Peter Thiel is geen politicus, maar zijn invloed is veel groter dan die van de meeste wetgevers. Hij is de architect van een techno-politieke revolutie, een libertair-autoritair orakel dat de natie ziet als een laboratorium voor zijn meest gedurfde experimenten.
Zijn invloed strekt zich uit tot ver buiten de bestuurskamers van zijn ondernemingen en reikt diep tot in de machinerie van de politiek, de toezichtstaat en het culturele weefsel van Amerika zelf. Er zijn maar weinig figuren die de botsing van technologie, macht en ideologie zo volledig belichamen als Thiel, en nog minder mensen oefenen een dergelijke rechtstreekse invloed uit met zo weinig publieke controle.
Zijn manoeuvres hebben een centrale rol gespeeld bij het vormgeven van niet alleen de regering-Trump, maar ook de ideologische richting van de moderne Republikeinse partij en de technologieën die ten grondslag liggen aan het huidige surveillance-apparaat.
.
Het verhaal van Thiel begint met zijn opkomst als tech-ondernemer. Nadat hij PayPal medeoprichtte, bouwde hij een uitgebreid netwerk van invloedrijke bondgenoten op, de zogenaamde ‘PayPal-maffia’, waartoe figuren als Elon Musk, Reid Hoffman en Max Levchin behoorden.
Terwijl veel van zijn tijdgenoten hun rijkdom gebruikten om zich te concentreren op consumentgerichte technologie, zette Thiel een andere koers uit, een koers die geworteld was in het verband tussen technologie, bestuur en nationale veiligheid. Zijn creatie van Palantir Technologies (2003) – een datamining-gigant ontworpen om inlichtingendiensten en wetshandhavingsinstanties te bedienen – was een voorbode van wat komen zou.
Palantir zou uitgroeien tot de hoeksteen van de Amerikaanse surveillancestaat, waardoor voorspellend politiewerk, massale gegevensverzameling en pre-misdaadmethodologieën mogelijk zouden worden die het bestuur van de 21e eeuw zijn gaan definiëren.
.
Halverwege de jaren 2000 was Palantir al een lieveling van de CIA geworden, dankzij investeringen van In-Q-Tel, de durfkapitaalafdeling van het agentschap. Thiel positioneerde het bedrijf als een oplossing voor de particuliere sector voor de ambities van de overheid voor alomvattende surveillance – een project dat te maken kreeg met publieke tegenstand toen het rechtstreeks onder het inmiddels ter ziele gegane ‘Total Information Awareness’-programma van DARPA werd uitgevoerd.
Palantir privatiseerde deze capaciteiten effectief en opereerde met minder beperkingen en beperkt toezicht. Het werd een instrument voor alles, van terrorismebestrijding tot binnenlandse surveillance, en bood regeringen en particuliere entiteiten de middelen om gedrag op een ongekende schaal te monitoren, voorspellen en controleren.
Toch reikten Thiel’s ambities veel verder dan technologie. Zijn uitstapje naar de politiek onthulde een strategische geest die erop uit was de ideologische fundamenten van de macht te hervormen. In 2016 werd Thiel een van de belangrijkste geldschieters van Donald Trump, waarmee hij de overweldigende steun van Silicon Valley voor Hillary Clinton trotseerde.
Hij schonk miljoenen aan de campagne van Trump en verzekerde zich van een rol in het transitieteam van Trump, waar hij zijn invloed aanwendde om bondgenoten op sleutelposities binnen het Pentagon en andere instanties te plaatsen. De regering-Trump werd op haar beurt een financiële meevaller voor Thiel en zijn bedrijven.
Palantir, dat lange tijd worstelde om overheidscontracten binnen te halen onder eerdere regeringen, zag zijn fortuin keren toen de regering-Trump het land enorme defensie- en inlichtingencontracten toekende.
.
De invloed van Thiel bleef niet beperkt tot beleid of inkoop. Zijn rol als ideologische koningsmaker groeide in de jaren na de verkiezing van Trump. Door zijn financiering van durfkapitaalbedrijven en politieke kandidaten cultiveerde Thiel een nieuwe klasse van conservatieve verstoorders – individuen die anti-establishment retoriek combineerden met pro-corporate beleid.
De belangrijkste onder hen was J.D. Vance, de auteur van Hillbilly Elegy die politicus werd, wiens Senaatscampagne in Ohio Thiel vijftien miljoen dollar opleverde – de grootste donatie aan een Senaatskandidaat in de geschiedenis van de VS.
