Op zijn reis naar Wei, gebruikte meester Lieh Tzu zijn maaltijd aan de kant van de weg. Zijn volgelingen zagen een oude schedel en schoven het kreupelhout opzij om hem die te laten zien. De Meester keerde zich naar zijn leerling Po Fêng en zei: “Die schedel en ik weten dat er niet zoiets bestaat als het absolute leven of de absolute dood.
'Als wij onszelf zien als mensen die over de weg van de ontwikkeling voortgaan, dan ben ik in leven en hij is dood. Maar gezien vanuit het standpunt van het Absolute - aangezien er niet zo’n principe is als een leven op zichzelf – volgt daaruit dat er niet zoiets als dood kan bestaan.’
Dit weten is beter dan al jullie manieren om het leven te verlengen en een krachtiger bron voor geluk dan elke andere.’
