Hallo, aangenaam kennis met je te maken. Mijn naam is Lex. Ik ben 60 jaar, getrouwd, vader van vier, inmiddels uitgevlogen, kinderen, godzijdank geen opa, baasje van Scoob, een 6 jarige whippet en ik ben nog veel meer. Zo ben ik ook verpleegkundige, BIG 09025521030. In 1979 begon ik mijn trektocht door de ‘gezondheid’szorg. De laatste 12 ½ jaar van mijn epische carrière heb ik, met veel ergernis, maar ook met heel veel plezier, doorgebracht op de PAAZ (Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis) van het Haarlemse Spaarne Gasthuis. Ik werk daar nu nog steeds en was tot voor kort van plan om daar te blijven, indien recht van lijf en leden blijvend, tot ik de pensioenleeftijd bereik. De afgelopen anderhalf jaar is dat plan echter toch wel wat veranderd, maar dat is niet de primaire drijfveer achter dit briljante stuk proza. Waar ik het vooral over wil hebben is de wijze waarop ‘de zorg’ om is gegaan en om blijft gaan met het fenomeen sars-cov2, Corona voor insiders. Althans ‘de zorg’ die zich presenteert in de ‘mainstream media’. En neem van mij aan dat dat zeker niet de enige ‘de zorg’ is. Gelukkig zijn er ook genoeg weldenkende collega’s die niet meegaan in de hysterie en angst en die kritische kanttekeningen plaatsen bij ‘het verhaal’ en het beleid. Helaas worden deze collega’s niet gehoord, zeker niet serieus genomen en in de regel ook verguisd en verketterd.

Ik ben geen Corona ontkenner en ik ben ook geen antivaxer. Ik ben wel van mening dat Corona veel groter gemaakt is dan nodig en bij de huidige Corona vaccins heb ik nog zoveel onbeantwoorde vragen dat ik me er zelf niet aan bloot ga stellen. Ik zal ook bij niemand een Corona vaccin ‘zetten’. Als mensen mij om advies vragen of ze al dan niet moeten ‘vaxen’ zeg ik geen nee en geen ja, maar geef ik ze de raad om zichzelf zo goed mogelijk te informeren en op basis daarvan hun eigen keuze te maken. Als ze me vragen of ik mezelf laat ‘vaxen’ zeg ik ze dat ik dat niet zal doen en indien ze daarom vragen leg ik ze ook uit waarom ik dat niet zal doen.

Ik wil het hier vooral hebben over de vele middelvingers die er naar ‘de zorg’ schijnen te zijn opgestoken, tenminste als ik de msm, de hogepriesters van het RIVM en de meeste politici mag geloven en over hoe de Corona maatregelen veel mensen oneiding veel zieker heeft gemaakt dan het virus ooit zou kunnen doen. En dan heb ik het niet alleen over ziekte. De maatregelen kennen ook talloze dodelijke slachtoffers. Een belangrijk deel van deze slachtoffers moet overigens nog gaan bezwijken. Ik denk dat het een flinke golf aan, (achteraf) te voorkomen, sterfte zal gaan worden. Sterfte dus niet door Corona, of met Corona, maarmals gevolg van de Corona maatregelen. Het leed en lijden dat ons nog te wachten staat is naar ik vrees niet te overzien. Ook wil ik het kort hebben over hoe ik dit Corona jaar mijn werk heb gedaan. Op ‘mijn’ afdeling heeft overigens geen patiënt Corona opgelopen, en dat is niet te wijten aan de maatregelen, want die stonden prachtig op papier, maar rammelden in de praktische uitvoering aan alle kanten.

Ik begin met de middelvingers die er, volgens bovengenoemde gremia, naar mij en mijn collega’s zijn opgestoken. Ik neem er drie recente uit, immers we zijn kort van geheugen: De parken en recreatiegebieden die volliepen op de eerste mooie lentedagen, de ‘ontkooide’ massa op koningsdag en de ‘doorgesnoven hooligans’ die zich verzamelden nadat Ajax de 35^e (!!!!!!!) landstitel behaalde. Oh ja, natuurlijk ook al die idiote wappies die zich ieder weekend weer verzamelden op het Museumplein of op het Malieveld. Vooral als oefenmateriaal voor doorgeschoten M.E.’ers, helaas.

Aan al die mensen het volgende: Wat hebben jullie mij blij gemaakt met jullie acties. Het liet me zien dat er ook nog mensen niet in de ban van de Corona massa psychose zijn en die zelf nadenken en beslissingen over het eigen leven durven nemen. Ik heb het nooit als middelvinger ervaren. Dit is normaal gedrag van normale mensen. Mensen waartoe ik mezelf ook toe reken. De middelvingers die ik dit jaar heb ervaren komen uit de politiek, de media en de zorg zelf. Het zijn er teveel om op te noemen, maar toch even een bloemlezing:

