Rebellie vanuit een bijbels perspectief

In veel kringen wordt rebellie uitgelegd als ongehoorzaamheid aan de gevestigde orde. Vooral als men een statement opneemt welke ingaat tegen een dergelijk overheidsbeleid dan wordt dat vaak omschreven als rebellie. En natuurlijk zijn er religieuze instellingen waar wordt geclaimd dat ongehoorzaamheid aan het geestelijk leiderschap rebellie is, wanneer men afwijkt van hun normen.

Als men hier werkelijk van overtuigd is dan dient men zich toch het volgende af te vragen:

- Was de succesvolle opstand van Judas de Maccabeer een vorm van rebellie of van strijdvaardigheid en gerechtigheid?  

- Was het verzet tegen de Duitsers tijdens de WO2 ook rebellie?  

- Was het verbergen van Joden tijdens de WO2 ook rebellie?  

- Was het aangeven van Joden tijdens de WO2 een vorm van burgerlijke gehoorzaamheid?  

- Kan het opstaan voor leven, waarheid en gerechtigheid een vorm van rebellie zijn?

Dit zijn natuurlijk vragen waar iedereen z’n bedenkingen over kan hebben, echter stel ik voor om eens op een menselijke wijze na te denken over deze vragen, zonder deze gelijk te willen beantwoorden.

Wat misschien nog belangrijker is, is de vraag, wat is rebellie in een bijbelse definitie?

Laten we alle religieuze begrippen eens opzij zetten om te kunnen zien wat de Schriften hierover zeggen. Om het te verduidelijken zal ik de teksten vooral uit de King James Version citeren aangezien deze een stuk duidelijker is aangaande het onderwerp rebellie. Het woord rebellie wordt echter niet letterlijk genoemd in de Nederlandse Statenvertaling.

 Het Engelse rebellion komt echter veelvuldig voor in de KJV, en daar is het woord rebellie van afgeleid. In de Statenvertaling wordt rebellion vertaald als  wederspannigheid, maar ter verduidelijking zal ik de Statenvertaling en King James Version naast elkaar leggen.

In Deuteronomium 9:7-12 wordt de verering van het gouden kalf omschreven als rebellie. God vereren volgens valse doctrines is dus rebellie zoals we hier kunnen gaan lezen:

Deuteronomy 9:7-12 KJV

7 Remember, and forget not, how thou provokedst the LORD thy God to wrath in the wilderness: from the day that thou didst depart out of the land of Egypt, until ye came unto this place, ye have been REBELLIOUS against the LORD. 8 Also in Horeb ye provoked the LORD to wrath, so that the LORD was angry with you to have destroyed you. 9 When I was gone up into the mount to receive the tables of stone, even the tables of the covenant which the LORD made with you, then I abode in the mount forty days and forty nights, I neither did eat bread nor drink water: 10 And the LORD delivered unto me two tables of stone written with the finger of God; and on them was written according to all the words, which the LORD spake with you in the mount out of the midst of the fire in the day of the assembly. 11 And it came to pass at the end of forty days and forty nights, that the LORD gave me the two tables of stone, even the tables of the covenant. 12 And the LORD said unto me, Arise, get thee down quickly from hence; for thy people which thou hast brought forth out of Egypt have corrupted themselves; they are quickly turned aside out of the way which I commanded them; they have made them a molten image.

Deuteronomium 9:7-12 SV

7 Gedenk, vergeet niet, dat gij den HEERE, uw God, in de woestijn, zeer vertoornd hebt; van dien dag af, dat gij uit Egypteland uitgegaan zijt, totdat gij kwaamt aan deze plaats, zijt gijlieden WEDERSPANNIG geweest tegen den HEERE. 8 Want aan Horeb vertoorndet gij den HEERE zeer, dat Hij Zich tegen u vertoornde, om u te verdelgen. 9 Als ik op den berg geklommen was, om te ontvangen de stenen tafelen, de tafelen des verbonds, dat de HEERE met ulieden gemaakt had, toen bleef ik veertig dagen en veertig nachten op den berg, at geen brood, en dronk geen water. 10 En de HEERE gaf mij de twee stenen tafelen, met Gods vinger beschreven; en op dezelve, naar al de woorden, die de HEERE op den berg, uit het midden des vuurs, ten dage der verzameling, met ulieden gesproken had. 11 Zo geschiedde het, ten einde van veertig dagen en veertig nachten, als mij de HEERE de twee stenen tafelen, de tafelen des verbonds, gaf, 12 Dat de HEERE tot mij zeide: Sta op, ga haastelijk af van hier; want uw volk, dat gij uit Egypte hebt uitgevoerd, heeft het verdorven; zij zijn haastelijk afgeweken van den weg, dien Ik hun geboden had; zij hebben zich een gegoten beeld gemaakt.

