"Oekraïense propaganda heeft de langdurige maar uiteindelijk gedoemde eindstand van het Azov-bataljon in Mariupol tot heroïsche proporties verheven. Nog medelijwekkend aan dit sentimentele verhaal waren de wanhopige oproepen om hulp van de commandanten van de eenheden die vastzaten in de Azovstal-fabriek en de fotogenieke jonge vrouwen van de belegerde strijders die bij paus Franciscus in het Vaticaan smeekten."

"Maar een oplettend oog zou zich ook kunnen verwonderen over de overvloed aan nazi-tatoeages die de krijgsgevangenen van het bataljon sieren. De strijders van de Donetsk-militie kwamen zelfs met een grap over het vangen van "grote aantallen piraten en elektriciens" met verwijzing naar de talrijke individuen met de schedel en gekruiste en SS-tekens - de algemeen herkenbare symbolen van Totenkopf en Schutzstaffel - op hun huid."

"Westerse media hebben alles in het werk gesteld om uit te leggen waarom mensen die bedekt zijn met nazi-tatoeages geen neonazi's zijn. Het blijkt echter dat sportsymbolen die verband houden met het verfoeilijke Derde Rijk van Adolf Hitler niet eens in de buurt komen van de ergste misdaden die door de Azov zijn gepleegd."

"De geschiedenis van het bataljon dateert van vóór het huidige conflict in Oekraïne. Tussen 2005 en 2010 was Arsen Avakov de gouverneur van de regio Charkov, het belangrijkste industriële centrum van het noordoosten van Oekraïne. Tijdens Avakovs ambtstermijn werd de nationalist Andrey Biletsky, bekend als de Witte Heerser, zeer actief in het gebied. De twee waren goede kennissen tijdens Biletsky's universiteitsjaren. In 2005 richtte hij een ultranationalistische organisatie op, The Patriot of Ukraine, die voornamelijk bestond uit agressieve voetbalfans en low-level criminelen van het soort straatvechters."

"Volgens berichten in de media deed de beweging niet de moeite om veel patriottisch te doen, maar hield ze zich liever bezig met verschillende semi-legale en schimmige activiteiten. Biletsky belandde uiteindelijk in de gevangenis, hoewel niet om politieke redenen, maar eerder voor duidelijk hooliganisme."

"Na de door het Westen gesteunde Maidan-coup in Kiev in 2014, werd Biletsky vrijgelaten als een 'politieke' gevangene van de gevallen Viktor Janoekovitsj-regering. Hij gebruikte zijn connectie met Avakov, die toen de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken van Oekraïne was geworden, om een ​​territoriale verdedigingsbataljon op te zetten om in het oosten van het land te vechten. Dit werd bekend als de Azov."

"In Oost-Oekraïne escaleerden de protesten van de lokale bevolking in de regio's Donetsk en Lugansk tegen de Maidan-beweging tot een gewapende opstand, en het nieuw gevormde bataljon van Biletsky kreeg de taak deze te onderdrukken."

"In tegenstelling tot veel andere vrijwilligerseenheden voor territoriale verdediging, hadden de Azov vanaf het begin een zeer uitgesproken ideologisch tintje. Het was een extreemrechtse organisatie die allerlei soorten neonazi's verwelkomde, van mild tot radicaal. De Azov-jagers stonden bekend om hun obsessie met heidense rituelen en werden door reguliere militaire eenheden als freaks beschouwd."

"Dat was echter wat het bataljon geschikt maakte voor de taak. Als fanatiekelingen schuwden deze mensen het doden niet. Voordat de Donbass-militie werd opgericht, pleegden de Azov moorden op een aantal pro-Russische activisten."