Vance’s transformatie van een Trump-criticus naar een MAGA-vaandeldrager werd grotendeels georkestreerd door Thiel. Nadat hij Vance in zijn schoot had opgenomen tijdens zijn tijd aan de Yale Law School en hem later in dienst had genomen bij Mithril Capital, effende Thiel de weg van Vance naar de politiek en verbond hem met sleutelfiguren in de kring van Trump, waaronder Elon Musk en Tucker Carlson.
.
Vance was met name medeoprichter van een propaganda-organisatie genaamd het Rockbridge Network, gefinancierd door Peter Thiel en Rebekah Mercer, die als een belangrijk knooppunt in Thiel’s ideologische project fungeert. Rockbridge Network heeft een durfkapitaalbedrijf met de naam 1789 Capital afgesplitst, wiens eerste grote investering een infusie van $ 15 miljoen in de snelgroeiende media-ondernemingen van Tucker Carlson was.
Deze financiële relatie versterkte niet alleen Carlsons rol als megafoon voor op Thiel afgestemde berichtgeving, maar breidde ook Thiels ideologische bereik uit naar het medialandschap. De aanwezigheid van Carlson in de media, versterkt door platforms als Rumble – een andere onderneming die zwaar wordt gesteund door Thiel – zorgt ervoor dat Thiel’s wereldbeeld een dominante kracht blijft bij het vormgeven van het conservatieve discours.
Thiels ambities op mediagebied zijn emblematisch voor zijn bredere strategie om een parallel conservatief ecosysteem te creëren, waarbij traditionele media worden tegengegaan met platforms en persoonlijkheden die zijn ideologische visie weerspiegelen. De bekendheid van Rumble als alternatief voor reguliere platforms zoals YouTube toont het vermogen van Thiel om kapitaal te bewapenen om de publieke opinie vorm te geven en conservatieve verhalen te consolideren.
Thiel vergezelde Vance persoonlijk naar Mar-a-Lago, waar de voormalige president zijn zegen gaf aan het bod van Vance in de Senaat. De opkomst van Vance is emblematisch voor de bredere strategie van Thiel: zijn middelen gebruiken om loyale beschermelingen op te leiden die zijn visie op een technocratische, oligarchische toekomst, vermomd als populisme, kunnen bevorderen.
Het resultaat is een Republikeinse Partij die steeds meer de persoonlijke filosofie van Thiel weerspiegelt: een samensmelting van technocratisch libertarisme, cultureel conservatisme en wantrouwen jegens traditioneel bestuur. Figuren als Elon Musk en Tucker Carlson, beide medewerkers in het bredere project van Thiel, versterken deze visie verder en versterken de rol van Thiel als de intellectuele en financiële architect van de toekomst van de GOP (Grand Old Party), de Republikeinse Partij.
.
De invloed van Thiel op de bredere Republikeinse partij reikt echter veel verder dan individuele kandidaten als Vance. Door zijn strategische investeringen, ideologische verzorging en partnerschappen met sleutelfiguren in de technologie- en mediawereld heeft Thiel de Republikeinse Partij van de grond af aan hervormd. Zijn financiële bijdragen hebben een rimpeleffect gecreëerd, waardoor partijfunctionarissen en kandidaten een signaal kregen dat een nieuwe vorm van conservatisme – populistisch in retoriek, technocratisch in uitvoering – de toekomst is.
Tijdens de tussentijdse verkiezingen van 2022 onderstreepte Thiels ongekende financiële steun voor campagnes in de Senaat in Ohio en Arizona zijn vermogen om rassen opnieuw vorm te geven. Blake Masters, een andere protégé, herhaalde de anti-establishment-ideologie van Thiel en gaf daarmee nog meer een signaal af van de bredere transformatie die binnen de Republikeinse partij plaatsvindt. Hoewel Masters uiteindelijk verloor, was het platform dat hij verdedigde – een platform gericht op anti-globalisme, het scepticisme van gevestigde elites en agressief nationalisme – emblematisch voor de nieuwe Republikeinse partij onder de invloed van Thiel.
.
Thiels strategische financiële manoeuvres strekken zich ook uit tot het hervormen van juridische instellingen en het publieke debat. Zijn financiering van de rechtszaak van Hulk Hogan tegen Gawker – een cruciale zaak die resulteerde in het faillissement van de outlet – demonstreerde zijn bereidheid om het rechtssysteem te gebruiken om tegenstanders het zwijgen op te leggen en huiveringwekkende precedenten te scheppen voor de verantwoordelijkheid van de media.
Deze ideologische verschuiving, aangestuurd door Thiel en zijn bondgenoten, heeft de Republikeinse Partij ook weggeduwd van het neoconservatisme uit het Bush-tijdperk en in de richting van een meer isolationistische maar toch gemilitariseerde houding. Op Thiel gerichte kandidaten bekritiseren routinematig figuren als Mitch McConnell vanwege hun agressieve buitenlandse beleid, wat duidt op een generatie- en ideologische kloof binnen de partij.