In Deuteronomium 9:23-24 zien we dat het afwijken van Gods opdracht aan Israël, de verovering van Kanaän, als rebellie omschreven wordt.  Daarbij moeten we ons afvragen in hoeverre het rebellie is wanneer we politieke/ religieuze leiders volgen welke afwijken van de Thora en onze persoonlijke bestemming dus dwarsbomen.

Deuteronomy 9:23-24 KJV

23 Likewise when the LORD sent you from Kadesh-barnea, saying, Go up and possess the land which I have given you; then ye REBELLED against the commandment of the LORD your God, and ye believed him not, nor hearkened to his voice. 24 Ye have been REBELLIOUS against the LORD from the day that I knew you.

Deuteronomium 9:23-24 SV

23 Voorts als de HEERE ulieden zond uit Kades-Barnéa, zeggende: Gaat op en erft dat land, dat Ik u gegeven heb; zo waart gij den mond des HEEREN, uws Gods, WEDERSPANNIG, en geloofdet Hem niet, en waart Zijn stem niet gehoorzaam. 24 WEDERSPANNIG zijt gij geweest tegen den HEERE, van den dag  af, dat ik u gekend heb.

In Deuteronomium 21 komen we instructies tegen aangaande de wederspannige zoon, oftewel the rebellious son. Daar zien we duidelijk het volgende naar voren komen aangaande de classificatie als rebels:

De ouders kenden hun zoon, en beoordeelden hem dus niet op een mening of standpunt dat hij misschien in acht nam. Nee, zij waren dagelijks bij hem om tot hun oordeel te komen. Ook hebben zij daarbij alle moeite gedaan om hem te corrigeren.  

Hij was een drinker en een brasser, hetwelk ook kan worden vertaald als gewelddadig, gulzig en immoreel. En natuurlijk zijn ouders ongehoorzaam en zou daarbij dus ook een gevaar voor zijn ouders zijn, waarbij het vervloeken of slaan van de ouders moest worden vergolden met de doodstraf, nadat de oudsten de rechtzaak volgens de Thora hadden behandeld. Ook hieruit blijkt weer dat rebellie in de ware essentie het verwerpen van de Thora is.

Deuteronomy 21:18-21 KJV

18 If a man have a stubborn and REBELLIOUS son, which will not obey the voice of his father, or the voice of his mother, and that, when they have chastened him, will not hearken unto them: 19 Then shall his father and his mother lay hold on him, and bring him out unto the elders of his city, and unto the gate of his place; 20 And they shall say unto the elders of his city, This our son is stubborn and rebellious, he will not obey our voice; he is a glutton, and a drunkard. 21 And all the men of his city shall stone him with stones, that he die: so shalt thou put evil away from among you; and all Israel shall hear, and fear.

Deuteronomium 21:18-21 SV  

18 Wanneer iemand een moedwilligen en WEDERSPANNIGEN zoon heeft, die de stem zijns vaders en de stem zijner moeder niet gehoorzaam is; en zij hem gekastijd zullen hebben, en hij naar hen niet horen zal, 19 Zo zullen zijn vader en zijn moeder hem grijpen, en zij zullen hem uitbrengen tot de oudsten zijner stad, en tot de poorte zijner plaats. 20 En zij zullen zeggen tot de oudsten zijner stad: Deze onze zoon is afwijkende en WEDERSPANNIG, hij is onze stem niet gehoorzaam; hij is een brasser en zuiper. 21 Dan zullen alle lieden zijner stad hem met stenen overwerpen, dat hij sterve; en gij zult het boze uit het midden van u wegdoen; dat het gans Israël hore, en vreze.

