Hegeliaanse Dialectiek : Het P-R-O-Scenario

'Verkwansel nooit de mogelijkheden die een goede crisis je bieden' - Niccolò Machiavelli

- De Valse Vlag

Overheden zijn op dit moment, wederom, druk bezig met wat ze altijd al gedaan hebben/doen; waar ze hun bestaansrecht aan ontlenen, door het principe toe te passen dat de wereld regeert : middels drogredenen volledige populaties in probleemsituaties te zetten die grotendeels fictief zijn, bedoeld om achterliggende agenda's te realiseren, in deze "Agenda 2030" en gerelateerde politiek agenda's als "The Great Reset" en zijn allen van hetzelfde laken een pak.(1)(2)

Daartoe gebruiken ze een beproefd concept: Hegeliaanse Dialectiek, ook bekend als PRO of het P-R-O-Scenario, en bestaat uit vier, relatief simpele, stappen: PPRO; (vooropgezet) Plan -- (kunstmatig) Probleem -- (gegenereerde) Reactie -- (gewenste) Oplossing - en daarmee is de cirkel rond, want de -gewenste en openlijke- "Oplossing" is gelijk aan het -vooropgezette en verborgen- Plan. Huub, Huub, Huub, Barbatruuk.

Echter, wanneer een 'oplossing', in effect, een ander -groter- probleem schept, is het geen oplossing - dan is er sprake van of incompetentie of opzet: beleid.

Wanneer zij die ons keer op keer vertellen dat er een probleem(situatie) is, ook steeds dezelfde blijken die de 'oplossing' aandragen en daarmee niet alleen hun machtspositie handhaven, eveneens versterken, daar persoonlijk en politiek voordeel uithalen, effectief de bevolking (nog meer) onderdrukken; een moderne slavernij indrukken - en dat alles in een kant-en-klaarpakket met de sticker 'crisis' ... wat is het mysterie dan nog; hoe naïef moeten we dan zijn niet te zien wat er werkelijk gaande is?

- Cui Bono? Cui prodest scelus, is fecit! (Seneca)

Wanneer er zich een politiek sociaal-maatschappelijk probleem voordoet, of beter gezegd, wanneer ons dat slechts verteld wordt door de politiek/media, 'van horen zeggen'; anecdotisch bewijs(3), dienen we ons direct af te vragen of er wel een probleem is. Wanneer blijkt dat de gepresenteerde probleemsituatie moeilijk tot niet meetbaar is, dan worden we gemanipuleerd ons te gaan gedragen alsof het genoemde probleem reëel zou zijn waarmee we effectief zelf het probleem vormgeven en in de realiteit roepen gelijk het oproepen van spoken (zelf-manifestatie), er wordt een soort van 'magische' spreuk, een fictie, over ons uitgeroepen. Laat het voor wat het is; het non-confirmatie principe.

Wanneer je niet gelooft in de boeman, bestaat ie ook niet en manifesteert ie zich ook niet. De boeman bestaat alleen voor hen die er in geloven, niet voor hen die dat niet doen. De boeman in het spookhuis op de kermis schenken we ook niet echt aandacht aan als ware het een probleem, laten we ook voor wat het is: fictief.

Wanneer er zich een zichtbaar, dus meetbaar, politiek sociaal-maatschappelijk probleem voordoet; er dus sprake is van empirisch bewijs, stel de allerbelangrijkste vraag: cui bono; wie haalt hier voordeel uit - op welke manier. Het voert je direct naar de bron en het waarom en legt bloot of het probleem 'natuurlijk' of gekunsteld is.(*) Daar waar de menselijke hand speelt is het, waar het een (geo)politiek 'probleem' betreft, kunstmatig en wordt het P-R-O-Scenario op ons losgelaten. Dat scenario kunnen we omkeren, tegen de initiator ervan gebruiken. We kunnen het initiatief dus overnemen; in eigen handen nemen. Immers, een principe, een wetmatigheid toegepast, werkt altijd 'beide' kanten op: wanneer het linksom werkt, in ons nadeel, werkt 't ook rechtsom, in ons voordeel.(4)

(*) Het is de kortste, rechtstreekse route om tot de kern van iets te komen zodat we de vinger direct op de zere plek kunnen leggen. De Socratische Methode.

