In onze westerse samenleving hoor je regelmatig statements als “we leven in een vrij land” en “je bent een vrij mens omdat je kunt kiezen hoe je je leven inricht.” In eerste instantie lijken dit soort statements behoorlijk valide maar dat geldt slechts zolang je niet dieper de materie induikt. Dan blijkt vrijheid namelijk een gefabriceerde illusie met als enig doel een verhoging van de productiviteit van een individu. Hier kom ik later nog op terug nadat ik ingegaan ben op waarom de gedachte van vrijheid mijns inziens niet klopt.

Op deze wereld gelden grofweg twee typen wetgeving, te weten de “Civil Law” (bij ons ook bekend als ‘Code Civil’ of ‘Code Napoléon’ genoemd) en de zogenaamde “Admiralty Law” (Maritieme wetgeving). De eerste wordt soms ook wel “de wet van het land” genoemd en de tweede, niet verrassend, “de wet van het water”. Admiralty law is de wet van de “private entiteiten” of wat simpeler en veralgemeniseerd gezegd, de wet van de bedrijven. Het wordt ook wel eens de “wet van de bankiers” genoemd, wat ik later nog zal toelichten. Nu zou u misschien denken dat u als mens onder de Civil Law zou vallen aangezien u zich toch echt met beide voeten op het land bevindt maar hier stappen de eerste rare zaken in het voetlicht.

De Admiralty law stelt namelijk dat u onder die wetgeving, die van het water dus, valt. De hiernavolgende informatie zal menigeen waanzinnig in de oren klinken maar toch is het de gedachtegang die al vele eeuwen gehanteerd wordt, zonder dat veel mensen daarvan op de hoogte zijn. Volgens de Admiralty law bent u namelijk een “maritiem product”. U bent aangevoerd via het geboortekanaal van uw moeder, en doordat u uit uw moeders “water” voortgekomen bent, bent u dus een maritiem product. Een product waarvoor door de havenmeester een document getekend zal moeten worden waarmee kenbaar gemaakt wordt dat er een nieuw waardevol product aan de economie is toegevoegd. In iets minder krankzinnig klinkend Nederlands hebben we het dan over het geboortecertificaat.

Zodra uw ouders u aangeven, geven zij niet u als mens aan maar geven zij slechts aan dat er een nieuw product gearriveerd is, waaraan door de overheid van het desbetreffende land (veel) waarde toegekend wordt. Het woord “aangeven” zou trouwens al een klein belletje moeten doen rinkelen. Zie de vertaling van de van Dale:

Aangeven:

bekendmaken aan de overheid: een diefstal ~; een geboorte ~

Dus aangeven betreft het aangeven van een diefstal - wat duidelijk wijst naar een product - en het aangeven van een geboorte. Inderdaad, de “geboorte” van een product.

Waarom zou u nou precies als product aangegeven worden? Wat is daar de gedachte achter? Dat zit als volgt: zodra u aangegeven bent als product, bent u van grote waarde voor de overheid van het desbetreffende land. U bent dan namelijk een onderpand voor toekomstig te ontvangen inkomen in de vorm van onder andere belasting en accijnzen. Met dat onderpand kan die overheid vervolgens leningen verrichten. Hier komt de link naar “de wet van de bankiers” naar voren. Doordat overheden moeten lenen van die bankiers wordt u botweg gezegd het eigendom van de bankiers.

Waarschijnlijk is voorgaande nogal moeilijk te verteren en daarom zal ik het nog wat verder toelichten. De vergelijking met producten gaat namelijk nog wat dieper. Omdat u als product niet slechts een levenloos object bent maar acties kan ondernemen in een economie en daarmee zowel positieve als negatieve zaken voor deze economie kunt verrichten, is het wenselijk dat u niet slechts als product gezien wordt, maar ook als eerder genoemde “private entiteit”. Daaraan zijn namelijk rechten en plichten – daarover zo meteen meer – toe te kennen.

Om u als mens te verbinden aan deze “private entiteit” is er in de wetgeving het woord “persoon” uitgevonden. Dit betekent in algemeen gangbaar taalgebruik meestal iets als mens maar in juridische zin is het weldegelijk wat anders. Zie wederom de Vandale:

Persoon:

(jur) mens of organisatie met rechten en plichten: er zijn natuurlijke personen (mensen) en rechtspersonen

Hier ziet u trouwens meteen een mooi staaltje van wat ik “juridische woordverneukerij” noem: een persoon komt in twee vormen, een natuurlijk persoon en een rechtspersoon. U ziet het, in de definitie van “persoon” wordt het woord “persoon” zelf gebruikt om tot de definitie te komen. Ook dat zou een belletje moeten doen rinkelen. Dat terzijde, “rechten en plichten” impliceren een door beide partijen aangegaan contract. En hoe kunt u op het moment dat uw ouders u aangaven zelf toestemming geven voor het aangaan van dit contract? Inderdaad, dat kunt u niet en daarom valt u niet onder het juridisch begrip “persoon”. U wordt onder valse voorwendselen voorgehouden dat u onder bepaalde wetgeving valt terwijl dit niet het geval is.

