Met een mix van gevoelens loop ik door de stilte van de late avond. Boosheid, verdriet, ongeloof, berusting en realiteitszin vechten om voorrang.
Zojuist heb ik een uur durend telefoongesprek met mijn gabber De Ondernemer afgerond. Een appje ging eraan vooraf: 'Ze trekken zich bijna allemaal terug. Ze hebben de ballen niet...'
'Ze', de brancheorganisaties waarmee hij de 'opstand' tegen het falende Coronabeleid van de overheid wilde orkestreren, hebben eieren voor hun geld gekozen. Ze accepteren de kruimels die Rutte vanavond voor hen uitstrooide.
'Wie zijn wij om het tegen de staat op te nemen?'
'Als we in het gelid blijven lopen, mogen we straks misschien de terrassen open stellen...'
'Nu mag ik toch twee klanten per uur op reservering ontvangen. Beter iets dan niets...'
Excuses. Uitvluchten. IJdele hoop...
De gevoelens borrelen weer op. Boven m'n hoofd vormen wolkjes hoog aan de hemel sporen die me doen denken aan gerimpeld zand aan de kustlijn. Normandië anno 2021. Inzet: Vrijheid. Alweer. Alleen durven de hedendaagse soldaten de landingsvaartuigen niet te verlaten. Ineengekropen, doodsbang, besluiten ze te wachten op verlossing.
En die zal komen, beste ondernemer! Van Ruttes kogel of van het water waarin je zult verdrinken....
Ik begrijp het niet. Niet omdat ik je angst niet begrijp. Die begrijp ik. Maar zie wat gebeurt. De kruimels gaan je niet redden. Uitstel van executie. Dat is wat het is.
Er staat veel op het spel. Niet alleen je zaak. De toekomst staat op het spel. Die van ons allemaal. Die van onze kinderen.
Vrijheid, Recht en Zelfbeschikkingsrecht liggen zwaar onder vuur. Onze kernwaarden. De ziel van wat we zijn.
Als we zo laf blijven toekijken, zijn wij de 'friendly fire' waaraan ze zullen bezwijken. Het vuur waarin ze zullen verdwijnen.
Een ster fonkelt. Met de kracht van de vastberadenheid van hen die lang geleden landden op Omaha Beach. En op al die andere stranden waar werd gevochten en gebloed voor onze Vrijheid.
Het komt goed. Maar nog niet. Het is wachten op het 'genoeg is genoeg'. Op moed. Op daadkracht. Van u en mij...
Tekst: Mario Borzic
