* ER BESTAAT HELEMAAL GEEN VERZONNEN HEMEL OF HEL *

Dat wat mensen God noemen en in mensen hun verbeelding leeft als een op zichzelf staand super wezen dat ergens in her universum of zelfs buiten het universum leeft.

Hoewel het onmogelijk is buiten het universum te leven, omdat het universum allesomvattend is in alle universums, is het voor God toch mogelijk, maar dat terzijde.

Mensen denken dat God ook de zelfde behoeftes heeft en aan de zelfde emoties en spanningen onderworpen als de mens.

Maar dat wat God is kan onmogelijk op enige wijze pijn gedaan worden, of ook maar beschadigd, of behoefte heeft als wraak en straffen opleggen.

God bevindt zich ook niet in de hemel, want er bestaat geen hemel, evenmin als een hel of een duivel Satan genaamd een afvallige engel, waarom zou God zoiets onzinnigs tegen zichzelf scheppen?

Deze gedachten zijn ontstaan in mensen breinen uit het ego van machtsbezit en een verwarrende uitleg over het menselijke systeem van recht en krom, goed en kwaad.

Rechtvaardigheid en onrecht berust immers op een tegengestelde gedachte en ontleent zijn recht aan het idee dat God daadwerkelijk wraak verlangt en straf oplegt, een typisch Israëlisch standpunt.

Het idee om een straffende God los te laten om het gevoel dat er wel rechtvaardigheid in het universum bestaat, want als slechte mensen niet op aarde worden gestraft wat dan?

Kunnen de goede in elk geval de gedachte koesteren dat ze hun deel wel krijgen als ze overgaan zijn en daar zich dan het leven verantwoorden moeten voor hun daden en daar hun deel wel krijgen, dus toch wraak?

God heeft immers rechtvaardigheid beloofd, maar er bestaat in Gods beleving geen dingen als straf en beloningen, de uitspraak dat er geen straf bestaat zegt niet dat er geen consequenties aan vast zitten.

Iedereen wordt een levensoverzicht-proces geboden en tijdens dit overzicht wordt de mens zijn denken over zichzelf en het aardse subreëel leven over wat ooit gezegd werd, ervaren werd, gedacht of gedaan werd, herbeleefd.

God zegt deze ervaring is allesomvattend want jullie zullen het niet alleen van uit je eigen gezichtspunt ervaren, maar ook vanuit het gezichtspunt van iedereen wiens leven jullie beïnvloed hebben.

Jullie zullen ervaren wat zij hebben ervaren als gevolg van wat jullie dachten zeiden en vooral hun aan wel of juist niet aandeden.

Dus de mens zal zijn interacties met anderen opnieuw beleven de ene interactie na de andere maar vanuit het gezichtspunt van de ander.

Het wordt een herinnering van wie je werkelijk bent en wie je worden kunt doordat je ontdekt wat anderen door jouw toedoen ervaren hebben en je zult er niet door lijden.

Zelfs als het voor die ander pijnlijk was, want ook het lijden heeft met gezichtspunten te maken, pijn is een ervaring, lijden is een gezichtspunt over die ervaring.

Er zal pijn worden ervaren hoe de moeders deze pijn van baren ervaren maar het niet als een lijden beschouwen.

Het zal worden ervaren als het schenken van leven vanuit jezelf en zo meer bevat, meer begrijpt en meer beseft, zodat jij hierna bereid bent het ``Zelf`` te ervaren.

Dit is wat evolutie is en in een evolutieproces hebben zoiets als een straf en beloning geen plaatst.

In licht * Giorly *