Zieke Hugo.

Ik had mijzelf voorgenomen om niet te spreken over zieke Hugo. Simpel omdat dat niet netjes is. De maatschappij vindt het niet respectvol om over mensen te spreken die ziek zijn en al helemaal als het ook nog eens negatief is. Maar Marc, Hugo is toch niet ziek? Nou, oprecht, ik heb geprobeerd om te kijken naar zijn mooie eigenschappen, filterend uit zijn uitspraken, toespraken en gedragingen. Wekenlang, maandenlang, tot hoofdpijn aan toe kijken naar die man, excuus, ik kan het niet vinden. Niet eens in zijn kleding, altijd datzelfde saaie blauwe pak! Schoenen, dan zijn schoenen. Laat maar, al snel kwam ik tot de conclusie dat daar ook niets positiefs aan zit. Afleiding en vragen om aandacht, zielig dus!

Toch heb ik iets kunnen vinden waar de man heer en meester in is. Absoluut staat de man bovenaan, met stip in het niet beantwoorden van vragen. Nimmer heeft de man een concreet antwoord gegeven op een vraag. Of deze nu van een journalist kwam of van een tweede kamer lid. Vragen genoeg, antwoorden: nooit! Zijn antwoorden komen niet eens in de buurt van het gevraagde. Hoogstwaarschijnlijk, voor mij zeker, ontbreekt het de man aan kennis. Hij heeft simpelweg de kennis niet om een vraag serieus te beantwoorden. Hij snapt of de vraag niet, of hij kan/mag het antwoord niet geven. Iets met staatsgeheimen misschien, want daar hij is wel goed in. Iets tot staatsgeheim maken.

Het ziekste bij deze man is toch wel, de waanzinnig hoge dunk die hij van zichzelf heeft. In straattaal beter bekend als een arrogante hufter. Als deze man ooit in een kroeg zou komen op vrijdagmiddag of -avond en hij zou één zin zeggen, vrees ik voor zijn leven. Zijn arrogantie is werkelijk adembenemend! Als een tweede kamerlid een vraag stelt en de camera draait naar zieke Hugo, komt er zo’n heel vies arrogant lachje tevoorschijn, zo één van: “stel jij je onzinnige vragen maar, antwoord krijg je niet, we zetten ons plan toch door.” Als zieke Hugo een kind van mij zou zijn, krijgt ie eerst een enorme pets voor die arrogante kop van hem, en daarna stuur ik hem naar een psychiater, en een verdomd goeie, in de hoop dat hij nog te redden is.

Sinds de heren via slinkse smerige achterbakse spelletjes de spoedwet erdoor hebben geperst is het met de gedragingen van zieke Hugo alleen maar erger geworden. De arrogantie is gegroeid van woorden naar zijn lichaamstaal, aan alle kanten druipt de arrogantie van zijn lijf af. Het is zo erg geworden dat hij blijkbaar de lessen van zijn vader (was dominee) en van de christenpartij CDA spontaan is vergeten. Geen greintje van de ooit zo verlangde normen en waarden (Balkenende tijdperk) is nog over bij hem. Er is niets meer van te vinden. De man is volledig uitgedroogd als mens, zijn ziel verkocht aan de duivel van de macht. Een louche autoverkoper in een achteraf steegje is meer te vertrouwen dan deze man, maar met die schoenen van hem zou hij ook makkelijk een dergelijke autoverkoper kunnen zijn. Moet er niet aan denken dat één van mij dochters met zo’n man binnen zou komen. Mijn beschermende vaderlijke bloed zou als een tsunami door mijn aderen gaan jagen. Dit is zo’n man die met zijn gladde kop, een doorzichtig plastic zakje uit zijn binnenzak van dat saaie pak haalt en zegt; “ even een lijntje trekken? “ Deze man, die denkt het allemaal zo goed te weten met zijn opleiding als basisschoolleraar, trekt een uur voor hij een toespraak moet houden, die hij overigens van zijn spindokters aangereikt krijgt, vanuit zijn dictatoriale eigenschappen wat aangeleerde technieken uit de kast, om daarmee te gaan beschikken over uw en mijn leven. Over mijn lijk natuurlijk. Niemand kan en mag dat en zieke onbetrouwbare Hugo al helemaal niet.

Hugo, ga naar huis en kom nooit meer terug!

Geplaatst op VriendenPlek.nl dé censuurvrije social media!