Woensdag 26 mei 2021, de trouwdag van mijn dochter en, inmiddels ook officieel, mijn schoonzoon. De datum was ruim een jaar van tevoren geprikt, dus tijd genoeg om ernaar uit te kijken, met vreugde, maar soms ook met angst en beven. Zoals toen de coronamaatregelen wel erg lang doorgetrokken werden. Gelukkig ging de horeca uiteindelijk toch open en mochten we zelfs dineren tot 8 uur 's avonds, zij het wel buiten. 

Maargoed, afgelopen woensdag was het dus zo ver, een datum die zo lang in de toekomst heeft was ineens daar! De dag was behoorlijk vol gepland. Ik werd om 8 uur bij de kapper verwacht en op hetzelfde tijdstip arriveerde mijn dochter bij ons thuis, samen met haar kapster/make-up mevrouw. Toen ik om half tien weer thuis kwam, was de woonkamer omgetoverd tot een beautysalon! Dochterlief zat al in de make-up en er werd druk aan haar kapsel gewerkt. Ik stond daar rustig naar te kijken, maar werd door mijn dochter gesommeerd om mijn eigen make-up te gaan doen, de fotograaf zou ook snel komen. Oké oké! Make-up gedaan, mijn jurk aangetrokken, de fotografen wat geassisteerd. En toen was het ineens zo ver, het bruidskapsel was klaar, de jurk moest worden aangetrokken! Er werden foto's gemaakt toen ik de tientallen miniknoopjes vastmaakte met behulp van een haaknaald, goede tip van de verkoopster in de bruidsjurkenwinkel. En daar was de taxi al die de bruid naar de locatie vervoerde. De bruidegom was iets eerder met een taxi bij zijn ouders opgehaald. Hij zou haar opwachten in de ceremoniezaal. Ze vertelde dat hij met zijn rug naar haar toe stond en pas toen ze vlak bij hem was, draaide hij zich om. De fotografen hebben er vast prachtige foto's van gemaakt. 

Wij hadden de taak toebedeeld gekregen om nog wat decoraties aan te brengen op het terras, daarna voegden we ons bij de gasten die zich hadden verzameld op de binnenplaats van het kasteel waar de dag zich afspeelde. Het was wel fris, 14 graden, maar gelukkig scheen de zon en kwamen de voorspellingen van veel regen gelukkig niet uit. En toen mochten we allemaal naar de ceremoniezaal, tenminste, dertig mensen. De andere twintig volgende de ceremonie in een andere zaal via een livestream... coronaregels. De ceremonie was prachtig, zo anders dan hoe dat vroeger ging. Ze lazen elkaar hun zelfgeschreven geloften voor, keken elkaar verliefd in de ogen, de liefde spatte eraf! Marc en ik hadden de eer om getuige te mogen zijn voor mijn dochter.

Er was bruidstaart op het terras, er waren kado's en speeches. Mijn zoon zat me een beetje op te jutten, of ik al zenuwachtig was voor mijn speech. Gek genoeg was ik dat niet. Tot mijn eigen verbazing. Vroeger lag ik kotsend van de zenuwen op de bank voor een spreekbeurt of mondeling examen, nu was ik de rust zelve en las mijn speech voor op het terras, met een microfoon, ook dat nog! Na mij speechte mijn zoon ook prachtig en voor mij de zus van de bruidegom. 

Na een groepsfoto met een drone op de binnenplaats vertrokken de gasten van de receptie. Het terras werd omgetoverd tot dinerlocatie. Het was koud en de warmte van de terraswarmers waaide weg. De eigenaar  van de locatie was er klaar mee, hij vond het niet verantwoord om buiten te dineren bij 12 graden, dus hij maakte alle zijkanten van de tenten dicht. Daar waren wij zeer dankbaar voor. Toen was het alweer acht uur en stond de taxi klaar om het bruidspaar naar de bruidssuite van een hotel te brengen. Wij hadden tot taak gekregen alle decoratie en kado's mee naar huis te nemen en dat was gelukkig zo gepiept.

Wat een prachtige, liefdevolle dag is het geweest. Het is allemaal goed verlopen en we kunnen er met veel plezier op terugkijken!