Ze was net 14 maanden oud, toen mijn dochter aan de beurt was voor het BMR-vaccin. Ik had de oudste ook alle inentingen gegeven en zonder aarzelen ging ik nu ook met de tweede voor de prik. 

Op het consultatiebureau werd de kleine hummel grondig nagekeken, tot de arts me aankeek en zei: ‘We stellen het prikje nog maar even uit.’

Ik keek haar vragend aan, want ik hou niet van uitstellen. Helemaal niet als het iets betreft waar ik zo tegenop zie. ‘Ze is wat verkouden en misschien broedt er al iets bij haar van binnen,’ zei de oplettende arts. Dus legde ik me er bij neer.

Een paar dagen later lag er een heel ziek meisje op de bank. Ze had de mazelen. Een week lang is ze er goed beroerd van geweest. Wat was ik blij dat ze niet die inenting had gehad, want dan had het nog veel erger kunnen zijn. Haar kleine lijfje vocht en overwon. Toen ze weer helemaal de oude was, had ik een enorm voldaan gevoel. Het had me meer vertrouwen in haar immuunsysteem gegeven en ik wist waar haar lichaam toe in staat was. 

En zo ervaar ik het nu ook. Anderhalf jaar lang worden we op de meest bizarre manier beschermd tegen het virus. Het mag alles kosten en onze rechten worden, met groot gemak, met voeten getreden. De kranten staan vol met angstaanjagende Corona-verhalen en alle dagen worden we gebombardeerd met eindeloze grafieken die ons vertellen hoe ernstig de stand van zaken is. En zo worden we gepusht om ons massaal in te laten spuiten met een experimenteel vaccin. Maar hé, het is voor het goede doel. Er mag van alles met ons gebeuren, zolang we maar geen Corona krijgen. 

Ik koos zelf een andere richting. Daar waar nodig, paste ik me aan. Maar de angst voor het virus zou me niet gek maken en me in allerlei onmogelijke bochten doen wringen. En nu heb ik Corona. 

Als ik de media moet geloven heb ik geen schijn van kans. Ik zou er minstens doodziek van moeten worden en er bestaat een grote kans dat ik het niet overleef. Maar tot nu toe valt het gelukkig alles mee. En nee, het is geen pretje. Ik wil het niet bagatelliseren. Het is heus een grillige griep, dat onderschat ik niet. Maar spijt dat ik me niet heb laten vaccineren? Nee, absoluut niet. Veel meer ben ik verheugd dat mijn lijf dit op eigen houtje weet te klaren, met het immuunsysteem dat ik van mijn Schepper heb gekregen. Ik ben juist dankbaar dat ik dat zo mag ervaren. 

Wat zou het mooi zijn als mensen daarom vrij blijven om te mogen kiezen. Dat we niet een bepaalde kant op worden gedrukt, die we helemaal niet willen. Hou rekening met elkaar en respecteer elkaars mening. En… hou vooral die spuit héél ver bij mij uit de buurt.