TWINTIG JAAR NA FORTUYN
Vandaag is het twintig jaar geleden dat Pim Fortuyn werd vermoord. Op die bewuste maandag 6 mei 2002 reed ik op de A50 van Arnhem naar Apeldoorn, toen ik om 18.00 uur op de radio hoorde dat Pim Fortuyn op het Mediapark in Hilversum was neergeschoten, naar later bleek door een linkse dierenactivist. De hele avond zaten mijn moeder en ik aan de buis gekluisterd. Hoe kon zoiets in Nederland gebeuren. We zagen woedende mensen op het Binnenhof die schreeuwden: ‘Melkert, moordenaar!’ We zagen uitgestreken gezichten van politici die het allemaal even verschrikkelijk vonden. Maar ze hadden wel de voedingsbodem geleverd waardoor deze moord kon gebeuren. Fortuyn was gedemoniseerd. Met zijn boek - tevens programma van zijn partij Lijst Pim Fortuyn - ‘De puinhopen van acht jaar paars’ wilde hij ‘de ramen van de polder eens flink openzetten’. Hij had de achilleshiel in de Nederlandse samenleving blootgelegd. Schopte tegen heilige huisjes en wilde zaken waar een taboe op lag - zoals de massa-immigratie - bespreekbaar maken. Maar het werd hem niet gegeven.
Vonden de ‘geschokte’ politici het eigenlijk wel zo erg; waren ze stiekem niet blij dat ze van die ‘racist’ verlost waren? Hij joeg hen immers de stuipen op het lijf. Professor Bob Smalhout schreef een aantal jaren later in De Telegraaf: ‘Ze hadden de champagne al koud staan’.
SGP-leider Kees van der Staaij herinnert zich Fortuyn als iemand die indruk maakte. “Voor Pim voelden de mensen een soort liefde. Aan de ene kant was hij de professor, maar ook een man die dicht bij de gewone man stond en hoop gaf. Dat is bijzonder.”
Volgens Van der Staaij zag Fortuyn dat er iets broeide in de samenleving. “Met Fortuyn begon een nieuw tijdperk. Het was de sterkste breuk met de heersende politiek die ik heb meegemaakt. Het hangt nu ook wel weer een beetje in de lucht.”
“Allerlei nieuwe bewegingen zijn geïnspireerd door het succes van Fortuyn”, zegt de SGP’er. Maar de man is moeilijk te evenaren, denkt hij. (De Telegraaf 04-05)
Wat is er in politiek opzicht verbeterd in het nieuwe tijdperk wat toen begon? Wat heeft Den Haag gedaan met zijn erfenis?
Fortuyn schreef drie bestsellers:
‘De verweesde samenleving’ (De Nederlandse samenleving moet veranderen nu het nog kan. Of heeft onze rijke cultuur haar langste tijd gehad?)
‘De puinhopen van acht jaar Paars’ (‘Paars is uitgedraaid op een diepe teleurstelling. De mensen hebben schoon genoeg van de achterkamertjes, van het buitensluiten van de burger.’)
‘De islamisering van onze cultuur’ (‘Een volk zonder bewust beleefde identiteit ontaardt op den duur in een verzameling mensen waarbinnen de samenhang verdwijnt.’)
Wie even op zich in laat werken wat er tussen haakjes staat weet dat er helaas niets verbeterd is. De erfenis van Fortuyn is compleet verkwanseld.
Het totaal verrotte en polariserende politieke klimaat in Nederland wordt in stand gehouden door een liegende en bedriegende en alleen voor zichzelf opkomende en aan geheugenverlies lijdende overheid, die compleet schijt heeft aan de burger. Tijdens de coronapandemie hebben we gezien dat de democratie niet meer is dan een wassen neus.
Een intellectueel als Thierry Baudet heeft het charisma om de erfenis van Fortuyn door te geven. Maar wordt, net als Fortuyn toen, bestempeld als racist en extreemrechts. Ook hij wordt gedemoniseerd, zelfs tot in de vergaderzaal van de Tweede Kamer toe. Het liefst zou men hem en zijn partij uit de Kamer verbannen.
God verhoede dat er opnieuw een gek à la Volkert van der Graaf het in z’n kop krijgt om tot actie over te gaan. Geert Wilders wordt niet voor niets al bijna achttien jaar dag en nacht bewaakt. Den Haag creëert hiervoor de voedingsbodem, nog meer dan twintig jaar geleden.
