Bijna 2 jaar is de “change” aan de gang. Een verandering waar onze bevolking niet om gevraagd heeft. Er is niemand opgestaan vanuit de bevolking met een roep:  “overheid, help ons, mensen sterven massaal”. Nee, alles wat er is gebeurd en gebeurt, komt van bovenaf en is vrijwel oncontroleerbaar door de bevolking. Alles en iedereen die een ander geluid laat horen of zien wordt het zwijgen opgelegd. Goh, waar herkennen we dit toch van? Iets met het voormalige Oostblok, Noord Korea? Ach, volgens velen gaat elke vergelijking mank, je mag niet kijken en lessen trekken uit het verleden.

Ik was nog een kleine jongen en zat in de vijfde klas. In dat jaar was er een koude winter met stevige vorst. Op een vrijdagmiddag, nadat we allemaal een broodje hadden gegeten bij onze moeders, en we terug waren op school, begon het te sneeuwen. Met emmers kwam het uit de lucht. We waren allemaal druk aan het spelen voor de schoolbel ging voor de lessen. Sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen maken, sommige kinderen hadden hun sleeën meegenomen. Het was één mooi groot feest, iedereen speelde met iedereen. De “grote” kinderen hielpen de kleine kinderen. Het schoolplein was veranderd in een sneeuwplein. In deze tijd moesten we ons opstellen in rijen van twee alvorens naar binnen te gaan voor aanvang van de lessen. En je wist als de schoolbel ging, was het zover. Maar vandaag zou het anders lopen.

De schoolbel begon aan zijn ritueel en alle kinderen gingen zich opstellen in de bekende rijen. Maar er was gemor, eigenlijk wilden we niet naar binnen, maar buiten spelen in de sneeuw. En toen de hoofdmeester de deuren open deed om iedereen naar binnen te laten was er één jongen uit de zesde klas, die begon te roepen. Hij riep: “wij willen ijsvrij”. De hoofdmeester deed zijn vinger naar zijn lippen en maande de jongen tot stilte. Maar dat gebeurde niet, hij ging door en wat harder, hij tikte zijn vriend aan, en die begon ook mee te doen.  En ja hoor, binnen een paar minuten waren alle kinderen in koor aan het roepen: “wij willen ijsvrij”. De hoofdmeester wist niet goed te handelen. Al snel kwamen de anderen juffen en meester ook kijken wat er aan de hand was. De meesten hadden een hoofd als een onweersbui, dat waren de oudere juffen en meesters, maar de jonge juffen en meesters stonden wat te lachen.

Dit spontane kinderconcert duurde misschien wel 10 minuten, lang genoeg in ieder geval. De juffen en meesters gingen naar binnen, zonder iets te zeggen tegen de kinderen. Wij, de kinderen gingen ondertussen door met onze sterkte leus te roepen, alle kinderen als één groot front en met maar één doel, maar allemaal we hetzelfde doel, ijsvrij! Na ongeveer 10 minuten gingen de deuren weer open, en kwam de hoofdmeester naar buiten. Hij deed zijn beide handen omhoog en maande de kinderen tot stilte, hij wilde duidelijk wat gaan zeggen. Alle kinderen waren zo stil als een muis in de stevig neerkomende sneeuw

De meester vertelde dat hij onder de indruk was van dit protest en er eigenlijk niet aan kon toegeven. Maar na overleg met de andere juffen en meester was er besloten dat hij voor één keer zijn hand over zijn hart moest strijken. En zo hebben we allemaal de middag van ons leven gehad, in de sneeuw met juffen en meester. Gezamenlijk werden er sneeuwpoppen gemaakt, ijsbaantjes wedstrijden en natuurlijk een heus sneeuwballen gevecht tegen de juffen en meester. Het was één van de mooiste middagen in mijn leven.

