DHMO is één van de gevaarlijkste industriële chemicaliën en oplosmiddelen. Elk jaar worden miljoenen tonnen van deze gepolariseerde chemicaliën in de atmosfeer geloosd door industrie, auto’s, vliegtuigen, schepen, ruimte-raketten en ga zo maar door. Toch hoor je er zelden iets over.
Sinds 1990 wordt er reeds opgeroepen tot een verbod op dihydrogeenmonoxide (DHMO) door Eric Lechner, Lars Norpchen and Matthew Kaufman en sindsdien is er maar weinig gebeurd. Scheikundigen vinden dat er na al die jaren meer ondernomen had moeten worden en beginnen de strijd opnieuw en hebben mede daartoe een website gestart ter informatie. http://www.dhmo.org/facts.html
.
Eén van de gevaren van Dihydrogen Monoxide is dat het kleurloos, geurloos en nagenoeg, smaakloos is en daardoor in Nederland alleen jaarlijks de dood van vele duizenden mensen tot gevolg heeft.
De meeste van deze doden zijn te wijten aan inhalatie van DHMO - en de gevaren van dihydrogen monoxide eindigen hier niet. Langdurige blootstelling aan de vaste vorm ervan heeft ernstige weefselbeschadigingen tot gevolg. Symptomen van het binnenkrijgen van DHMO kunnen o.a. overmatig transpireren en urineren zijn en ook een opgeblazen gevoel, misselijkheid en overgeven zijn veelvoorkomende verschijnselen.
Ook gevaarlijke verhogingen in bloed-plasma niveaus, met blijvende schade en zefs de dood tot gevolg, is een standaard symptoom. Er kleven echter nog veel meer gevaren aan DHMO.
.
Vaak gevormd in industriële processen, waar wordt gewerkt met de meest gevaarlijke zuren en de meest-corrosieve basen die er bestaan, vormt DHMO, ook bekend als Hydroxyl Zuur, een hoofdbestanddeel van zure regen. Zure regen tast bomen, gebouwen en historische monumenten aan. Bovendien accelereert DHMO corrosie en dus het roesten van vele metalen. DHMO is tevens een hoofdfactor in het zogenoemde ‘versterkte broeikas-effect’ en dus klimaatverandering, het is namelijk een uiterst sterk broeikasgas.
N.B.
Recent onderzoek lijkt aan te tonen dat een tekort aan een bepaalde mate van DHMO eveneens verregaande gevolgen kan hebben. Bij een nagenoeg gebrek aan DHMO heeft 't zelfs rampzalige gevolgen voor mens, dier en natuur. Dit blijkt met name in het Midden-Oosten en Afrika en wordt dan ook in verband gebracht met 'klimaatvluchtelingen'. Het verschijnsel is eveneens waargenomen in Midden- en Zuid-Amerika en de Noord-Amerikaanse staat California heeft er in toenemende mate mee te kampen getuige de 'spontane' bosbranden daar die meer en meer de kop opsteken.
.
Zelfs met het gewone, on-edele metaal, natrium reageert DHMO agressief. Het veroorzaakt dat de combinatie, zelfs al op kamertemperatuur, spontaan en explosief ontvlamt. Direct contact met een gasvormige staat van DHMO veroorzaakt dan ook ernstige schade die jaarlijks oploopt tot een kostenpost van vele miljarden en vele gewonden en doden tot gevolg heeft.
Aangezien het kleurloos, geurloos en smaakloos is, is de damp van DHMO bijna ondetecteerbaar. In grote hoeveelheden kan het planten ervan weerhouden voedingsstoffen op te nemen en in grotere, doch nog steeds veel voorkomende, hoeveelheden loogt het actief voedingsstoffen uit de wortels van planten. In beide gevallen dood de chemicalie de planten.
De chemische eigenschappen van DHMO maken het een hoofdfactor in bodem-erosie van ontboste gebieden. DHMO is zodanig wijdverspreid in ons milieu dat het zelfs gevonden wordt in Noord- en Zuidpoolijs.