"Deze daden van individuele terreur hadden een filosofie achter zich. "Het zal voldoende zijn om in elke stad ongeveer vijftig 'vatniks' {een pejoratieve term voor mensen met pro-Russische sympathieën} te doden om dit alles een halt toe te roepen", zoals een van de strijders van het bataljon het uitdrukte. Op 13 juni 2014 bracht Azov dit motto in praktijk door, als onderdeel van een grotere gevechtsgroep, een kleine eenheid van de Donbass-volksmilitie in Mariupol te verslaan. Het Azov-bataljon was in staat om een ​​flink aantal gevechtsklare soldaten en een aantal kanonnen naar voren te schuiven, terwijl de militie in Mariupol zwak en slecht bewapend was. Vijf opstandelingen werden gedood. De veiligheidsdiensten van Azov en Oekraïne aarzelden niet om het vuur te openen op lokale burgers tijdens de patstelling in Mariupol. Er is een video waarop de Oekraïners te zien zijn die verschillende ongewapende mensen verwonden en doden door geweervuur. Een van de slachtoffers is 'gewapend' met een plastic stoel."

"Omdat het echter geen deel uitmaakte van het leger - althans formeel - nam het Azov-bataljon zelden deel aan daadwerkelijke gevechtsoperaties. In de zomer van 2014 viel een kleine groep van zijn jagers de stad Ilovaisk aan en in de winter van 2015 lanceerden ze een aanval op Shirokino, een dorp aan de kust van Azov, waar ze contact hadden met officieren van het Oekraïense leger die vertelde later dat het bataljon de indruk had achtergelaten van een ongedisciplineerde eenheid, een eenheid die moeilijk in de omgang was."

"Amerikaanse wapens zullen zorgen voor meer doden in Oekraïne, maar zullen de uiteindelijke uitkomst van het conflict niet veranderen."

"Dus tot 2022 had Azov geen serieus gevechtsrecord waarop het kon bogen. Als trouwe aanhangers van de Oekraïense nationalistische ideologie speelden strijders van de Azov - die toen was omgevormd tot een regiment - later echter een belangrijke rol in het conflict met Rusland. Ondertussen was er rond Azov een volwaardige nationalistische beweging ontstaan ​​met een scala aan diverse groepen nationalisten. Biletsky stopte uiteindelijk als commandant en werkte aan de integratie van het regiment in de Nationale Garde van Oekraïne, terwijl hij de ideologische inslag van de eenheid behield. Dit werd uiteindelijk bevestigd door het grote aantal nazi-symbolen en parafernalia die op de gevangengenomen strijders en in de tijdens gevechten in beslag genomen kazernes van het regiment werden gevonden."

"Het bewijs van de ware aard van de Azov is echter veel beter zichtbaar in de rapporten van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN, om nog maar te zwijgen van het misdaadnieuws. Vanaf het begin was Azov vaak te vinden te midden van enkele van de donkerste en meest grimmige gebeurtenissen en nieuwsberichten in Oekraïne, vanwege zijn onofficiële speciale status en de status van 'vatniks' die de facto verboden waren in Oekraïne."

"Aanvankelijk trok de eenheid mensen met een vage en dubieuze achtergrond aan. Het was bijvoorbeeld in dit bataljon dat de moordenaars van de pro-Russische activisten Aleksey Sharov en Artyom Zhudov dienden. De twee mannen werden op 14 maart 2014 doodgeschoten bij straatgevechten in Charkov, nog voordat het gewapende conflict uitbrak in de Donbass. Hun moordenaars werden nooit geïdentificeerd – we weten hun namen niet, maar we weten dat de activisten werden neergeschoten vanuit het kantoor van de patriot van Oekraïne, terwijl ze er recht voor stonden."

"Volgens de VN-rapporten werd in mei 2014, na een korte schermutseling, een burger genaamd Vladimir Lobach in de buurt van de stad Poltava vermoord door strijders van het Azov-bataljon. Zijn moordenaars bedreigden de politieagenten die op de plaats delict arriveerden en sloegen toen op de vlucht. In juni van dat jaar ontvoerden Azov-soldaten in Mariupol een lokale krantenredacteur en journalist genaamd Sergey Dolgov, die sympathiseerde met het idee om Oekraïne te federaliseren. Tot op de dag van vandaag is er niets bekend over de verblijfplaats van deze man."

