even een testje

Lieve allemaal, even een update van Markie,
Home sweet home, is toch de waarheid als een koe. Ja, ik ben weer thuis! Vier dagen werden er tien en één operatie werden er drie. De voorgaande operaties met weefsel- en huidtransplantatie zijn ongedaan gemaakt, toch vanwege slechte doorbloeding. De laatste adertransplantatie lijkt nu wel te werken, maar we blijven voorzichtig. Er is doorstroming. Nu werken we met een vacuümpomp om de wond schoon te houden. De artsen waren verbaasd dat het zo goed werkte, daar ligt nu de hoop. Is de wedstrijd gewonnen? Nee, zeker niet! Ik ben mijzelf daar erg bewust van, echter geeft de hoop toch veel kracht. Nu is het zaak vooral rustig aan te doen, en weer op krachten te komen. Zowel mentaal als fysiek krijg je toch wat om je oren. We hebben opnieuw een jasje uit gedaan, en voor de mentale steun mag ik van geluk spreken, zoveel mooie en lieve mensen om mij heen te hebben. Hoe en waar dit zal eindigen, blijft vooralsnog een open vraag, het antwoord ligt verscholen in de toekomst. Vanzelfsprekend denk je en heb je het met jezelf over meerdere scenario’s. We gaan altijd uit van het beste, maar tussen de wereld van negativiteit en positiviteit ligt de wereld van de realiteit. Een wereld die er gewoon is en bestaat. Wat enorm geholpen heeft, en nog steeds helpt, zijn de enorme warme en liefdevolle berichten en het massaal branden van kaarsjes. Ik weet nu dat dat zeker mentaal enorm steunt. Ik hoop dat jullie ermee doorgaan, niet alleen voor mij, maar voor al die duizenden mensen die deze steun kunnen gebruiken! Wat mij ook enorm goed gedaan heeft en doet, is de enorme steun van familie. In tijden van lastigheden is het mooi om een arm te voelen, al is het soms digitaal. Last but not least, de enorme steun, kracht en liefde van Marjolein. Wat een vrouw, wat een kracht en wat een onuitputtelijke liefde, dank je wel schat!

Update Het Andere Nieuws https://www.hetanderenieuws.nl..../update-het-andere-n

Beste allemaal,
Na drie weken ziekenhuis en drie operaties zijn we gelukkig weer thuis. Eén operatie meer dan gedacht en een week letterlijk langer liggen, kan ik mijzelf weer bewegen in een rolstoel. Daar ben ik voorlopig nog wel even afhankelijk van. Vervelend is het zeker, maar niet onoverkomelijk. De spier- en weefseltransplantatie alsmede de huidtransplantatie zijn gelukt. Er is vrijwel een nieuwe hiel gemaakt. Heb gelukkig geen pijnen, behalve wat spierpijn omdat het been recht moet blijven. Het e.e.a. zal eerst moeten genezen, wat gelukkig goed gaat, voor dat ik weer kan lopen. Ben dankbaar het goed gaat, nu geduld hebben qua genezing. Nu gaan we langzaam alles weer opstarten.