Mijn mooie rooie reus van wie ik vandaag onverwachts op 3 jarige leeftijd afscheid heb genomen. Wat kan verlies pijndoen zeg. Bahbah. Buren aan de deur ' buurvrouw buurvrouw je kat ligt dood op het gras' net als ik naar buiten storm achter haar aan komt een ander met hem in haar armen aangelopen. Lijfje van mijn grote vriend nog warm. Of ik nou in bad zat, toilet of waar dan ook hij was mijn schaduw. Als ik naar buiten ging ging hij voor de deur wachten en altijd als ik thuis kwam kwam hij aan gegaloppeerd. Hij was nooit ver. Als ik riep kwam hij altijd direct. Ik had net mijn jas uit toen ze aanklopte. Ik kan het niet geloven. Van af de dag dat ik hem zag was ik verliefd en zijn mooie lieve karakter maakte dat heel de buurt van hem hield. Snoepjes bietsen bij de een en mauwen op het hek naar de ander. Ik heb katten rollen om mijn hele tuin gehad, schrikdraad, van die schuine hekken niks hield houdini binnen. Hij had ook geen verwondingen en ook de dierenarts kon niks vinden. Ik heb geen uitgebreid onderzoek laten doen. Niet omdat ik hem het niet waard vind maar ik wil niet dat ze in mijn maatje snijden of porren. Hij word er niet levend door. Hij heeft een heel mooi plekje in de uiterwaarde van de maas gekregen waar ik elke dag wandel met mijn hondjes. Kan ik hem toch elke dag even hallo zeggen. Ik kan het gewoon niet geloven 💔 er zijn geen woorden voor hoe ik hem mis. Nu was onze kroel tijd kindjes in bed lekker samen ff op de bank tot hij het zat was en dan moest er gespeeld worden. De enigste kat die aporteren net zo leuk vond als de hondjes. 😿.
