Over keuzes - die we denken niet te hebben

- De Probleemsituatie

We kunnen een probleemsituatie pas echt bij de horens vatten wanneer het daadwerkelijk doorzien wordt; de essentie ervan wordt begrepen, eerder niet. Vóór die tijd handelen denkende te weten wat we aan het doen zijn maakt de zaken er niet beter op, eerder tegenovergesteld. Weten en begrijpen is niet twee keer hetzelfde ding, net zoals begrijpen en doorzien dat niet is, echter wel tot elkaar kunnen leiden.

- Het PRO-Scenario

De wereld wordt geregeerd middels principes; wetmatigheden, universele wetmatigheden, die zijn voor een ieder gelijk, dus ook voor demagogen. Eerst die principes doorgronden zodat we het Wat en Hoe begrijpen, dan pas kunnen we effectief tegengas geven door die principes te spiegelen overeenkomstig de aard van de toegepaste principes. Immers, een principe; een standaard gesteld/toegepast, werkt 'beide' kanten op: wanneer het tégen iets (ons) kan werken kan het ook vóór datzelfde iets (ons) werken.

Wanneer we een ogenschijnlijk complex iets -middels analyse- terugbrengen tot de essentie (ervan), dan blijkt 't keer op keer in werkelijkheid verbluffend eenvoudig. Analyse van een probleemsituatie, d.w.z, de mechanieken ervan, legt de aard ervan bloot, wordt het geheim gezien, in effect de oplossing aangereikt, hoeven we het wiel niet opnieuw uit te vinden en kunnen we het reeds bestaande wiel simpelweg een andere kant op laten draaien.(1)

Het is zaak eerst te accepteren; te begrijpen, dat de wereld wordt geregeerd door narcisten, sociopaten, psychopaten en meelopers.(2)

- Hoe gaan we met dit gegeven; dit gevaar, om, niet alleen op korte termijn, vooral op langere termijn?

Onze cultuur moet fundamenteel worden veranderd met het oog op psychopathie en andere afwijkende eigenschappen. We kunnen het effect dat deze mensen hebben op de samenlevingen en de mensheid als geheel niet langer negeren.

De eerste stap zou scheiding vereisen van bewegingen en instellingen die psychopathisch en narcistisch gedrag bevorderen. Met andere woorden, we moeten terugkeren naar een model van isolatie voor psychopathisch ingestelde mensen in plaats van ze te behandelen alsof ze een soort slachtofferstatusgroep zijn die speciale aandacht en 'behandeling' nodig heeft.

Zoals bekend zijn deze kenmerken in veel gevallen inherent (aangeboren) en niet te behandelen. Er is geen oplossing voor het probleem, want het is niet zozeer een ziekte als wel een totaal andere psychologische structuur. Ze kunnen net zo goed een andere soort zijn, maar dan nog roofzuchtiger. Er is geen wederzijdse coëxistentie met hen. Ze zien ons als ondergeschikt, vee, voedsel, slaven, minderwaardig.

- Oude manieren openen geen nieuwe deuren

Kandidaten voor gezagsposities zouden gescreend moeten worden op psychopathie, narcisme en sociopatie. Wanneer ze te veel van de waarschuwingssignalen hebben, mogen ze leidinggevende functies niet uitoefenen. Dit is het enige antwoord dat verder gaat dan het fundamenteel veranderen van de manier waarop ons verkiezingssysteem functioneert. Een willekeurig loterij-systeem voor banen bij de overheid samen met strikte termijnlimieten, niet alleen voor publieke politieke functies, maar ook voor bureaucratische functies, zou in ieder geval beter zijn dan wat we nu hebben. We kunnen beter de mogelijkheid riskeren dat mogelijk minder gekwalificeerde mensen willekeurig voor een regering worden gekozen dan het huidige systeem dat een geconcentreerde cultuur van kwaadaardige parasieten aantrekt, kweekt en in stand houdt.

Dat is waarom macht zo aanlokkelijk is, het is de aard van macht; het trekt juist die mensen aan die de macht niet zouden moeten hebben, nooit en te nimmer. Daarin schuilt 'm dan ook de crux. Mensen met geweten, empathie, zelfreflectie etc. ambiëren geen leidinggevende functies, althans, niet primair - niet dat ze het niet zouden kunnen, ze zouden er juist uitermate geschikt voor zijn - het is simpelweg niet overeenkomstig hun aard. Dat creëert een vacuum en dus de ideale mogelijkheid voor narcisten, sociopaten en psychopaten de leidinggevende posities in te nemen, ze liggen voor het oprapen.(3)

- Keuzes

We zijn gearriveerd op een belangrijk, en bovenal bepalend, punt in de wereldgeschiedenis. We zijn namelijk geschiedenis aan het schrijven over een rapport van de Club van Rome (opgericht in 1968) getiteld "De Grenzen aan de Groei" (“The Limits to Growth: A Global Challenge”) uit 1972 gevolgd door "Het Globale 2000 Rapport" (Aan De President van Amerika) uit 1980 waaruit in 1992 "Agenda 21" zou voortkomen, in 2015 omgedoopd tot "Agenda 2030" nu beter bekend als de "Sustainable Development Goals" (SDGs), als opgenomen in "Agenda 2030", nu gepromoot als "The Great Reset" (2010/2020) met als slogan "Build Back Better".(4)

N.B.
Een veelzeggende passage uit "Grenzen Aan De Groei" leest als volgt:

"Bij het zoeken naar een nieuwe vijand om ons te verenigen, kwamen we op het idee dat vervuiling, de dreiging van de opwarming van de aarde, watertekorten, hongersnood enz. in het plaatje zouden passen. Al deze gevaren worden veroorzaakt door menselijk ingrijpen/toedoen en daarmee is de 'echte' vijand dus de mensheid zelf. Het is derhalve de overtuiging dat de mensheid een gemeenschappelijke motivatie nodig heeft, namelijk een gemeenschappelijke tegenstander, om een wereldregering te (kunnen) realiseren. Het maakt dan niet uit of deze gemeenschappelijke vijand een echte of een voor dit doel uitgevonden vijand is."