.
Van weefselmonsters, welke waren geplaatst in DHMO, is bekend dat zij in veel gevallen spontaan openbarsten waardoor zij celfragmenten achterlieten die sterke overeenkomsten vertonen met kankercellen en dus zelfvernietigende cellen zijn. Disbalans in de niveaus van DHMO, waar er minder van aanwezig is dan het scenario waar cellen letterlijk ontploffen, leid ertoe dat een weefselmonster zijn normale functie stopt, zelfs bij kleine hoeveelheden DHMO, en afsterft. Voedingsstoffen kunnen niet worden getransporteerd en vele celprocessen kunnen niet plaatsvinden, zelfs als de concentraties laag zijn.
.
Miljoenen tonnen van deze gevaarlijke industriële stof worden routinematig geloosd in onze oceanen en waterwegen door industrie, rioolwater-zuiveringen enzovoort. In feite zijn rioolwater-zuiveringen zo ontworpen dat DHMO ongehinderd door alle filters kan lopen zonder dat het er daadwerkelijk wordt uitgefilterd. DHMO wordt dan ook in grote concentraties gevonden in oceanen, zeeën, meren, rivieren en kanalen.
Honderden zwemmers, scheepsopvarenden en vissers overlijden elke jaar als gevolg van blootstelling aan DHMO. In de zeevaart is het verschijnsel welbekend. Boten, schepen, weerstations en zelfs gebouwen, zijn tegenwoordig uitgerust met apparatuur om DHMO concentraties in de atmosfeer te kunnen meten wanneer die stijgt en daalt over de periode van luttele uren. Als DHMO concentraties te hoog worden nemen veel zeevarenden dan ook actie ter zelfbescherming.
.
DHMO wordt standaard gebruikt in de distributie en applicatie van pesticiden ter bescherming van gewassen. Zelfs na herhaaldelijk uitspoelen en wassen van de oogst zijn deze nog steeds verontreinigd met DHMO.
Er zijn bewijzen welke aantonen dat de consumptie van alcohol in combintie van DHMO de risico’s van DHMO ernstig vergroot. Het primaire gevaar is de inhalatie van DHMO door direct contact.
Langdurige blootstelling aan DHMO’s vaste vorm kan ertoe leiden dat menselijk weefsel dat door DHMO word beschadigd operatief moet worden verwijderd, waaronder amputaties. In verscheidene studies bevatte bijna elk monster van met kanker besmet weefsel alarmerend hoge concentraties DHMO.
.
Deze giftige stof wordt gebruikt in zowel nucleaire energie-opwekkingcentrales en in vele gruwelijke dierproeven. Dat niet alleen, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werd duidelijk dat DHMO stelselmatig werd gebruikt in concentratiekampen.
Toch wordt DHMO gebruikt door eigentijdse ordediensten op, en tegen, mensen, met name bij demonstraties en opstanden, wereldwijd.
Deslniettemin, een citaat:
"De Europese overheid heeft geweigerd om de productie, distributie en gebruik van deze schadelijke chemicalie uit te bannen vanwege haar ‘belang voor economische gesteldheid van de Europese Unie.’ Sterker: de marine en verschillende andere Europese defensie-organisaties voeren experimenten uit met DHMO en ontwerpen multi-miljoenen kostende apparatuur om DHMO te kunnen controleren en gebruiken in oorlogssituaties."
.
Het is volgens DHMO-onderzoekers hoogste tijd de industrie van het vernietigen van het milieu door het gebruik en vrijlaten van DiHydrogen MonOxide een halt toe te roepen.
Er zijn daarom verscheidene organisaties via het internet te vinden waarbij mensen zich kunnen aansluiten wanneer ze zich zorgen maken over wat er gebeurt, of beter gezegd, niet gebeurt, rondom DHMO.
Volgens de betrokken organisaties is het nu hoogste tijd iets te doen, voordat het te laat is!