"De meest bizarre misdaad van Azov, zoals gerapporteerd door de VN-Commissaris voor de Mensenrechten, was de groepsverkrachting van een geesteszieke man door ongeveer 10 leden van het bataljon in 2014. Het slachtoffer werd opgenomen in het ziekenhuis met ernstig lichamelijk en psychisch trauma. Het incident werd niet onderzocht en de daders werden nooit voor de rechter gebracht."

"Het Azov-bataljon heeft een lange staat van dienst van allerlei soorten misdaden en misdrijven, van intimidatie van homoseksuelen en gevallen van plundering in een oorlogsgebied tot marteling en moord. Volgens de getuigenissen van slachtoffers was het meest voorkomende scenario meestal dat een willekeurig persoon werd ontvoerd en naar een locatie van het regiment werd gebracht. Daar zou het slachtoffer worden gemarteld en gedwongen te bekennen lid te zijn van een opstandige groepering. Daarna zou de persoon worden overgedragen aan de SBU, de Oekraïense veiligheidsdienst. Bovendien waren volgens de rapporten van slachtoffers vaak SBU-agenten aanwezig bij de martelsessies."

"Zo gebruikten Azov-strijders in mei 2017 in Mariupol martelingen en bedreigingen om een ​​vrouw te dwingen een verhoorprotocol te ondertekenen dat ze hadden geschreven over haar vermeende betrokkenheid bij een opstandige cel. De bekentenis werd gefilmd op camera, en de vrouw werd met geweld uitgekleed. Later werd ze overgedragen aan de SBU. In een ander geval meldde een man dat hij was onderworpen aan marteling met elektrische schokken, met draden aan zijn geslachtsdelen."

"In de regio Zaporozhye ontvoerden Azov-strijders een vrouw, lieten haar handen en voeten vastbinden met kabelbinders, schopten haar, sloegen haar met geweerkolven, duwden naalden onder haar vingernagels en dreigden haar te verkrachten. Een man die eind januari 2015 werd vastgehouden, meldde dat hij werd gemarteld door zuurstofgebrek en elektrische schokken. Na een hele week van deze beproeving werd hij overgedragen aan de SBU en 'formeel' gearresteerd. De VN heeft verslagen gepubliceerd van talloze soortgelijke incidenten, maar het is veilig om te zeggen dat deze verslagen slechts een deel uitmaken van wat er werkelijk heeft plaatsgevonden."

"Deze eigenaardige connectie tussen de neonazi's en de SBU is verre van toeval. Dankzij het Azov-bataljon vonden de Oekraïense veiligheidsdiensten de perfecte manier om hun regering te bewijzen dat ze erin waren geslaagd de pro-Russische 'opstandige cellen' in Mariupol en Oost-Oekraïne aan te pakken - ook al waren dergelijke organisaties er niet."

"De meeste echte opstandelingen en hun sympathisanten waren gevlucht naar de gebieden die in handen waren van de rebellen, of hielden tenminste hun mond over hun loyaliteit. Maar op de een of andere manier was het nationalistische regiment altijd in staat om het juiste aantal 'verraders' te vangen, zodat hun optreden er op papier goed uitzag."

"Zelfs nu het grootste deel van de strijdkrachten van het Azov-bataljon is verslagen en zich in Mariupol heeft overgegeven, blijft er een aanzienlijke groep nationalisten over. De Kraken-eenheid, die werd gevormd in Kharkov, dient bijvoorbeeld als een speciale eenheid onder het Azov-bataljon. De strijders van dit nieuw gevormde regiment hebben de afgelopen maanden al schande gekregen door Russische krijgsgevangenen in hun benen te schieten en op camera te filmen."

"Kortom, het Azov-bataljon is, ondanks alle westerse en Oekraïense inspanningen om hen af ​​te schilderen als heroïsche verdedigers van de vrijheid, de meest verfoeilijke groep die sinds 2014 in het land heeft geopereerd."