Het is een mooi zooitje in de wereld. Nog buiten hoe je in de hele virusdiscussie staat, is iedereen het er wel over eens dat we in heftige tijden leven. Interessante tijden, als het niet zo bedreigend zou zijn. Ik schrijf deze column op maandag overdag, nog voordat Mark Rutte vanavond gaat spreken vanuit het Torentje. Gisteren was er al te lezen dat de maatregelen verzwaard zouden worden en die verwachting is er ook, een totale lockdown, alle niet-essentiële winkels dicht. Ik verwacht wel dat dat gaat gebeuren. Waar we in maart nog verbaasd om ons heen keken dat zoiets echt gebeurde en de winkels werden leeggekocht, vooral toiletpapier was in trek, worden nu links en rechts de schouders opgehaald. We zijn er dus al aan gewend.

Als ons vorig jaar een inkijkje was gegund in hoe het leven er nu uitziet, zouden we het niet geloven. Ik niet in ieder geval. Ik zou gedacht hebben dat het een soort 1 april grap was. Maar het is de werkelijkheid. Niet meer ergens een kop koffie kunnen drinken als je ergens heen gaat. Het is even snel een kop koffie afhalen bij een tankstation als je wat verder van huis bent. Maargoed, als alle winkels, behalve supermarkten, dicht gaan, hoef je ook nergens meer heen. Ik had vorig jaar toch niet kunnen geloven dat de regering nu uitmaakt hoeveel mensen ik op bezoek zou mogen hebben en dat je, ook van je bezoek, anderhalve meter afstand moet houden. In België gaan ze nog wat verder, las ik. Daar mag je een knuffelcontact kiezen, (wordt dat officieel vastgelegd?) die mag dus dichterbij komen en dat is ook degene die gebruik mag maken van jouw toilet. Andere gasten moeten het maar ophouden tot ze weer thuis zijn. In dat kader was er afgelopen dagen het bericht dat in China cabinepersoneel een luier zou moeten dragen zodat ze geen gebruik hoeven te maken van de toiletten aan boord van een vliegtuig. Dit is toch 1 april waardig? De wereld is echt één grote 1 april grap geworden en we doen er allemaal aan mee.

Over sinterklaasvieringen die uit de hand liepen heb ik niets gelezen in de kranten, maar de focus is de laatste jaren toch al meer verlegd naar het kerstfeest, heb ik het idee. Maar kerst gaat er dus heel anders uitzien dan voorgaande jaren, voor veel mensen. Geen grote familiediners, geen hele families bij elkaar op bezoek. Tegelijkertijd zullen er mensen zijn die dit stiekem als een bijkomend voordeel zien. Onze kerstdagen zullen er niet veel anders uitzien met maatregelen als zonder. Wij zijn niet zo van de verplichte familiediners. We zullen ons wel vermaken.

Laten we wat liefde strooien in deze bizarre decembermaand. Laat mensen die het moeilijk hebben weten dat je meeleeft, zorg dat je toch contact houdt met de mensen die je nu niet zo vaak ziet als anders het geval zou zijn. Uit het oog is niet uit het hart. Iedereen heeft het moeilijk, de polarisatie in de maatschappij is enorm, maar zorg ervoor dat het niet voor scheuren in je familie zorgt. Ieder heeft zijn mening en dat is goed. Hou elkaar vast, gewoon in het echt of op anderhalve meter als dat je beter bevalt, maar stuur in ieder geval liefde naar elkaar. Ook dit gaat weer voorbij. Het wordt echt een keer 2 april.