EEN KORT VERHAALTJE UIT 1942!
′′ Een jonge duivel:
Hoe heb je zoveel zielen naar de hel gestuurd?
Oude duivel:

Met angst!
De jongere:
Goed gedaan! Waar waren ze bang voor? Oorlog? Hongersnood?
De oude:
Nee, een ziekte!
De jongere:
Zijn ze niet ziek ziek ziek ziek? Waren ze niet aan de sterven? Was er geen remedie?
De oude:
ze werden ziek, ze stierven, er was een remedie.
De jongere:
Ik snap het niet...
De oude:
Ze dachten per ongeluk dat de enige wat ze tien koste van alles houden het leven was! Ze knuffelden elkaar niet, groette elkaar niet, ze gaan weg van elkaar. Ze hebben hebben contact met menselijk contact en alles wat menselijk was! Ze hebben geen geld meer, ze hun baan kwijt, maar ze kozen voor bang te zijn voor hun leven, zelfs als ze niet eens brood had. Ze geloofden alles wat ze hoorden, lazen de kranten en geloofden blindelings alles wat ze lazen. Ze hebben hun vrijheid, nooit het huis verlaten, ze zijn heen nergens. Ze hebben geen familie en vrienden bezocht.
De wereld is een groot concentratiekamp met vrijwilligers. Ze alles hebben! Gewoon om een andere ellendige dag te overleven.
Ze hebben niet geleefd, ze zijn elke dag dood!
Het was makkelijk om hun zielen te nemen ...
~ C.S. Lewis
~ 'Brieven van Berlicche′- 1942