In mijn verbeelding is er een menswording die leert zonder geld te werken want alles is aanwezig. Als basis is er vertrouwen/ eerlijkheid, erkenning/ dankbaarheid en tederheid/flow. Er zijn slechts ongeschreven wetten die voor zichzelf spreken: de universele wetten, de natuur. Met andere woorden : alles is geijkt op liefde. Alle mensen glimlachen van binnenuit en ademen diep in en uit.
Dit is een beeld dat ik koester wat er ook gebeurt.
Geduld.
Stilte.
Humor.
Speelsheid.
Dit alles was me nooit vreemd, deze droom, dit zijn. Althans in gedachten, vanuit het hart.
Ook nu blijf ik staren in de verte met deze droomgedachte, zelfs na al die uren online elke dag, drie jaren lang, as Alice in Wonderland.
Omdat het zin heeft.
Omdat in het voor zich uit staren en de stilte voelen geen conflict zit dat bij analyse hoort.
Ik ben van nature nieuwsgierig en ik leer met vallen en opstaan te observeren, los te laten wat in me opkomt aan bijkomende gedachten.
Kijken vanuit het hart.
Liefde maakt weerbaar wat kwetsbaar is.
Dan voel ik me licht, vrij, wild as the wind.