BIJL SYMBOOL
De bijl is sinds de Steentijd belangrijk voor de strijd en het werk. In Afrika is een decoratieve (sierbijl) vaak het symbool van de waardigheid van het opperhoofd van de stam. Omdat grote offerdieren in veel culturen met de bijl werden gedood, werd de bijl ook in verband gebracht met het bloedoffer en ook als teken van gezag zoal bij de oude Romeinen. In de christelijke tijd werd de bijl tot symbool of attribuut van de heilige Jozef (de timmerman) en van de heilige Bonifatius, die er aan de dondergod gewijde eik mee velde. Een bijzondere vorm is de tweesnijdende bijl (dubbele bijl, labrys). De strijdbijl van de Indianen was oorspronkelijk een strijdknots en werd pas na het contact met de Europese kolonisten met een bijlkling uitgerust.
