Schuldbekentenis aan mijn moeder
Ik duw voorzichtig de deur open van de kamer en loop naar het gedeelte waar een groot ziekenhuisbed pontificaal in het midden is opgesteld. De gordijnen zijn bijna volledig dicht, op een kier na waar deze iets opzij geschoven zijn, hier stroomt daglicht naar binnen. In het bed diep onder de dekens ligt iemand te slapen. Haar breekbare gezichtje met korte grijze haren steekt nog net boven de dekens uit. Het is mijn moeder, alleen ze slaapt niet. Het enige geluid is afkomstig van haar zware ademhaling.
https://www.dlmplus.nl/2024/12..../24/schuldbekentenis
Vind ik leuk
Reacties
Delen