In Deuteronomium 31:24-27 voorzegt Mozes dat het volk Israël na zijn dood zal vervallen in ongehoorzaamheid aan de Thora. Daarom diende de Thora in de Ark gelegd te worden als getuigenis tegen hen. Dit laat weer duidelijk zien dat rebellie in haar ware essentie wetteloosheid is, hetgeen tegen Gods Wet, de Thora, ingaat.

Deuteronomy 31:24-27 KJV

24 And it came to pass, when Moses had made an end of writing the words of this law in a book, until they were finished, 25 That Moses commanded the Levites, which bare the ark of the covenant of the LORD, saying, 26 Take this book of the law, and put it in the side of the ark of the covenant of the LORD your God, that it may be there for a witness against thee. 27 For I know thy REBELLION, and thy stiff neck: behold, while I am yet alive with you this day, ye have been REBELLIOUS against the LORD; and how much more after my death?

Deuteronomium 31:24-27 SV

24 En het geschiedde, als Mozes voleind had de woorden dezer wet te schrijven in een boek, totdat zij voltrokken waren; 25 Zo gebood Mozes den Levieten, die de ark des verbonds des HEEREN droegen, zeggende: 26 Neemt dit wetboek, en legt het aan de zijde van de ark des verbonds des HEEREN, uws Gods, dat het aldaar zij ten getuige tegen u. 27 Want ik ken uw WEDERSPANNIGHEID, en uw harden nek. Ziet, terwijl ik nog heden met ulieden leve, zijt gij WEDERSPANNIG geweest tegen den HEERE; hoe veel te meer na mijn dood!

1 Samuel 15:23 in context.

In de voorgaande teksten uit Deuteronomium blijkt dat rebellie, oftewel wederspannigheid, in de bijbelse definitie betekent dat het afgoderij en afkeer van de Thora is. Vanuit deze visie dienen we dan ook de volgende tekst te gaan bekijken: 

1 Samuel 15:23 KJV

23 For REBELLION is as the sin of witchcraft, and STUBBORNNESS is as iniquity and idolatry. Because thou hast rejected the word of the LORD, he hath also rejected thee from being king.

1 Samuel 15:23 SV

 Want WEDERSPANNIGHEID is een zonde der toverij, en WEDERSTREVEN is afgoderij en beeldendienst. Omdat gij des HEEREN woord verworpen hebt, zo heeft Hij u verworpen, dat gij geen koning zult zijn.

Deze tekst uit 1 Samuel wordt nog al eens voor gehouden in de christelijke kringen wanneer iemand opstaat tegen dergelijk leiderschap omwille van waarheid. Met de losse tekst uit 1 Samuel wordt vervolgens elke poging tot dialoog en waarheidsvinding totaal de kop ingedrukt.

Laten we daarom dit Schriftgedeelte uit 1 Samuel eens volledig in context gaan lezen, en vooral begrijpen dat de profeet Samuel leefde vanuit de Thora en niet vanuit westerse christelijke doctrines.

1 Samuel 15:1-6

1 Toen zeide Samuël tot Saul: de HEERE heeft mij gezonden, dat ik u ten koning zalfde over Zijn volk, over Israël; hoor dan nu de stem van de woorden des HEEREN. 2 Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ik heb bezocht, hetgeen Amalek aan Israël gedaan heeft, hoe hij zich tegen hem gesteld heeft op den weg, toen hij uit Egypte opkwam. 3 Ga nu heen, en sla Amalek, en verban alles, wat hij heeft, en verschoon hem niet; maar dood van den man af tot de vrouw toe, van de kinderen tot de zuigelingen, van de ossen tot de schapen, van de kemelen tot de ezelen toe. 4 Dit verkondigde Saul het volk, en hij telde hen te Telaïm, tweehonderd duizend voetvolks, en tien duizend mannen van Juda. 5 Als Saul tot aan de stad Amalek kwam, zo legde hij een achterlage in het dal. 6 En Saul liet den Kenieten zeggen: Gaat weg, wijkt, trekt af uit het midden der Amalekieten, opdat ik u met hen niet wegruime; want gij hebt barmhartigheid gedaan aan al de kinderen Israëls, toen zij uit Egypte opkwamen. Alzo weken de Kenieten uit het midden der Amalekieten.