- Waarheidsvinding

Anekdotisch bewijs vs Empirisch bewijs

Wanneer je aan de hand van jouw eigen waarneming ontdekt dat iets een feit is en in strijd met wat een vermeende autoriteit er over heeft gezegd, dan moet je die autoriteit laten voor wat het is en jouw conclusies baseren op jouw eigen bevindingen.(5)

- Luchtfietserij

Er wordt over het algemeen wel beseft dat zaken niet vanzelf plaatsvinden. Dingen gebeuren omdat mensen dingen doen. Als mensen niet zouden handelen, zou er niets gebeuren, behalve de natuur. Dus, daar waar de menselijke hand bij betrokken is, vinden zaken op één van twee manieren plaats: per ongeluk (onbedoeld) of expres (opzettelijk). Er zijn geen andere opties.

Daar waar het twijfelachtige of zelf maatschappij-ontwrichtende politieke besluiten/dictaten betreft is het derhalve niet per definitie 'onzin' te constateren dat er sprake is van of incompetentie of opzet. Het is dan eerder een logisch gevolg of op z'n minst een geval van 'rekening houden met'; 'niet uitsluiten dat', in de zoektocht naar een verklaring voor iets ogenschijnlijk 'onbegrijpelijks', omdat over het algemeen wel begrepen wordt dat zowel daden als misdaden die planning en organisatie behoeven niet toevallig, per ongeluk of uit zichzelf plaatsvinden; het zijn immers bewuste acties, geen onbewuste handelingen of natuurlijke verschijnselen.(6)

- de mate van waarheid; toepasbaarheid, van een theorie of een veronderstelde wetmatigheid bestaat daarin tot in hoeverre die bevestigd wordt in de praktijk -

- Het Oneindige Principe

Een gecreëerd, dus fictief, probleem fictief oplossen, creëert een ander fictief probleem, voor een andere fictieve oplossing enzovoort - een zichzelf-voedend principe.

Er wordt simpelweg een beproefde methode toegepast: mensen; een volledige bevolking, middels een opgeklopte of fictieve crisissituatie (het probleem) iets -dat vooropgezet is- te laten 'accepteren' (de oplossing) dat onder normale omstandigheden niet geaccepteerd zou worden en weinig tot geen kans maakt.

Politiek in optima forma; mensen in een positie zetten waarbij het lijkt 'dat er geen andere optie is dan' - een afgeleide van de drogreden(ering) bekend als 'Vals Dilemma', de dichotomie (tweedeling), effectief twee opties (do or die, als je niet voor bent dan ben je tegen enz.), als de enige twee mogelijkheden voorstellen terwijl er andere opties bestaan dan wel mogelijk zijn.

elementair zelfstandig naamwoord + 'crisis' = paniek - voorbeeld: CO2 + crisis = OMG! we gaan allemaal dood

- Kortom

Het is het toepassen van één van de elementaire regels uit hoofdstuk 1 in het grote boek der politiek: creëer/fingeer de dreiging; de vijand, die je nodig hebt.(7)

Marcus Licinius Crassus bijvoorbeeld, had dat ook goed begrepen en gebruikte de opstand van de slaven/gladiatoren onder leiding van Spartacus om de burgerij van Rome angst aan te jagen om op die manier zijn politieke ambities te realiseren. "Sun Tsu" ('De Kunst van het Oorlogvoeren') had daar eveneens het één en ander over op te merken. Uiterst leerzaam.(8)

'Wanneer je het verleden kent, dan kan je het heden begrijpen. Wanneer je het heden begrijpt, dan kan je de toekomst (voor)zien.'