Vorig jaar heb ik, als longpatiënt, tevergeefs, een poging gedaan om van mijn huisarts een medische verklaring te krijgen om mij van de zinloze en inmiddels wetenschappelijk bewezen, schadelijke mondkapjesplicht te ontheffen.

Anno 2020, had deze arts, naast uiteraard telefoon, ook nog een fax! E-mailen? Helaas niet mogelijk! Met behulp van mijn DigiD, moest ik inloggen op meen ik, mijn zorg.nl. Daar aanbeland, een tekstvenstertje invullen. Dit moet wel rap gebeuren! Anders moet je weer inloggen. Wat ik tot mijn grote frustratie, meerdere malen heb moeten doen. Wat een goede en directe manier van communicatie met je huisarts! Uiteindelijk gelukt om mijn vraag te deponeren in dit onmenselijke venstertje, waarbij ik mijn huisarts ook nog wees op de eed van Hippocrates die deze eens had gezworen.

Zijn ontluisterend antwoord;

“De mondkapjes sluiten onvoldoende af om gezondheidsproblemen te veroorzaken. Het dragen van mondkapjes kan oncomfortabel zijn en vervelende warme lucht rond het gezicht geven, en kan vooral voor mensen met een longziekte een gevoel van benauwdheid geven. Maar het dragen leidt niet tot een zuurstoftekort of CO-2 vergiftiging. De maskers zijn namelijk luchtdoorlatend, ze sluiten niet volledig af, zoals bijvoorbeeld een plastic zakje. Een papieren wegwerpmasker of herbruikbaar masker van dichtgewoven maar dunne textiel laten zuurstof- en CO2 moleculen gewoon door.

Met vriendelijke groet, S. F………”.

Let op de vele inconsequenties in zijn antwoord!

Nu ik dit schrijf, heb ik sinds een paar dagen last van bronchitis. Ondanks mijn beperkte longcapaciteit, kan ik gelukkig nog normaal werken. Ik reis per trein en met de vouwfiets naar mijn werk. Ineens kon ik niet meer probleemloos een heuveltje op fietsen. En werd ik echt kortademig…

Dus alle redenen om mijn huisarts te bellen voor een consult leek mij. Dit pakte echter anders uit.

De assistente, notabene mijn ex- buurvrouw, reageerde op mijn vraag of ik op spreekuur kon komen met; “dat ik eerst langs een GGD teststraat moest en een sneltest niet geldig was". Toen ik daarop enigszins fel reageerde en zei, dat een PCR-test geen enkele waarde had, was haar reactie “dat ze die discussie niet wilde aangaan". Bovendien vroeg ze ook nog: “dan ben je zeker ook niet gevaccineerd?”.

Een telefonisch consult van een paar minuten, was het enige dat mij nog restte.

En zo geschiedde. Met als resultaat dat ik dus ongezien door mijn huisarts, medicatie kon gaan ophalen bij de apotheek. Ik was daar nauwelijks toe in staat, laat staan dat ik op de fiets naar een zinloze teststraat had moeten rijden voor een zinloze test.

Gelukkig heeft mijn broer de medicatie opgehaald en gaat het nu beter.

Mijn huisarts volgt liever de praktijk van  zinloze protocollen en gelooft in zinloze testen.

Deze hebben in zijn ogen nu blijkbaar meer prevalentie dan een direct en persoonlijk contact met de patiënt, waarbij hij in staat is om een goede diagnose te kunnen stellen. Nu kreeg ik dus op basis van een knullig en onpersoonlijk telefonisch consultje, na ook nog eens bijna een half uur in de telefonische wachtkamer te hebben gebivakkeerd, een receptje voor een antibioticum met een breed spectrum.

Voor het zelfde geld, was het iets viraals dat mij benauwde. En stond hij voor escul aap!

Heb je tegenwoordig een hoestje, zere keel, een loopneus, smaak- en/of reukverlies, last van benauwdheid en wil je daarom naar je huisarts? Dan verword de zo belangrijke eerstelijnszorg, helaas tot tweederangs telefoonlijnzorg. Zoals ik heb ondervonden.

Ondanks mijn chronische ziekte, zie ik mijn huisarts gelukkig bijna nooit. Weet amper meer hoe die man er nu uitziet.

Om zijn beeltenis weer eens helder op mijn netvlies te krijgen, daar had ik wel, een helaas gedwongen, bezoekje voor over. Maar hij sneed mij onmiddellijk de pas af. Gedreven door “de richtlijnen”, ingegeven door HET CORONAVIRUS!

En wellicht ook gedreven door de extra geldstroom richting zijn praktijk, zonder er ook maar één extra poot voor hoeven uit te steken.

Hoe grijs is deze arts inmiddels geworden?

Gravend in mijn memorie, zie ik een vaag persoon voor me, die inmiddels zwart-wit denkend, is verworden van een eens zo menselijke geneesheer, tot een gladde slang, die zich angstig krampachtig rondkronkelt én vastbijt in de stok die de overheid in zijn praktijk met bijbehorend logo, heeft gestoken!