Het woord van Yehova welke door Samuel aan Saul werden opgedragen waren helder; Amalek moest worden uitgeroeid, net als dat men met Kanaän had moeten doen. Dit was de opdracht aan Saul. Vervolgens lezen we hoe Saul  in de volgende verzen volledig zijn taak verzaakt:

1 Samuel 15:7-9

7 Toen sloeg Saul de Amalekieten van Havíla af, tot daar gij komt te Sur, dat voor aan Egypte is. 8 En hij ving Agag, den koning der Amalekieten, levend; maar al het volk verbande hij door de scherpte des zwaards. 9 Doch Saul en het ganse volk verschoonde Agag, en de beste schapen, en runderen, en de naast beste, en de lammeren, en al wat best was, en zij wilden ze niet verbannen; maar alle ding, dat verachtzaam, en dat verdwijnende was, verbanden zij.

We zien in vers 7-9 een zeer belangrijk principe:   

Saul kiest voor zijn eigen hebzucht en wil tegen het Woord van Yehova in, de rijkdom voor zichzelf houden. Het ontbreekt hem volledig aan nederigheid om te gehoorzamen aan iets wat voor hem misschien onbegrijpelijk is.   

Waarom zou je goede schapen, vrouwen en kinderen niet kunnen sparen? Zij kunnen immers van nut zijn. Zo ging dat namelijk ook ten tijde van strijd tegen de Midianieten (Numeri 31). 

Nee, Saul kiest voor eigen gewin en dus niet voor het leven van het volk Israël, waarin Amalek een struikelblok is dat alleen maar dood en verderf zou brengen. Saul kiest voor eigen gewin, oftewel DOOD. De vernietiging van Amalek had daarentegen LEVEN moeten brengen.

1 Samuel 15:10-12

10 Toen geschiedde het woord des HEEREN tot Samuël, zeggende: 11 Het berouwt Mij, dat Ik Saul tot koning gemaakt heb, dewijl hij zich van achter Mij afgekeerd heeft, en Mijn woorden niet bevestigd heeft. Toen ontstak Samuël, en hij riep tot den HEERE den gansen nacht. 12 Daarna maakte zich Samuël des morgens vroeg op, Saul tegemoet; en het werd Samuël geboodschapt, zeggende: Saul is te Karmel gekomen, en zie, hij heeft zich een pilaar gesteld; daarna is hij omgetogen, en doorgetrokken, en naar Gilgal afgekomen. 

We zien hier hoe God Zelf aangeeft berouw te hebben van het feit dat Hij Saul tot koning heeft gemaakt. Desondanks is het een bemoediging dat Hij mensen een kans en een taak geeft, terwijl God had kunnen weten wat er in Sauls hart was, en dus op voorhand wist dat dit hartstikke fout zou gaan.

1 Samuel 15:13-21

13 Samuël nu kwam tot Saul, en Saul zeide tot hem: Gezegend zijt gij den HEERE! Ik heb des HEEREN woord bevestigd. 14 Toen zeide Samuël: Wat is dan dit voor een stem der schapen in mijn oren, en een stem der runderen, die ik hoor? 15 Saul nu zeide: Zij hebben ze van de Amalekieten gebracht, want het volk heeft de beste schapen en runderen verschoond, om den HEERE, uw God, te offeren; maar het overige hebben wij verbannen. 16 Toen zeide Samuël tot Saul: Houd op, zo zal ik u te kennen geven, wat de HEERE van nacht tot mij gesproken heeft. Hij dan zeide tot hem: Spreek. 17 En Samuël zeide: Is het niet alzo, toen gij klein waart in uw ogen, dat gij het hoofd der stammen van Israël geworden zijt, en dat u de HEERE tot koning over Israël gezalfd heeft? 18 En de HEERE heeft u op den weg gezonden, en gezegd: Ga heen en verban de zondaars, de Amalekieten, en strijd tegen hen, totdat gij dezelve te niet doet. 19 Waarom toch hebt gij naar de stem des HEEREN niet gehoord, maar zijt tot den roof gevlogen, en hebt gedaan dat kwaad was in de ogen des HEEREN? 20 Toen zeide Saul tot Samuël: Ik heb immers naar de stem des HEEREN gehoord, en heb gewandeld op den weg, op denwelken mij de HEERE gezonden heeft; en ik heb Agag, den koning der Amalekieten, medegebracht, maar de Amalekieten heb ik verbannen. 21 Het volk nu heeft genomen van den roof, schapen en runderen, het voornaamste van het verbannene, om den HEERE, uw God, op te offeren te Gilgal.

