Een hartekreet... Met gelijkgestemden doe ik dat nog steeds, met mensen die er hetzelfde in staan kun je dus nog gewoon normaal doen, mensen die door de angst heen prikken... gelukkig zijn er daar genoeg van. Daarom is het belangrijk dat je je uitspreekt, dat je laat weten hoe je erin staat en niet je mond houdt, zodat men denkt dat iedereen bang is en dat dat terecht zou zijn.

tekst: Monique Franse

Weet je nog
dat als wij elkaar groetten we dat deden met een hand schudden, een schouderklop, een knuffel of een zoen
Weet je nog dat we spontaan bij elkaar op visite gingen zonder van te voren te bellen of het wel uit kwam. Dat we niet op de klok hoefden te kijken of we al naar huis moesten
Weet je nog dat we onze verjaardag vierden en dat iedereen welkom was zelfs diegene met een snotneus
Weet je nog dat de kinderen opa en oma regelmatig zagen en zelfs met ze knuffelen
Weet je nog dat we in het weekend spontaan besloten te gaan shoppen in Amsterdam, Haarlem, Alkmaar of Maastricht. Dat we in de winkel dicht tegen elkaar aan in de rij voor de paskamer moesten wachten
Weet je nog dat we uit eten gingen en met dezelfde vork van elkaars eten proefden, en elkaars cocktail door hetzelfde rietje dronken
Weet je nog dat we een avondje uit gingen en dan aan de bar zaten in een overvolle kroeg
Dat er een bakje pinda's op de bar stond waar we met z'n allen uit aten
Dat er mensen, bezweet van het dansen, tegen ons aandrukten om een biertje te bestellen
Dat we in elkaars oor moesten schreeuwen omdat we elkaar door de harde muziek anders niet konden verstaan
Weet je nog dat we met de kinderen naar Centerparcs gingen en ons ergerden aan het overvolle zwembad waar we ons kont niet konden keren
Weet je nog dat we in plaats van Netflix op de bank, wel eens een film in de bioscoop keken
Weet je nog dat je doodziek moest zijn om je ziek te melden op je werk en verkouden zijn geen excuus was
Weet je nog dat als je griep had je de deur niet uit hoefde om je te laten testen
Weet je nog dat we in de supermarkt gewoon dat karretje beetpakten zonder eerst te desinfecteren. Dat we voor een kleine boodschap zelfs helemaal geen karretje pakten. Dat we naar elkaar glimlachen bij het passeren en af en toe een praatje maakten
Weet je nog dat we op televisie mensen in Azië zagen met mondkapjes en die belachelijk maakten. Dat wij nuchtere Nederlanders nooit zo gek te krijgen waren
Weet je nog hoe de jeugd gewoon naar school ging. Hoe ze door de schoolgangen liepen te klieren met elkaar en het toegestaan was vrij te ademen
Weet je nog hoe onbezorgd hun levens waren. Hoe ze vollop konden genieten en ontdekken. Dat ze samenkwamen in de weekenden en het aantal gasten niet geteld hoefde te worden
Weet je nog dat we leefden in vrijheid zonder er ziek van te worden. Dat we na elke griep weer beter werden. Dat we elkaar niet hoefden te beschermen door bij elkaar weg te blijven, afstand te houden of onze gezichten te bedekken.
Weet je nog dat er geen verdeeldheid heerste. Dat ik jou geen schaap en jij mij geen wappie noemde
Weet je het nog?
#terugnaarnormaal — droevig.