Thunderbirds is een Britse sciencefiction-supermarionationserie, gemaakt in de jaren zestig door het echtpaar Gerry Anderson en Sylvia Anderson. De titelmelodie is van componist Barry Gray. De serie is sinds 1965 wereldwijd meerdere malen uitgezonden.
De serie draait om de organisatie International Rescue, een organisatie die als doel heeft rampen te bestrijden met geavanceerde machines en apparatuur. De serie bestaat uit 32 afleveringen van ongeveer 50 minuten en twee films: Thunderbirds Are Go en Thunderbird 6. Daarnaast verscheen in 2004 de live-actionfilm Thunderbirds. In 2015 zijn drie nieuwe afleveringen gemaakt, wat het totaal op 35 brengt.
De serie speelt zich af in de 21e eeuw. Over het precieze jaar bestaat onduidelijkheid. In het begin van de serie werd gedacht 2026, maar in de eerste film werd dit bijgesteld naar 2065. Het jaar 2026 komt voor in de laatste aflevering van de serie, Give or Take a Million, waarin een kalender kerstmis 2026 aangeeft.
De serie volgt de avonturen van de familie Tracy, die bestaat uit de miljonair en voormalige astronaut Jeff Tracy en diens vijf zonen Scott, Virgil, Alan, Gordon en John – ieder genoemd naar een astronaut van de Mercury Seven (Scott Carpenter, Virgil Grissom, Alan Shepard, Gordon Cooper en John Glenn).[1] De titelrol van de televisiefilm toont de vijf broers met hun Thunderbirdmachines in volgorde van (lager wordende) leeftijd: Scott, John, Virgil, Gordon en Alan.
Samen met Jeffs moeder (die in de serie alleen "oma" wordt genoemd), de wetenschapper Brains, huishouder Kyrano en diens dochter Tin-Tin wonen de Tracy's op een eiland in de Grote Oceaan. In het geheim zijn ze allemaal lid van de organisatie International Rescue, een internationaal technologisch geavanceerd reddingsteam dat overal ter wereld bij rampen komt helpen met hun machines, de Thunderbirds. International Rescue wordt bijgestaan door hun agente in Londen, Lady Penelope Creighton-Ward, en haar butler-chauffeur Aloysius "Nosey" Parker. De twee zijn een soort James Bondagenten.
De meeste rampen waar de Thunderbirds op afkomen, zijn natuurrampen of het gevolg van ongelukken, maar soms is er sprake van sabotage. Een veel voorkomende tegenstander van het team is The Hood, die vaak grote rampen veroorzaakt om de Thunderbirds te lokken in de hoop hun toestellen te fotograferen
Gerry Andersons oorspronkelijke bedoeling was om een actieserie te maken met echte acteurs. Hij kreeg echter, nadat hij zijn scripts aan verscheidene televisiestations had laten zien, steeds nul op het rekest, omdat de serie door de vele technische snufjes te veel geld zou gaan kosten. Omdat hij toch graag met de serie verder wilde, besloot hij er dan maar een poppenserie van te maken. Hij had al veel ervaring met poppenseries, waarvan de bekendste waren: Four Feather Falls, Supercar (uitgezonden door TROS-voorloper REM-eiland), Fireball XL5 en Stingray.
De marionettentechniek in Thunderbirds is veel verfijnder, waardoor het geheel er minder houterig uitziet. De aankleding van de decors en het realisme van de modellen en speciale effecten zorgden er mede voor dat de serie uiteindelijk niet alleen kinderen aansprak maar ook hun ouders en bezorgden de serie in de loop der jaren uiteindelijk een cultstatus, die in de jaren negentig zijn hoogtepunt bereikte.
Hoewel hij nu met marionetten werkte, was de serie nog steeds een van de duurste die destijds is gemaakt. Elke scène kostte veel tijd om te maken vanwege de vele achtergronden en schaalmodellen die nodig waren. Sommige van de schaalmodellen werden door professionele modelmakers gemaakt. Daarnaast werden de schaalmodellen van de machines met verf "verouderd", waardoor ze er realistischer uitzagen. De speciale effecten op miniatuurformaat waren erg lastig, mede doordat niet alle effecten op zo'n kleine schaal realistisch zijn. Met name water en waterdruppels laten zich moeilijk reduceren tot de schaal van de modellen of poppen. Soms was de filmploeg een hele dag bezig voor 5 à 6 seconden film. De serie staat ook vandaag de dag nog bekend om de hoge kwaliteit van de miniatuureffecten. De leider, Derek Meddings, deed in deze poppenseries de ervaring op die later te pas zou komen in zijn effecten voor Superman en James Bondfilms.