In vers 13-21 zien we iets zeer opmerkelijks: Saul is er ten volle van overtuigd dat hij correct gehandeld heeft. Wie had hier nu gelijk? Saul of Samuel? Hoewel we allemaal weten dat Saul er volledig naast zit is het van groot belang dat we weten waarom hij fout zit, zodat we weten hoe we als mensen rechtvaardig of rebels handelen. 

Het antwoord ligt namelijk in de Thora, dat maakte de opdracht aan Saul zo uniek, daarom was het zo’n unieke boodschap van Samuel welke direct was geïnspireerd door Yehova. De opdracht om Amalek uit te roeien vinden we terug in de Thora in Exodus 17:

Exodus 17:16  

En hij zeide: Dewijl de hand op den troon des HEEREN is, zo zal de oorlog des HEEREN tegen Amalek zijn, van geslacht tot geslacht!

Hier zien we dat de opdracht die Samuel doorgaf aan Saul, volledig is terug te vinden in de Thora. Yehova wilde dat Israël in rust zou leven, en daarom moest het kwaad en onrust uit de weg geruimd worden. Alles ten behoeve van LEVEN. Saul koos voor zijn eigen inzicht, en ging aan de Thora voorbij.  

De Thora diende Saul te kennen, aangezien het een gebod aan koningen was om een afschrift te schrijven en er dagelijks in te lezen conform Deuteronomium 17

Deuteronomium 17:18-21  

18 Voorts zal het geschieden, als hij op den stoel zijns koninkrijks zal zitten, zo zal hij zich een dubbel van deze wet afschrijven in een boek, uit hetgeen voor het aangezicht der Levietische priesteren is; 19 En het zal bij hem zijn, en hij zal daarin lezen al de dagen zijns levens; opdat hij den HEERE, zijn God, lere vrezen, om te bewaren al de woorden dezer wet en deze inzettingen, om die te doen; 20 Dat zijn hart zich niet verheffe boven zijn broederen, en dat hij niet afwijke van het gebod, ter rechter- of ter linkerhand; opdat hij de dagen verlenge in zijn koninkrijk, hij en zijn zonen, in het midden van Israël. 21 Het volk nu heeft genomen van den roof, schapen en runderen, het voornaamste van het verbannene, om den HEERE, uw God, op te offeren te Gilgal.

Uit deze context blijkt dat Saul volledig voorbijging aan de Thora en God dacht te behagen op z’n eigen manier of volgens andere doctrines.   

Met deze context geheel in beschouwing te hebben genomen, gaan we de beruchte tekst lezen waarmee de religieuze leiders rebellie trachten te weerleggen:

1 Samuel 15:22-23

22 Doch Samuël zeide: Heeft de HEERE lust aan brandofferen, en slachtofferen, als aan het gehoorzamen van de stem des HEEREN? Zie, gehoorzamen is beter dan slachtoffer, opmerken dan het vette der rammen. 23 Want wederspannigheid is een zonde der toverij, en wederstreven is afgoderij en beeldendienst. Omdat gij des HEEREN woord verworpen hebt, zo heeft Hij u verworpen, dat gij geen koning zult zijn.

Nu dienen we ons nu nog eens de volgende dingen goed af te vragen:

-Wat is de definitie van rebellie/wederspannigheid? Dat is wetteloosheid hetgeen betekent afkerig van Gods geboden inzettingen en rechten, de Thora.  

- Wie prediken hier doelbewust tegen de Thora? Dat zijn bij uitstek christelijke leiders, welke doelbewust de Thora verwerpen en mensen opzadelen met achterlijke heidense doctrines.   

- Hetzelfde geldt voor rabijnen welke vanuit de Talmud eveneens heidense tradities opleggen. Iedereen die op basis de Thora opstaat en hiertegen een discussie opwerpt wordt door deze leiders als “rebels” bestempeld. 

