Regelmatig word ik overvallen door een soort vermoeidheidssyndroom. Nee niet fysiek, maar geestelijk, emotioneel. Vaak, zo niet altijd komt dat door de zogenaamde positieve mede mens. U zou kunnen denken dat ik dan geen positief mens ben, maar niets is minder waar, dat beloof ik u. ik weet persoonlijk maar al te goed hoe diep een mens kan vallen, en zichzelf weer al lerende naar boven kan helpen. Nee, het zijn geen mooie lessen, maar wel hele kostbare en waardevolle lessen. Nee, ik spreek over de mens die alles positief en rooskleurig ziet en blijft zien. Ik noem dan de non-realisten. De mensen die weten vaak wel dat er iets niet klopt, maar kiezen ervoor het niet te willen zien, ze zeggen vaak ook, en dat doen ze om hun eigen leugen te bewaarheden, ik kies voor het positieve. Helaas beseffen deze mensen helemaal niet dat je daar niet voor kunt kiezen, het geeft slechts aan dat je een vluchteling bent voor hun eigen geest en/of gevoelens. Je bent druk bezig te gaan geloven in een zelf gecreëerde leugen, je verloochende jezelf, en daar is niets positief aan, helemaal niets. Ze zien iets wat niet goed is, maar lopen weg, wie bedriegt nu wie? Als je tegen jezelf liegt of voor zaken weg loopt blijft niet alleen het positieve over, zo werkt het niet. Wat je aan het doen bent is jezelf blind maken voor minder mooie zaken, de realiteit wegduwen.  En dat laatste gaat helemaal niet, het is wat het is.

De politiek bedrijft al een paar decennia dezelfde structuur. Eerst komt er een ramp over de mensheid, een of andere crisis. De overheid neemt maartregelen, bevolking kom ik opstand, overheid haalt een beetje van die maatregelen weg, en lijken nu de helden te zijn, toch worden we ondertussen flink in de mailing genomen met de resterende maatregelen. Op dit moment kun je het weer live mee maken met de coronawet. Of bijvoorbeeld, de daaraan gekoppelde vaccinatie. Velen mensen willen dit graag, want zij vertrouwen de overheid. Maar je kunt deze overheid niet vertrouwen, hoeveel je ook geloofd in vaccineren, want waarom zou je een overheid vertrouwen die er een officiële staatsgeheim van maakt wat er in deze vaccinatie zit? Je kunt positief zijn en blijven door voor een vaccin te kiezen, maar kloppen doet het niet, je wil wel weten wat je in je kostbare lichaam krijgt gespoten.

Daarbij heeft de overheid niet een onbeperkt vertrouwen, hoe leuk ook een minister president kan lachen op televisie. Je hoeft geen super studies te hebben gevolgd om te zien welke verbale en non verbale technieken hij gebruikt. Meestal steekt hij lachend een mes in onze ruggen. Deze minister president is en word volledig getraind!

Het is onmogelijk lieve mensen te kiezen voor alleen maar positieve gevoelens. Het kan niet, het bestaat niet. En van mensen die zeggen dat wel te kunnen en te doen, word ik dood en doodmoe. Vind het zielige mensen welke alleen maar in de non-realiteit staan. Ze zijn politiek correct bezig, nu als er één vorm van vrijheidsberoving bestaat is het deze wel. Waar haalt men in godsnaam de moed vandaan om mij en andere te gaan vertellen hoe we tegen elkaar moeten spreken. Vrijheid van spreken brengt een creatie opgang. Op het moment dat ik daarin vormen moet aannemen, ben ik niet meer aan het spreken, maar op mijn woorden en zinnen aan het letten, de vrijheid van spreken is dan al ondermijnd. Ik persoonlijk doe hier niet aan mee, en zal het ook niet van een ander verlangen. Mensen moeten vrij zijn om de woorden te gebruiken die ze nodig hebben.

Waarom ik dit allemaal schrijf, ik ben moe, doodmoe van de corona leugens, de politieke leugens, het slaafse gedrag van mensen op straat en in de winkels. Moe, niet omdat dingen niet of wel waar zouden zijn, maar moe omdat we geen verbintenis meer hebben, als makke schapen laten we ons uit elkaar drijven, zonder zichtbare reden, alleen maar door angst. Ik heb vanaf het begin niet mee gedaan, en zal het ook nooit doen. Ik ben hier nu, dus ik maak het er beste er van. En als één of ander virus mij te pakken krijgt, dan is dat maar zo. Dan is het blijkbaar tijd. Ondertussen geef ik niet toe aan de “alssen” en “misschienen”, maar aan het leven, het volledige liefdevolle mooie leven.