Mijn laatste column was ter gelegenheid van de naamsverandering van Socializen.online naar VriendenPlek, dus hoog tijd voor een nieuwe column! Het lijkt erop dat de naamswijziging het gewenste resultaat heeft: betere vindbaarheid in ons taalgebied. Dus, voor de nieuwe ‘vrienden’, welkom allemaal, ik ben Marjolein, en ik probeer zo’n twee keer per maand een column te schrijven voor VriendenPlek.
Over het C-woord wil ik het deze keer maar even niet hebben, daar gaat het eigenlijk al veel te veel over. Ik wil het weer eens over mijn moestuintje hebben, al is dat een groot woord. Wij hebben een tuin van 30 m2 en daarin had ik afgelopen zomer voor het eerst een moestuin. Inmiddels is het weer minder, maar ook dan is er nog wel wat te doen in de moestuin. In oktober heb ik knoflookteentjes gepoot zodat die volgende zomer geoogst kunnen worden. Ook heb ik vast tuinbonen gelegd, zoals dat heet. Tuinbonen leg je normaal gesproken in februari, maar het kan ook vast in oktober, dan groeien ze vast, gaan stilstaan als het echt te koud wordt, maar groeien dan meteen weer verder als zij dat zelf willen en dan heb je dus heel vroeg al tuinbonen. Voordeel is dat je de tuinbonen al geoogst hebt tegen de tijd dat de zwarte bonenluis actief wordt.
Ook nog in de tuin staan de aardperen, gepoot in een grote pot, want aardperen schijnen nogal te woekeren. Je eet het als een aardappel. De aardpeer is familie van de zonnebloem, dus in de zomer wordt het heel hoog met gele bloemen. Alleen is er ook een variant die niet bloeit. En die had ik, helaas. Ik had gewoon een zak aardperen gekocht bij de biologische winkel en die in maart in de grond gestopt. Aardpeer is lekkerder als de vorst eroverheen geweest is, dus daar is het wachten nog op, al moest er vanochtend wel ijs gekrabd worden van de autoruiten. Aardpeer is erg kort houdbaar, dus je kunt ze beter in de grond laten zitten tot je ze wil eten.
In juli had ik ook boerenkool gezaaid. Daaruit zijn vier struiken gegroeid. Prachtige planten waren het, waar vooral de rupsen van het koolwitje, de groene variant, erg gek op waren. Ik heb de rupsen er steeds afgehaald en op een broccoliplant gezet die ik nog had laten staan, want die boerenkool wilde ik toch eigenlijk wel zelf opeten. Vorige week was het zo ver. Ik heb de bladeren van de planten afgehaald en de hele dag in een emmer water laten weken, extra proteïne in de vorm van slakken en rupsen vond ik niet zo’n goed idee. De bovenste blaadjes heb ik laten zitten zodat de struikjes eventueel nog verder kunnen groeien. De geoogste boerenkoolbladeren heb ik fijn gesneden en gewogen, het was 700 gram! Dat viel bepaald niet tegen! De helft heb ik in de vriezer gedaan en de andere helft hebben we heerlijk gegeten. Verser kun je het niet hebben!
Ik wens jullie een fijne week toe,
