kans om voor eens en altijd af te rekenen met de archaïsche machtsorde en een nieuwe orde, onze orde, te implementeren. Het is aan ons die geboden kans te grijpen ... of niet.
Besef dat de toekomst wordt bepaald door het karakter van hen die de toekomst vormgeven.
. . . wanneer onze (klein)kinderen ons straks vragen wat we er tegen gedaan hebben om het te voorkomen, wat gaan we ze dan vertellen, wat gaat dan ons antwoord zijn . . .
Die keus is aan ons ... die verantwoording ligt bij ons ... hier en nu.
Uit: 'De Corona Wereldorde vs De Honderdste Aap'
