Jij bent het...
Ik zal je altijd vertellen dat onze zielen overeenkomen,
Omdat je vanaf de ochtend in mijn gedachten bent
Zonder jou zijn mijn verzen wanordelijk geschreven,
Jouw Muze geeft hen de juiste weg.
Ook al zet ik ze op een rij voordat ik ze je laat zien
Ik put me uit om ze minder verdraaid te maken,
Maar als dichter weet ik niet hoe ik moet vechten,
Het is moeilijk om mijn door wormen opgegeten rijmpjes te temmen.
Niemand zal dit meer van lijden kennen,
Die overstroomt en waarin ik verdrink,
Jouw glimlach weet hoe ze mijn stilte tot zwijgen moet brengen,
Zou voor altijd verloren zijn als ik haar niet zag.
Ik zie in de eentonige golven,
Van mijn ziel, alles wat mijn hart bedroeft,
En kijk in de privacy van mijn herfst,
Herbeleef dankzij jou het ding dat sterft.
Als de zee in de verte huilt, bedwelmt de bries me,
Geloof ik dat het voor mij zoet is om te lijden,
Jij, mijn soulmate wiens hart bevalt
Mijn veer van de ganggesteente die hem doodde.
