Tot dusver hebben we gezien dat vrije radicalen gewoonlijk worden geproduceerd tijdens de normale energieopwekkende reacties in onze cellen; dat wil zeggen, het maakt deel uit van het leven. Wat op prijs gesteld wordt, is het feit dat als we ons metabolisme verhogen, we ook de productie van vrije radicalen verhogen. Dus kunnen we ons metabolisme verhogen? Een van de meest voorkomende manieren is door te voldoende te bewegen. Dat is inmiddels bekend intensieve training verhoogt dramatisch de productie van vrije radicalen en de lipideperoxidatie. Dit hebben zorgvuldig uitgevoerde experimenten bij marathonlopers en topatleten aangetoond. Er zijn ook aanwijzingen dat topatleten een hogere incidentie van vrije radicalen hebben zoals kanker, immuun onderdrukking en hart- en vaatziekten.

Een andere manier waarop ons metabolisme wordt verhoogd, is door overactiviteit van de schildklier. Normaal gesproken regelen de schildklier en de klierhormonen onze stofwisseling. Overproductie verhoogt het metabolisme (hyperthyreoïdie) en onderproductie (hypothyreoïdie) vertraagt het metabolisme. Personen die lijden aan hyperthyreoïdie vereisen een grotere toevoer van antioxidanten om zichzelf hiertegen te beschermen, toename van de productie van vrije radicalen. Artsen houden hier zelden rekening mee.

Vele jaren geleden werd opgemerkt dat ondervoeding de levensduur van verschillende soorten kleine dieren verlengt. Deze bevinding is sindsdien verschillende vastgesteld in wetenschappelijke studies.  Zeker twee zeer gerespecteerde wetenschappers hebben vastgesteld dat een zeer lage voedselinname de levensduur verlengt. Hoewel niemand specifiek het genereren van vrije radicalen heeft verbonden met het fenomeen veroudering, is het duidelijk dat een van de effecten van ondervoeding een vermindering geeft van de productie van schildklierhormonen en een vertraagde stofwisseling. Het is ook bekend dat vooral overvoeding van energierijke voedingsmiddelen zoals suikers en koolhydraten, het metabolisme dramatisch verhoogt en daardoor het genereren van vrije radicalen. Dus het hele effect van caloriearme diëten kan verband houden met het verminderen van het metabolisme en is daarom een betere manier om de levensduur te verlengen, het verbeteren van het lichaam door antioxidant verdediging in plaats van dramatisch en gevaarlijk de opname van voedingsstoffen te verlagen.

In dezelfde lijn, maar minder bekend, is de waarneming dat eiwitarme diëten ook leiden tot een langere levensduur en eiwitrijke diëten zijn gekoppeld aan een kortere levensduur. Indien deze bevinding wordt bevestigd, zou de populariteit van de eiwitrijke diëten die door sommige populaire auteurs worden aanbevolen, kunnen verminderen. We weten al dat eiwitrijke diëten de incidentie van osteoporose, hartaandoeningen, en nierziekte, en eiwitrijke diëten bij bepaalde ziekten, zoals de ziekte van Lou Gehrig (ALS), hebben aangetoond dat het de bloedspiegels van verschillende destructieve aminozuren significant verhoogt, inclusief glutamaat en aspartaat.