• Het applaus voor de zorg, waarin de politiek de polonaise leidde.
• Het daaropvolgende gesteggel over de zorgbonus, waarbij een groot deel van die klappende politici niet wist hoe snel ze de kamer moesten ontvluchten toen het op een stemming aankwam.
• Het invoeren van non evidence based maatregelen als mondkapjes op plaatsen waar deze niet horen, anderhalve meter, het niet meer mogen handenschudden of knuffelen met symptoomloze, gezonde medemensen, het ‘stukwassen’ van je handen altijd en overal, de avondklok, de lockdown, enz.
• Het negeren van evidence over het nut van ventilatie en beheersen van de luchtvochtigheid
• De bruiloft van ‘aso’ Grapperjurk’, de mondkapjes slingeract van Koolmees, het schaatstochtje van Flopke, en nog een aantal andere Pythoneske sketches.
• Het geklungel met de omstreden PCR test, het testbeleid als geheel, het vaccinatiecircus, enzovoorts.
• Het schertsbezoek van Marion Koopvrouws aan het Wuhan lab, de schertsoptredens van haar RIVM / OMT collega’s in de talk en nieuwsshows.
• Het rücksichtlos kaltstellen van mensen met een alternatief verhaal of een andere mening, hoe onderbouwd die ook was / is: Rob Eelens, Maurice de Hond, Jan Bonte, om maar eens het topje van een Titanicslopende ijsberg te benoemen.
• De censuur van ‘andersdenkenden / vindenden’ door met name Google, Facebook en Twitter.
• Het niet toestaan van toepassing van, onderzoek naar mogelijke ‘therapeutica’.
• Het volkomen negeren van lifestyle voorlichting en acties ter preventie. (van zeker niet alleen Covid)
• De infantiliserende persconferenties van het Jiskefet duo Mark en Hugo.
• Het goochelen met statistieken en modellen door het RIVM / OMT
• Het in functie houden van minister Bloemschoen, ondanks herhaaldelijk (wekelijks) opzichtig falen. En zijn neerbuigende opmerkingen naar mensen die er een andere mening op na houden, de frikadel opmerking als een van de hoogtepunten.
• De eenzijdige propganda door de zogenaamde ‘kwaliteits’ media.
• Het niet mogen noemen, laat staan onderzoeken’ van de oorsprong van sars-cov 2
• De onbereidheid om een echte wetenschappelijke dialoog aan te gaan bij vooral gremia als de WHO, het CDC en hun kleine broertje RIVM.
• Een monodisciplinair samengesteld OMT.
• Het niet willen uitbreiden van de ziekenhuiscapaciteit mbt ernstig zieke Covid patiënten.
• De onbereidheid om openheid te geven over de samenstelling van de diverse vaccins.
• De nalatigheid m.b.t. informed consent: Mensen worden voor vaccinatie niet volledig en eerlijk geinformeerd, al helemaal niet over het gegeven dat de vaccins zich nog in de test / onderzoeksfase bevinden.
• De exorbitante winsten, zonder belastingafdracht, van de dames en heren Pillendraaier.
• Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts.

Ik wil ook kort ingaan hoe ik mijn werk dit jaar heb gedaan op een sowieso al overgeprotocolleerde ziekenhuisafdeling in tijden van Corona. Let op, ik werk op een afdeling met vooral psychisch zeer gekwetste en kwetsbare mensen, een afdeling waar we, nogmaals, dit jaar geen Corona besmetting hebben gehad. Een afdeling ook waar we dit jaar ook de nodige patiënten op hebben genomen die mede als gevolg van de Corona maatregelen zijn gedecompenseerd, resulterend in ernstige depressies, terugval in eetstoornissen en in suicidepogingen. Mensen die het, net als ieder mens, ‘goed doen’ op aandacht, veiligheid, menselijk contact en warmte. Ik wil hier niets afdoen aan de inspanningen die mijn IC en Covid afdelingscollega’s hebben gedaan en nog steeds doen. Als er één groep is die zich uit de naad heeft gewerkt, dan zijn zij het. Als er één groep is die in de steek is gelaten door beleidsmakers en politiek, dan zijn ook zij het.

Terug naar ‘mijn’ praktijk waar ik patiënten die fysiek niet kwetsbaar waren en die geen verschijnselen van een verkoudheid, griep of sarscov2 infectie hadden gewoon benaderd heb zoals ik iedereen die fysiek gezond en geen van de genoemde verschijnselen heeft altijd benader: Geen mondkapje, geen strikte anderhalve meter, gewoon een hand vasthouden, arm om de schouder, of zelfs een ‘onprofessionele’ knuffel als ze ‘er doorheen’ zaten, geen verbod om met bezoek op stap te gaan, enz. Stimuleren om naar buiten te gaan, te bewegen, te letten op hun vocht en voeding en hun balans rust-activiteit-ontspanning-slaap-waak. En vooral ook, geen extra bangmakerij door voortdurend de protocollen en de regels te benadrukken. En oh ja, bij iedere patiënt met wie ik in contact kwam altijd de vraag wat ze ten aanzien van de regels en voorschriften van me verwachtten. Patiënten die wel prijs stelden op mondkapjes, afstand, enzovoorts, krijgen dat gewoon. Opvallend is echter dat niemand aangaf daar een voorkeur voor te hebben.

De moraal van dit verhaal: Waar je ook leeft of werkt, zorg ervoor dat je goed geïnformeerd bent en blijft. Ga op onderzoek uit. Blijf autonoom denken en doen. Ga de dialoog aan op basis van feiten en op basis van wederzijds respect. En in alles wat je doet: “Do Not Harm”.