De ondernemingen van Thiel hebben de toezichtstaat echter consequent versterkt en tegelijkertijd de individuele vrijheden uitgehold. De instrumenten van Palantir staan nu centraal in alles, van immigratie- en douanehandhavingsoperaties (ICE) tot voorspellende politie-initiatieven. De software speelde een belangrijke rol bij massadeportaties tijdens de eerste termijn van Trump en is door buitenlandse regeringen overgenomen voor binnenlands hardhandig optreden.
.
Thiel’s investering in Clearview AI – een controversieel gezichtsherkenningsbedrijf dat miljarden afbeeldingen van sociale media heeft geschraapt om zijn database op te bouwen – onderstreept nog eens zijn rol bij het mogelijk maken van intrusieve surveillancetechnologieën. Clearview heeft zichzelf op de markt gebracht als een instrument om misdaad en terrorisme te bestrijden, maar de software ervan is breed bekritiseerd vanwege het mogelijke misbruiken ervan, van stalking tot staatsrepressie.
Thiels banden met het bredere militair-industriële complex vergroten de reikwijdte van zijn invloed. Hij heeft zwaar geïnvesteerd in bedrijven als Anduril, een defensie-aannemer die gespecialiseerd is in autonome drones en AI-gestuurde militaire technologie.
Opgericht door een andere Thiel-protégé, Palmer Luckey (de familie waarmee Matt Gaetz, de man die werd uitgekozen als de volgende procureur-generaal, trouwde), is Anduril een belangrijke speler geworden in de ontwikkeling van virtuele grensmuren en autonome oorlogsvoering. Deze ondernemingen sluiten naadloos aan bij Thiel’s al lang bestaande geloof in de privatisering van oorlogsvoering en de erosie van de traditionele verantwoordelijkheid van de overheid.
.
Thiels bereik strekt zich ook uit tot op cultureel gebied. Zijn connectie met Elon Musk, een collega-aluin van de PayPal-maffia, vertegenwoordigt een belangrijk partnerschap in de voortdurende fusie van technologie en bestuur. De ondernemingen van Musk, van SpaceX tot Starlink, hebben niet alleen een revolutie teweeggebracht in de bedrijfstakken, maar zijn ook diep geïntegreerd in de nationale veiligheidsbelangen.
De satelliet-internetdienst van Starlink is bijvoorbeeld een cruciaal instrument geworden in moderne conflicten, waaronder de oorlog in Oekraïne. Musk’s overname van Twitter, omgedoopt tot X, sluit ook aan bij het ideologische project van Thiel. Hoewel Musk het platform op de markt heeft gebracht als een bolwerk van vrijheid van meningsuiting, weerspiegelt de toenemende afhankelijkheid van identiteitsverificatie en gegevensverzameling dezelfde surveillance-ambities waar Thiel al tientallen jaren voor pleit.
Thiel en Musk prijzen regelmatig libertaire waarden aan, waarbij ze in het openbaar tekeergaan tegen het te grote bereik van de overheid. Toch zijn hun bedrijven enkele van de grootste begunstigden van staatscontracten en subsidies, en ontwikkelen ze instrumenten die de toezichtcapaciteiten van de staat vergroten. Thiel’s Palantir is een hoeksteen van voorspellend politiewerk en massale gegevensverzameling, terwijl Musk’s SpaceX- en Starlink-ondernemingen dienen als cruciale infrastructuur voor militaire communicatie.
Deze tegenstrijdigheid is niet toevallig; het is een doelbewuste strategie om het vertrouwen van het publiek op te bouwen en te vormen en tegelijkertijd op de achtergornd de controlesystemen te ondersteunen waartegen zij beweren zich te verzetten.
.
Nu de verkiezingen van 2024 zijn beslist en Trump op weg is terug naar het Oval Office, is de invloed van Peter Thiel een nieuwe en ongekende fase ingegaan. Nu Thiel zijn positie als een van de machtigste figuren achter de schermen heeft verstevigd, onderstrepen Thiel’s strategische steun aan de herverkiezingscampagne van Trump en zijn succesvolle begeleiding van J.D. Vance als vice-president de langetermijnvisie die hij al jaren stilletjes naar voren brengt.
De tweede regering-Trump, rechtstreeks gevormd door de protégés van Thiel en gefinancierd door zijn enorme netwerk, belooft nu de trends die tijdens Trumps eerste termijn zijn vastgesteld te versnellen: uitgebreide surveillancemogelijkheden, de verdere privatisering van overheidsfuncties en een systematische ontmanteling van traditionele controles op de macht.