De harde waarheid is echter dat deze religieuze leiders ZELF de rebellen zijn welke de waarheid geweld aandoen, omdat zij net als Saul menselijke inzichten volgen. Daaruit beschuldigen zij de mensen van hetgeen zij zelf traditiegetrouw doen: Rebelleren tegen de Allerhoogste en Zijn Woord.

Zij claimen zelfs dat we het wanbeleid van corrupte globalisten moeten navolgen. Hoe ziek kun je zijn? Bij uitstek zijn deze globalisten aan het rebelleren gelijk Nimrod ook deed. Moeten wij gehoorzamen als men ons tracht te indoctrineren met homofilie, genderdiversiteit, abortus en klimaat onzin? Natuurlijk niet! Maar als dat niet werkt moeten we hen dan wel geloven en navolgen als er een killer virus op de TV verschijnt?!

Volgens de Thora, behoren deze rebellen te sterven door steniging, in plaats van bewierookt te worden door moraal narcisten welke zich voordoen als mensen met een door “God gegeven bediening”. Dat noem ik eerder goddeloze charlatanen welke den mensheid ten gronde richten vanuit hun rebelse satanische visie.

1 Samuel 15:24

24 Toen zeide Saul tot Samuël: Ik heb gezondigd, omdat ik des HEEREN bevel en uw woorden overtreden heb; want ik heb het volk gevreesd en naar hun stem gehoord. 

Hier ziet Saul zijn fout onder ogen. Hier erkent hij hoe hij als koning heeft gerebelleerd tegen Yehova. Laten we daarom vooral stilstaan bij HOE hij rebelleerde:  

want ik heb het volk gevreesd en naar hun stem gehoord.  

Daarom hield hij het vee en de vrouwen in leven: omdat het volk het wilde vanuit hun lust en hebzucht. Saul wilde de mensen tevreden stellen, oftewel “peoplepleasing”. Hier wordt dus helder dat rebellie het volgende kan betekenen:

Gods geboden negeren om mensen tevreden te stellen.

Maar stel je eens voor,   

Het was Sauls eigen wil geweest om Agag de vrouwen, kinderen en vee te sparen voor zijn eigen hebzucht, had het volk dan gerebelleerd als ze Saul tegen spraken en eisten dat hij alle Amalekieten moest ombrengen?

Dan was het uiteraard geen rebellie omdat het volk zou spreken conform de Thora.  

Het volk sprak zoals we kunnen zien tegen de Thora, dus was zodoende rebellerende zoals Mozes al voorzegde.

Saul wilde het volk tevreden stellen vanwege zijn politieke positie en gezindheid jegens het volk. Daarom week hij af van de Thora en Samuels verordening.

Wat is rebelleren conform 1Samuel 15:

-Afwijken van de Thora  

-Gunst zoeken bij de mensen massa  

-ten behoeve van het menselijk ego en gewin  

Het belangrijkste punt is natuurlijk afwijken van de Thora. 

Als daarvan wordt afgeweken is dat altijd vanuit de menselijke wil. Vaak omdat men wil dat diverse lusten bevredigd worden. En dan gaat het niet alleen om seks, maar om alles wat tegen de Thora ingaat en emotionele voldoening geeft.  

Wanneer er gunst wordt gezocht bij de mensenmassa dan is dat uiteraard vanwege menselijke intenties, deze conformeren zich nooit vanzelfsprekend aan de Thora. Indien een leider als Saul deze massa achter zich wil krijgen moet hij hen dus in hun menselijke, en dus perverse behoeften tegemoet komen. Daarmee zien we dat rebellie dus alles is, behalve een standvastig geloof.   

Het is simpelweg niets anders dan streven naar bevrediging van menselijke behoeften welke afwijken van de Thora.

Welnu,

Laten we de bijbelse kenmerken van rebellie nog één keer op een rijtje zetten:

-Afwijken van de Thora  

-Gunst zoeken bij de mensen massa  

-Ten behoeve van het menselijk ego en gewin

En hierbij gaan we nu eens kijken op welke personen dit het meest van toepassing is:

Regeringsleiders, wie houdt zich aan de Thora? Waarom schuiven ze elkaar de mooiste baantjes toe en ten nadele van het volk? En vlak voor de verkiezingen is er de bekende leugenretoriek om de gunst van het volk te winnen. En de media staat aan hun kant om het volk te manipuleren omwille van de perverse duivelse visie van de regeringsleiders welke enkel denken om hun eigen gewin.

