Als deze techniek kan worden opgeschaald, kunnen we plasticafval straks omzetten in zeep.
Wetenschappers aan de Amerikaanse universiteit Virginia Tech hebben een veelbelovende methode ontdekt om plasticafval om te zetten in bruikbare producten zoals zeep en wasmiddelen.
De wetenschappers zijn erin geslaagd om specifieke soorten plastic om te zetten in nuttige chemische producten. Het procedé, dat wordt beschreven in een paper die gepubliceerd werd in vakblad Nature Sustainability, werkt verrassend eenvoudig: plastic wordt verhit tot temperaturen tussen 350 en 400 graden Celsius in een speciale reactor. Daardoor vallen de moleculen langzaam uiteen, zonder gebruik van speciale katalysatoren of waterstof. Het is net alsof je een puzzel uit elkaar haalt, maar dan op moleculair niveau.
Wat overblijft, is een mengsel van olie, gas en kleine vaste deeltjes. De olie is het interessantste deel. De wetenschappers slaagden erin om deze olie zodanig te bewerken dat hij kan worden omgezet in zeep, wasmiddelen en andere bruikbare chemische producten. De techniek is bijzonder omdat hij de moleculaire structuur nauwkeurig kan besturen. Door de temperatuur van de reactorwand te controleren, kunnen onderzoekers de lengte van de nieuwe moleculen precies bepalen. Dat is cruciaal voor het maken van hoogwaardige chemische producten. Na de eerste omzetting volgt een tweede chemische stap, een behandeling met zwavelzuur en vervolgens neutralisatie (het onschadelijk maken van een zuur of base) met kaliumhydroxide. Het resultaat? Moleculen die gebruikt kunnen worden voor de productie van zeep, wasmiddel en andere nuttige producten.
Het grote voordeel van deze techniek is dat deze methode bijdraagt aan een circulaire economie, zeggen de onderzoekers. In plaats van plastic als afval te zien, wordt het een grondstof voor nieuwe producten. De methode produceert bijna geen luchtvervuiling. Bovendien voorkomt het de productie van nieuwe grondstoffen uit fossiele brandstoffen. “We kunnen nuttige chemicaliën en materialen genereren uit afval en hopelijk kunnen we de kringloop van koolstof en plastic sluiten”, zegt Greg Liu, hoofdauteur van de studie.
De techniek is echter nog niet perfect. Momenteel kan de techniek plastic met recyclingcodes 2, 4 en 5 verwerken – denk aan melkflessen, boodschappentassen en yoghurtbekers. De onderzoekers werken eraan om in de toekomst nog meer soorten plastic te kunnen recyclen, zodat bijvoorbeeld ook plastic speelgoed kan worden gereycled. De technologie moet ook nog rendabel worden gemaakt en op grote schaal worden getest. Het team is nu op zoek naar financiering om het proces verder te testen. “Het goede is dat we op dit moment getalenteerde studenten en postdocs opleiden in dit lab, maar we hebben absoluut meer middelen nodig, vooral fondsen, om reactoren te bouwen en te testen”, zegt Liu.
De onderzoeker erkent wel dat deze techniek geen magische oplossing is. Hij roept de wetenschappelijke gemeenschap op om meer te doen om het probleem van plasticvervuiling op te lossen. “Ik hoop dat we in de toekomst een oplossing vinden en dat plastic niet langer een probleem is om ons zorgen over te maken. We kunnen nuttige chemicaliën en materialen uit afval genereren en hopelijk kunnen we de kringloop van koolstof en plastic sluiten. Ik geloof dat we het kunnen bereiken, maar het zal een tijdje duren. Met ieders wil zullen we het oplossen”, klinkt het.
Technieken om plasticvervuiling aan te pakken, zijn broodnodig. Volgens de Verenigde Naties produceert de wereld jaarlijks zo’n 430 miljoen ton plastic. Momenteel belandt slechts een fractie van al dat plastic in recyclingprocessen. Het grote merendeel eindigt in oceanen, rivieren en op stortplaatsen, met dramatische gevolgen voor ecosystemen en dierenleven. Steeds meer onderzoek toont aan dat plasticvervuiling ook gezondheidsproblemen kan veroorzaken bij mensen.