Het Globale 2000 Rapport leidde o.a. tot het officiële hiv-virus plan/beleid

We staan voor een historische keus ... een keus waar bijvoorbeeld IJsland, noodgedwongen, voor heeft gekozen ten gevolge van het Icesave schandaal en de economische crisis van 2008, de "Potten en Pannen Revolutie" waarmee IJsland het lot in eigen handen heeft genomen door een keuze te maken. Drie jaar 'geen nagel om aan de kont te krabben', het gevaar dat nu voor geheel Europa dreigt, maar dan opgelegd in plaats van zelfgekozen, wat een geheel ander uitgangspunt is.(5)

Het gevolg is dat IJsland sinds 2012 net zo welvarend is als voorheen, maar nu op eigen kracht, zonder staatsschuld en autonoom: het Noorwegen-Model. Voor IJsland betekent het geen verplichtingen naar het IMF (Zwitserland) en niet onderhevig aan EU-dictaten (Brussel), een eigen grondwet, opgesteld door de bevolking nadat de toenmalige bankiers zijn berecht en in het gevang gegooid en het land uitgetrapt en de zittende regering tot aftreden werd gedwongen, vervangen door een regering gekozen door het volk, uit het volk, voor het volk; een waarlijke democratie.

Waarom het 8-uur journaal dat niet op de voet heeft gevolgd en daar uitgebreid verslag over heeft gedaan?
Wel, we mochten eens op ideeën komen ...

IJsland heeft laten zien dat het kan, gelijk Noorwegen dat direct al bij de vorming van de EU (1991/93) 'nee, dank je wel' heeft gezegd. Nederland bevindt zich in eenzelfde positie, d.w.z., eigen grondstoffen en kennis die afdoende geëxploiteerd kunnen worden om autonomie te kunnen waarborgen.

Nogmaals, wanneer we een ogenschijnlijk complex iets -middels analyse- terugbrengen tot de essentie (ervan), dan blijkt 't keer op keer in werkelijkheid verbluffend eenvoudig.

- Keuzes dus, en prioriteiten

Nederland is kennis-economie nr. 1 in de wereld. Zo loopt Nederland o.a. voorop waar het technologische innovaties betreft. Mede daardoor is Nederland voedselproducent nr. 2 in de wereld. Daarnaast beschikt Nederland over een gasvoorraad van zo'n 450 miljard kubieke meter die per direct geëxploiteerd kan worden.

De combinatie van die vier zaken op zich is al ruimschoots voldoende om astronomische financiële opbrengsten te genereren; het gasveld alleen al, kan ruim 1 biljoen(!) opbrengen, meer dan afdoende om alle getroffen Groningers te compenseren, zeg met 2 miljoen per beschadigd pand/perceel, verhoudingsgewijs een peuleschil, en blijft de Nederlandse staatskas voldoende gevuld om de Nederlandse economie te laten floreren, incluis de veeteelt en de landbouw, en kan ook de staatsschuld in z'n geheel in één keer afgelost worden, waardoor Nederland financieel autonoom wordt. Laat dit even tot je doordringen.
(Het is niet toevallig dat Nederland het best-betalende jongetje van het EU-klasje is)

Nederland is één van de welvarendste landen in de wereld, evenals in Europa, en is prima in staat zichzelf te bedruipen en anderen, betrouwaar gebleken bondgenoten, van dienst te zijn. Werken vanuit eigen kracht dus, gelijk IJsland, Noorwegen en nog een paar landen in Europa, waar we op 'mysterieuze wijze' zelden tot nooit iets over horen, die zelden tot nooit in het nieuws verschijnen, landen die, zo wil het toeval, eveneens prima zelfstandig floreren.

- Het is dus een kwestie van keuzes, en prioriteiten

Dingen gebeuren niet uit zichzelf. Dingen gebeuren omdat mensen dingen doen. Als mensen niet zouden handelen, zou er niets gebeuren, behalve de natuur. Dus, daar waar de menselijke hand bij betrokken is, gebeuren dingen op één van twee manieren: per ongeluk (onbedoeld) of expres (opzettelijk). Er zijn geen andere opties.

Dat Nederland economisch en sociaal-maatschappelijk de keuzes maakt die het maakt is niet per ongeluk, hooguit een geval van incompetentie, is echter ongeloofwaardig; verre van aannemelijk, gezien de positie van Nederland op de wereldmarkt en is vooral een gevolg van de oren laten hangen naar dictaten die van elders komen, c.q. de EU, effectief the VS dat krampachtig probeert de hegemonie te handhaven, tot elke prijs, werkelijk tot elke prijs. Dat daarmee namelijk vernietigd wordt wat getracht wordt in stand te houden, is blijkbaar irrelevant - ideologie gaat boven realiteitszin - een beter kenmerk van psychopatie is bijna niet te bedenken.

Ten gevolge van de keuzes door, en de priorititen van, de 'beleidsmakers' wordt de bevolking nu gedwongen eveneens keuzes te maken, met name te overwegen waar hùn prioriteiten liggen - of we dat nu leuk vinden of niet.

We doen er goed aan wijselijk te kiezen ...