Filosofie.
Letterlijk: Liefde voor de waarheid.
Dat is niet algemeen bekend, dat dat de betekenis is van het woord. In mijn leven heb ik veel 'filosofen' ontmoet en ze waren inderdaad verliefd op de waarheid.
Dat wil zeggen: Hún waarheid, niet perse dé waarheid.

Absolute waarheid bestaat immers niet omdat waarheid een subjectief begrip is.
Waarheid wordt vaak verward met feiten.
Zwaartekracht is een feit maar geen waarheid.
Het is wáár dat zwaartekracht bestaat maar het schijnt dat er mensen zijn die er niet volledig onderhevig aan zijn.
Mensen die in hun éigen ogen leviteren maar waarvan een buitenstaander zegt: " Maar ik zie niets gebeuren."

Schrödingers kat. Er bestaat een mogelijk gebied waar die mensen zowel niet als wel leviteren. We kunnen het niet weten tót we het observeren maar áls we het observeren, beïnvloeden we het geobserveerde door te observeren.

Volgen we het nog?

Waarheids liefde is enkel een liefde voor de waarheid die we willen accepteren. Die zonder al teveel moeite door ons brein verwerkt kan worden zonder dat de amigdila erin kickt.

Niet voor niets noemde Plato dit soort filosofen, Sofisten en dan wel op zo'n manier, dat duidelijk werd dat ze gelijk stonden aan een SOA. Lekker om in mee te gaan, totdat blijkt dat je er wat aan over gehouden hebt.
Plato had wat dat betreft volkomen gelijk toen hij een sofist vergeleek met een pottenbakker. Waarbij je met pottenbakken hooguit wat ledematen verbrand maar ohwé als ze je brein te pakken krijgen!

Dat ze daar dingen in stoppen waarvan je eigenlijk wéét dat ze niet waar zijn maar waar je vervolgens nooit meer vanaf komt. Als mensen hun brein hetzelfde zouden behandelen als hun auto, zouden narcisten en psychopaten nooit meer in staat zijn om hele volksmassa's te onderwerpen en daarmee naar de ondergang te leiden.