De spanningen lopen op en alles wordt duurder. Politiek en media gaan nog steeds vol op het propaganda-orgel. Een nieuw kabinet, als het er al komt, zal niks veranderen en steeds nadrukkelijker wordt er op op de oorlogstrom geslagen. Toch ben ik positief gestemd. Er is bijzonder weinig animo voor oorlog, de argwaan naar overheden is groter geworden in plaats van kleiner sinds het C19- debacle, klimaat wordt opzichtig beïnvloed, angst voor nieuwe pandemieën of terreuraanslagen wordt bijna dagelijks de ether in geslingerd, maar er lijkt een soort verzadiging te zijn opgetreden.

Men is het beu. Migratie, woke, Oekraïne, energieprijzen, klimaat, vogelgriep, stikstof, het zal de gewone burger een rotzorg zijn. Het is wachten op een uitbarsting van die burger.
Wat het regime nu zal proberen, is een zondebok aanwijzen in een verwoede poging de ontluikende woede van het volk te kanaliseren. Dat lukt vooralsnog niet en daar mogen we trots op zijn. Er is maar één vijand en dat is de antimens-agenda van het neomalthusiaans gezelschap dat in verschillende gremia samenkomt: NAVO, WEF, EU, planned parenthood, Verenigde Naties, Open Society Foundation etc., etc., allemaal namen voor hetzelfde.
Ze zijn gezien en worden niet meer geloofd, het plan dreigt te mislukken, maar de valkuil die op de loer ligt, is zelf ook de zwarte piet te gaan toespelen of een zondebok aan te wijzen. Wij willen rechtvaardigheid en ja, dat zal bij voorkeur met een tribunaal zijn of een andere, speciaal daarvoor ingerichte, rechtbank om de covidmisdrijven te berechten. Wat wij níet willen is wraak en eigen richting. Dat zou het fundament waarvoor wij juist onze strijd voeren, ernstig schaden. Iedereen die verdacht is, is onschuldig tot het tegendeel bewezen.

Het gaat er in de eerste plaats om de onderste steen boven te krijgen én erkenning van de misdrijven; wat daarna komt vind ik persoonlijk veel minder belangrijk.