Is het dan rebellie als het volk schreeuwt om rechtvaardigheid en waarheid?

En dan gaan we eens kijken naar religieuze leiders.  

In hoeverre hebben christelijke leiders de Thora onderwezen? Tot op heden onderwijzen zij alleen “de tiende” vanuit winstbejag.

Hoe vaak hebben zij niet onderwezen dat de Thora zou hebben afgedaan? Zeker 1700 jaar trachten deze religieuze leiders tot op de dag van vandaag, mensen te misleiden met menselijke leerstellingen die uiterst heidens zijn.

De reden dat ze dit heel bewust blijven doen, is uiteraard vanwege het behoud van hun status en mogelijk inkomen, hetgeen uiteraard verwijst naar voldoening van hun ego en gewin.

Wat als deze leiders wel volgens de Thora zouden onderwijzen? Hebben ze dan niet de mensen massa tegen zich, die jarenlang geïndoctrineerd zijn? Die moeten ze uiteraard tevreden houden en daarom blijven ze dezelfde wetteloze christelijke onzin prediken om de gunst van het volk te verkrijgen.

Als we het begrip “rebellie” gaan bekijken vanuit een bijbels perspectief, wie zijn er dan rebels tegenwoordig?

De mensen die opstaan voor waarheid en gerechtigheid,

Of 

De mensen die de Thora verwerpen en de gunst zoeken bij de mensenmassa om hun eigen ego, status en gewin?

In het volgende stuk gaan we lezen hoe Saul zich zijn zonde realiseerd:

1 Samuel 15:25-31

25 Nu dan, vergeef mij toch mijn zonde, en keer met mij wederom, dat ik den HEERE aanbidde. 26 Doch Samuël zeide tot Saul: Ik zal met u niet wederkeren; omdat gij het woord des HEEREN verworpen hebt, zo heeft u de HEERE verworpen, dat gij geen koning over Israël zult zijn. 27 Als zich Samuël omkeerde om weg te gaan, zo greep hij een slip van zijn mantel en zij scheurde. 28 Toen zeide Samuël tot hem: De HEERE heeft heden het koninkrijk van Israël van u afgescheurd, en heeft het aan uw naaste gegeven, die beter is dan gij. 29 En ook liegt Hij, Die de Overwinning van Israël is, niet, en het berouwt Hem niet; want Hij is geen mens, dat Hem iets berouwen zou. 30 Hij dan zeide: Ik heb gezondigd; eer mij toch nu voor de oudsten mijns volks, en voor Israël; en keer wederom met mij, dat ik den HEERE, uw God, aanbidde. 31 Toen keerde Samuël wederom Saul na; en Saul aanbad den HEERE.

In vers 25 zien we dat Samuel weigert met Saul mee te gaan om Yehova te aanbidden, en maakt hem duidelijk dat hij geen koning meer zal zijn. Echter in vers 31 lezen we dat zij wel samen aanbidden. Oftewel, er is vergeving voor Saul, er is vergeving voor zijn rebellie. Hij is echter ongeschikt verklaard om koning te te zijn.

Verder in het boek 1Samuel zien we dat de Geest was geweken van Saul, dit is niet omdat zijn zonde onvergeeflijk was, maar omdat hij op zijn troon bleef zitten als koning.

Is er vergeving voor wereldse leiders welke gerebelleerd hebben door hun wetteloosheid?

JA!

Ook zij zijn mensen. En daarom moeten we hen dan ook benaderen als mensen.

Zij zijn echter geheel ongeschikt om een leidinggevende functie te bekleden. Dit mogen we dan ook op geen enkele manier accepteren.  

Sterker nog, we dienen hun aftreden direct te eisen, omdat zij puur uit zijn op winstbejag en de gunst van mensen ten behoeve van hun ego, hetwelk rebellie is tegen de Allerhoogste.

www.kmsg.nl