Over prinsen en prinsessen

Al van jongs af aan ben in geïnteresseerd in koningshuizen. En niet alleen ons eigen koningshuis, maar ook de buitenlandse. Vroeger kocht mijn moeder in de zomervakantie de roddelbladen en die las ik dan ook van A tot Z en knipte plaatjes uit van, vooral, prinsessen. De ‘koninklijke’ familie van Monaco vond ik interessant, vooral prinses Caroline. Het jongste prinsesje van Zweden, Madeleine, vond ik erg schattig. Inmiddels zijn we een generatie opgeschoven en is de interesse er nog steeds. Vooral voor het soort levens dat zij leidden en hoe er onderling getrouwd werd.

Dat werd vooral door de moeders bekokstoofd. Het was ook geen enkel probleem om met een volle neef of nicht te trouwen, dat werd zelfs bij voorkeur gedaan. Zo wist je tenminste wat voor vlees je in de kuip had. Zo konden twee zussen besluiten hun peuterzoon en -dochter met elkaar te laten trouwen. Dan stond dat maar vast. Ik heb me een paar jaar verdiept in Marie-Antoinette, de laatste koningin van Frankrijk. Zij is geboren als aartshertogin van Oostenrijk, dochter van keizerin Maria Theresia. Zij huwelijkte al haar kinderen strategisch uit, zodat ze in veel koningshuizen in Europa te vinden waren. Eigenlijk was de oudere zus van Marie-Antoinette voorbestemd om met de Franse dauphin, de kroonprins, te trouwen. Doordat een andere zus aan pokken ernstige littekens in het gezicht overhield, kon ze niet uitgehuwelijkt worden aan de koning van Napels. Aangezien de koning van Napels toch een echtgenote moest hebben, was de volgende zus aan de beurt en bleef alleen Marie-Antoinette nog over voor de Franse koning.

Koningin Victoria van Engeland trouwde met een volle neef, zoals dat heel veel vaker gebeurde. Men wist nog niets van erfelijke ziektes. En zo kwam het dat de bloedziekte hemofilie in deze familie terecht kwam. Victoria was draagster en gaf het door aan haar beide dochters. Hun zoon had de ziekte en gaf het ook door aan zijn dochter. We kennen allemaal wel het verhaal van de vermoorde tsarenfamilie die bestond uit vader, moeder, vier dochters en één zoon. Een zoon die leed aan hemofilie. Wat ik niet wist is dat tsarina Alexandra, zijn moeder, geboren werd als prinses Alix, de kleindochter van koningin Victoria.

Alle regerende vererfbare koningshuizen in Europa van dit moment zijn terug te leiden naar één echtpaar. Laat die zin maar even op je inwerken. Er is één echtpaar waar alle regerende vorsten van afstammen en dat zijn Johan Willem Friso van Nassau-Dietz, prins van Oranje, stadhouder van Friesland en Groningen, geboren op 4 augustus 1687 in Dessau, Duitsland en zijn vrouw Maria Louise van Hessen-Kassel, die geboren was op 7 februari 1688 te Kassel, Duitsland. Johan Willem Friso was de achterkleinzoon van Willem van Oranje via zijn beide grootmoeders, die zussen van elkaar waren. Ook zijn vrouw stamde via moeder’s zijde af van Willem van Oranje. Inteelt zit dus al in het fundament van alle koningshuizen.

Ontzettend interessant dus, al die prinsen en prinsessen in de geschiedenis. In de huidige tijd is het een achterhaald concept. In het verleden hadden koningen het echt voor het zeggen, die rol is inmiddels zo ver uitgekleed dat er niet veel meer overblijft dan dat ze een soort mascottes zijn voor een land. Ze hebben een puur ceremoniële rol. Wellicht is het een idee om dit instituut eens af te schaffen. Het is een geldverslindende machine die de betreffende families gevangen houdt in een rol. Laten we ze gewoon de kans geven zichzelf te ontplooien en een gewoon leven te leiden. De tijd van koningshuizen, van prinsen en prinsessen, ligt ver achter ons.