Hoezee en Victorie

Karel Beckman

.

Onze grote leider heeft ervoor gezorgd.

We hebben hem.

De Avondklok.

Een klok die we alleen hebben horen luiden in onze geschiedenisboeken.

We wisten al lang niet meer waar die klepel hing.

Nu luidt hij weer, voor ons, in 2021. Hoezee!

Het galmen van de avondklok zou iedereen wakker moeten schudden.

Zodat ze eindelijk die ene vraag zullen stellen die zelden tot nooit wordt gesteld.

Maar gelukkig is er nu de avondklok.
Iedereen kan 'm horen.
Niemand kan er meer omheen.
We werden al van staatswege overdag opgesloten in ons eigen huis.
Nu zijn daar de avond- en nachtelijke uren bijgekomen.

Daarmee zijn we eindelijk officieel een dictatuur. Victorie!

Nu kan niemand nog met droge ogen beweren dat er een medische rechtvaardiging voor is.
Een legitieme reden.

De avondklok zet het hele coronabeleid te kijk.

Niemand kan nu nog blijven geloven dat het allemaal nodig is vanwege de volksgezondheid.

Dat besef zou bevrijdend moeten werken.

Niemand hoeft nu niet meer, 'om morele redenen', blind in het beleid te geloven.

Iedereen kan nu frank en vrij beoordelen of - en welke - maatregelen gerechtvaardigd zijn.

Iedereen kan zich nu weer onbekommerd afvragen hoe onze onze toekomst eruit moet gaan zien.

Wat de grenzen zijn waaraan de staat zich dient te houden bij het uitvaardigen van vrijheidsbeperkende maatregelen.

Hoe we willen omgaan met het bestrijden van de risico’s die onvermijdelijk op ons pad komen.

Welke dreiging welke dwangmaatregelen rechtvaardigt.

Of wij willen dat de staat alle denkbare risico’s voor ons probeert uit te sluiten - ten koste van onze vrijheden.

Waar ligt de grens.

Waar en Wanneer houdt het op.

Wat zijn onze rechten nog.

Wat zijn de rechten die we onze kinderen en kleinkinderen nalaten.

Zijn er straks nog rechten om onze kinderen en kleinkinderen na te laten

Dankzij de avondklok kunnen we nu eindelijk die ene vraag stellen die maar niet wordt gesteld.

Wie bepaalt welke maatregelen worden genomen?

Voor iedereen is dat vanzelfsprekend de overheid.

Het idee dat mensen - burgers, bedrijven, maatschappelijke instellingen, zorginstellingen enz. - ook zelf zouden kunnen bepalen welke risico’s ze willen lopen, hoe ze om willen gaan met iets als een virus, welke maatregelen zij zelf het beste achten, welke overwegingen zij daarbij willen maken - dat idee - wil maar bij niemand opkomen.

Nu we het einde van de rit naderen - zal die vraag eindelijk worden gesteld.
Moet worden gesteld.

Ik hoor de avondklok onophoudelijk galmen.
Luid en Duidelijk.

Ding-Dong-Ding - Dic-Ta-Tuur - Ding-Dong-Ding.

Nu kan iedereen hem horen.
Duidelijk en Luid. Oorverdovend.

De werkelijke vraag is natuurlijk hoe doof we verkiezen te zijn ...