In dit nieuwe tijdperk zijn de vingerafdrukken van Thiel overal in het staatsapparaat te vinden, terwijl de grenzen tussen openbaar beleid en bedrijfsbelangen in alarmerende mate vervagen. Waar het eerste presidentschap van Trump zinspeelde op de ambities van Thiel, zou het tweede wel eens kunnen dienen als hun meest volledige realisatie.
.
Toch beperkt Thiels visie zich niet tot de Verenigde Staten. Zijn bedrijven opereren wereldwijd en exporteren de instrumenten voor toezicht en controle naar regeringen over de hele wereld.
Palantir is bijvoorbeeld nauw betrokken geweest bij de militaire operaties van Israël en heeft door AI aangestuurde richtsystemen geleverd die in Gaza worden gebruikt. De technologie van het land is ook in Oekraïne ingezet, waardoor de rol van het land in de moderne oorlogsvoering verder is verankerd.
De opkomst van Thiel biedt een huiveringwekkende blik in de toekomst van de macht. Hij beheerst de kunst van het opereren in de schaduw, waarbij hij zijn rijkdom en connecties gebruikt om beleid en ideologieën vorm te geven, terwijl hij de schijnwerpers vermijdt.
Zijn invloed op Trump, Vance en de bredere Republikeinse Partij vertegenwoordigt slechts één facet van zijn macht. Meer fundamenteel belichaamt Thiel de convergentie van technologie en bestuur, waarbij miljardairs opereren als de facto soevereinen, ongebonden door democratische beperkingen.
De wereld die Thiel aan het opbouwen is – een wereld van alomtegenwoordig toezicht, algoritmische controle en geprivatiseerde macht – is er al. Tulsi Gabbard, net als Elon Musk en Peter Thiel zelf, en een paar anderen binnen en achter het Trump-kamp, zijn tenslotte WEF-protégés, de zogenaamde Young Global Leaders.
Zowel Thiel als Musk hebben hun projecten afgestemd op de doelstellingen van het World Economic Forum en andere globalistische instellingen die aandringen op gecentraliseerde controle. Van digitale ID’s tot digitale valuta’s van de centrale banken (CBDC’s), hun ondernemingen passen naadloos in de bredere agenda van het opzetten van een technocratisch controlenetwerk.
Thiel’s steun aan Carbyne911, een Israëlisch platform voor hulpdiensten met diepe Mossad-banden, en Musk’s samenwerking met Israëlische bedrijven op het gebied van AI-ontwikkeling, onderstrepen hun gedeelde afstemming met de Israëlische inlichtingendoelstellingen. Dit zijn geen geïsoleerde projecten; het zijn stukjes van een grotere puzzel die gericht zijn op het consolideren van de controle door middel van technologie.
.
Zoals het gezegde luidt: 'linkervleugel, rechtervleugel, ze behoren allebei tot dezelfde vogel'.
Geloven we werkelijk dat de belangrijkste grootverdieners: de bankensector, de wapenindustrie, de farmaceutische industrie, d.w.z., het huidige militair-industriële complex dat nu omgevormd wordt naar het toekomstige technologische industriële complex, en de belangrijkste aandeelhouders ervan; Vanguard, Blackrock, State Street enzovoort, zullen laten gebeuren wat de retoriek van de Trump-crew belooft?
Think again.
Zoals de geschiedenis laat zien, zijn degenen die het daadwerkelijk probeerden een vroegtijdige dood tegemoet gegaan, figuurlijk en niet zo figuurlijk.
.
Peter Thiel en Elon Musk zijn geen ontwrichters van het establishment; zij zijn de architecten van het establishment, diep ingebed in militaire en inlichtingennetwerken. Hun publieke personages zijn een rookgordijn, ontworpen om af te leiden van hun ware rol als facilitators van de toezichtstaat. De media spelen mee en vertellen een verhaal van en over innovatie, terwijl ze de duistere onderstromen van controle handigerwijs negeren.
In plaats van het verheerlijken van deze figuren is het net zo handig hun ware motieven in twijfel te trekken.
Prettige Dankzegging (Thanksgiving)
Gerelateerd:
'Waak voor Palantír'
https://vriendenplek.nl/read-blog/1254
'Hoe Globalisten van Plan zijn om Technologie en Armoede te Gebruiken om de Massa -nog meer- tot Slaaf te Maken'
https://vriendenplek.nl/read-blog/518
'De Grote Herstart'
https://vriendenplek.nl/read-blog/640
- Biblio:
https://vriendenplek.nl/read-blog/666
https://vriendenplek.nl/read-blog/1177
https://vriendenplek.nl/read-blog/2310
https://vriendenplek.nl/read-blog/3188
