Koningsdag, dodenherdenking en Bevrijdingsdag, normaal een week van samen zijn en oranje, zagen er nog nooit zo troosteloos uit. Het weer maakte wel wat goed, maar duidelijk is dat deze drie speciale dagen op de schop moeten. Op deze manier lukt het Agenda2030 toch om typisch Nederlandse aangelegenheden
linksom of rechtsom om zeep te helpen.
Voor mij waren dit soort tradities nooit een hoogtepunt en ik denk dat wat ons Nederlander maakt ook veel meer zit in hoe wij met elkaar omgaan, en vooral in hoe de overheid met ons omgaat.

Er is veel veranderd, de menselijke maat is verdwenen en een collectivistische ideologie waarin iedereen wordt geprezen die zijn eigenheid opgeeft, is daarvoor in de plaats gekomen. Naast secularisatie en internationalisatie nu ook ontseksualisatie, rassennihilisme en zelfs het opgeven van vreugde door (vlees)eten of reizen. Door standbeelden weg te halen, straatnamen te veranderen, enzovoort, is er een ontworteling gaande. Ja, migratie speelt daar ook een grote rol in, maar het is niet de migrant die dit doet. Die werd hierheen gelokt met de belofte van gouden bergen door een staats gestuurd mensenhandel kartel van eindeloze Ngo's en internationale verdragen.

Mensen worden gestimuleerd om vooral raar te zijn, maar niet zichzelf. Iedereen moet permanent op zoek zijn naar zijn of haar identiteit, het is alleen niet de bedoeling dat je die vindt, of dat je gewoon blij bent met wat je hebt en wie je bent. De 'permanente' revolutie waarin elke strohalm wordt losgerukt en het individu zonder aarding, zonder wortels, een programmeerbare eenheid wordt van het collectief. Vandaag paars, morgen blauw en wellicht overmorgen rood, hoe snel kan je mee veranderen met het narratief?

Het is daarom ook erg logisch dat het conservatisme, nationalisme en confessionalisme handvatten bieden om deze erosie van cultuur en identiteit te weerstaan. Ik zie veel mensen om mij heen die het geloof vinden in hun strijd tegen de dictatuur van Agenda2030. Toch is dat voor mij niet de weg. Begrijp mij niet verkeerd: als geloof jou helpt op je pad naar verlichting en spiritualiteit, dompel jezelf erin onder, ga ervoor.
Wat voor mij niet klopt is dat in de strijd tegen onderwerping je jezelf onderwerpt aan een ander systeem dat tot de verlichting een groot deel van de onderdrukking heeft veroorzaakt en dat nu nog steeds doet.
De verworvenheden van de scheiding van kerk en staat of grenzeloze nieuwe technologieën maken ook deel uit van mijn identiteit. Mijn pad is om trouw te blijven aan mezelf, en dat gaat over het ontdekken van de wereld, mensen vanuit alle windstreken ontmoeten, kennis nemen van elk geloofssysteem zonder er deel van te worden, meerdere talen spreken, maar bovenal trouw zijn aan de waarden waar ik in geloof.
Ik bekeer me niet, ik word ook geen lid van een conservatieve club, ik hijs geen vlag voor mijn vaderland. Mijn identiteit is geen blauw haar, geen 36 genders, geen beperking van mijn carbon footprint. Waarom zou ik attributen, idolen of rituelen aanhangen? Een mens is vrij en vindt zijn eigen weg, vertrouw op wie je bent en deel je geluk met iedereen om je heen.