Vandaag moest ik denken aan dit waargebeurde verhaal toen ik zat te mijmeren over hoe we uit deze situatie kunnen komen. Dat begint natuurlijk bij het feit dat deze nieuwe griep variant gewoon erkend moet worden, maar belangrijker nog, geaccepteerd moet worden. En misschien wel het allerbelangrijkste, we moeten ook erkennen dat dood onvermijdelijk bij het leven hoort, het is de enige garantie die je hebt als je geboren wordt. En wees er maar blij mee, in deze wereld wil je echt geen 120 worden.

Terug naar de kinderen. Als kleine kinderen het vermogen hebben  om hun afkomst, hun verschillen, hun uiterlijkheden opzij te zetten, waarom kunnen volwassen dat niet? Daar kunnen we het over hebben, en vanuit mijn kennis en achtergrond kan ik daar veel over schrijven, maar dat is nu niet het doel.

Wordt of is het niets eens tijd voor een heuse ACA? Wat? En ACA! Een Anti Corona Alliantie! De overgrote meerderheid van de bevolking ziet dat het niet goed gaat, dat we op de één of andere manier worden voorgelogen. De mensen die hun prikjes hebben gehad, krijgen niet terug wat gestolen is van hun, de vrijheid. De ongeprikten zijn dat wel, vrij en gezond, maar worden als joden paria’s gezien en kunnen niets meer. Kortom de door de overheid gecreëerde polarisatie werkt helemaal prima! De alom bekende lachende derde. Dit moet afgelopen zijn, dit is niet wie wij zijn, dit is niet wie wij willen zijn.

Kunnen we dit stoppen? Zeker, maar wel gezamenlijk. Als één, als één bevolking. Niet kijkend naar de verschillen, maar de overeenkomsten. Net als de schoolkinderen in de sneeuw die ijsvrij wilden. Het is tijd dat de gecreëerde polarisatie wordt gebroken, we zijn sterker dan dat! Het is tijd dat het onfatsoen vanuit de overheid stopt! Nimmer is er zo respectloos, zo degenererend om gegaan met ons als bevolking. Zelf loop ik tegen de zestig nu, maar als ik zie/voel hoe het kabinet omgaat met mij/ons heb ik het gevoel dat ik toegesproken alsof ik een klein onmondig kind ben. Dit gedrag dient te stoppen!

Hoewel er nog nooit een revolutie zonder geweld is begonnen, roep ik op dit niet te gaan gebruiken. Geweld dient afgekeurd te worden. Het kabinet laat zien wat hun geweld doet met de samenleving. Wij doen daar niet aan mee, wij staan daar ver boven! Toch doe ik wel een oproep tot het creëren van een ACA, en wel zo spoedig mogelijk!

Alle politieke partijen zoals FvD, BVNL, BBB, Denk, PVV enzovoorts, maar ook de individuele tweede kamer leden die tegen dit gewelddadige beleid zijn “moeten” zich verenigen in een tijdelijke ‘joint venture” als de ACA. Maar daar blijft het niet bij. Hierbij aansluitend moeten zich ook de zorgmedewerkers aansluiten, evenals de boeren en de bouw, maar ook de horeca en het midden en klein bedrijf. En elke club die het hier mee eens is. Ook de volledige alternatieve media moet zich verengingen, net als alle artsen en professoren die de afgelopen twee jaar als helden het andere geluid hebben laten horen.

Het is tijd dat we allemaal naar Den Haag gaan, misschien niet voor 10 minuten, of 10 uur. Misschien zelfs niet voor 10 dagen. Maar als kleine kinderen in de vallende sneeuw dit kunnen, moet wij als volwassenen dit toch zeker kunnen?

Aan allen: zet uw kleine verschillen opzij, verenig u, sluit handen en laten we opstaan, om voor eens en altijd een einde te maken aan dit overheidsgeweld. Want zeg nou zelf, is dit nou echt de wereld die je wil voor je opa, je oma, je kinderen, ouders, kleinkinderen, maar bovenal: voor jezelf? Ik sta hier en reik u de hand…

Ik zou het erg op prijs stellen als u dit massaal wilt delen, zodat het terecht komt daar waar het moet terecht komen.

Marc