Om dit nog verder toe te lichten: uw entiteit, product, persoon of hoe u het ook wilt noemen, heeft een serienummer nodig. In Nederland heet dat tegenwoordig het Burger Service Nummer - waarbij het woord service mij nog steeds erg vreemd gekozen overkomt, maar dat terzijde - maar het komt in alle landen op onze wereld in een bepaalde vorm terug. Het Burger Service Nummer wordt dus gekoppeld aan uw persoon, niet aan u als mens, waarna de registratie volledig is.

Vanaf dit moment valt u dus onder Admiralty Law. Althans, dat wordt u de rest van uw leven voorgehouden. En u houdt dit ook voornamelijk zelf in stand door eraan mee te doen. U betaalt waarschijnlijk braaf belasting en zodra u een boete voor te hard rijden krijgt, betaalt u die zonder al teveel morren. Terwijl zowel die belastingaangifte en boete niet aan u als mens gericht zijn, maar aan uw persoon. Hierbij komt nog een ander interessant principe om de hoek kijken, namelijk hoe men ervoor kiest om uw naam te schrijven.

Bijna iedereen zal zijn of haar naam schrijven in de vorm van Voornaam Achternaam. Het lijkt misschien een mierenneukerige nuance, maar zodra u met zaken als belasting of boetes te maken krijgt, zult u merken dat u aangesproken wordt in de vorm van VOORNAAM ACHTERNAAM, of slechts u voorletter en achternaam maar wel beide in hoofdlettervorm. Dit zal niet al teveel mensen opvallen maar het is wel iets om rekening mee te houden. Zodra u materiaal ontvangt dat aan uw naam in hoofdletters gericht is, dan is het wederom bedoeld voor uw persoon en niet voor u als mens. De hoofdlettervorm is voor het bedrijf, de entiteit, die uw naam in hoofdletters draagt en waarmee u zich onwetend uw hele leven al mee verbonden heeft.

Een interessant zijweggetje is de totstandkoming van die naam in hoofdletters. Dat gaat echt eeuwen terug en komt uiteindelijk uit bij, hoe verrassend, slavernij. Ik zal niet te ver afdwalen maar bij het schrijven van namen werden vroeger drie manieren gehanteerd. Dit vangt men onder de naam Capitis Diminutio, waarbij er dus drie varianten zijn, de Minor, Media en Maxima. Ik licht alleen de Capitis Diminutio Maxima toe, aangezien dit betekent dat een naam in hoofdletters geschreven wordt. Volgens Blacks Law dictionary betekent dit het volgende:

 “Capitis Diminutio Maxima (het maximale verlies van status door gebruik van hoofdletters):

Het grootst mogelijke verlies van status. Dit kwam voor wanneer de status van een mens veranderd werd van vrijheid naar horigheid of knechtschap, waarbij de mens dus volledig tot slaaf werd gemaakt. Hierbij werden alle burger- en familierechten van deze mens weggenomen.”

Ik hoef hopelijk niet verder uit te leggen waarom deze vondst mij persoonlijk een behoorlijk naar gevoel gaf. Het verklaart in ieder geval volledig waarom de overheid je naam in hoofdletters gebruikt bij onder andere belasting en boetes: je hebt niks te kiezen, je moet je slaafs en willoos opstellen en doen wat je gezegd wordt en je kunt je daarbij op geen enkel recht beroepen. En daar stem jij mee in door jezelf aan je persoon te koppelen.

We zijn aangekomen waarom vrijheid mijns inziens een illusie is. Eigenlijk zou voorgaande al genoeg moeten zijn om u in te laten zien dat dat inderdaad het geval is maar om de opmerking “ik merk toch echt heel weinig van vrijheid beperkende zaken” voor te zijn: u wordt inderdaad in de waan gehouden dat u vrij bent maar het is en blijft een illusie. Draagt u gewoon maar een jaartje geen belasting meer af of laat die boetes voortaan liggen en u zult heel snel zien dat uw vrijheid ernstig beperkt wordt. Als u door blijft gaan met uw echte vrijheid verdedigen, eindigt u hoogstwaarschijnlijk in niet ademende vorm.

U betaalt belasting en boetes omdat u denkt dat dat zo hoort. Zo hoort het dus echter niet. Zoals ik reeds aangaf, een contract vereist de instemming van twee partijen. Dat contract heb ik nooit ondertekend en dat contract heeft u nooit ondertekend, maar als u handelt alsof er geen contract bestaat, dan kan dat zeer ernstige gevolgen voor uw gezondheid hebben. Daarbij kunt vluchten naar een ander land waar dit opgelegde contract u niet achtervolgt, om er daar helaas achter te komen dat er weer precies hetzelfde qua registratie gebeurt.

Landen zijn namelijk niets meer dan grote boerderijen waarbij het vee het zware werk verricht. En inderdaad, dat vee bent u. Met uw BSN nummer als oormerk mag u zich binnen de grenzen van uw boerderij begeven en zolang u dat doet, geniet u “bescherming” van uw boer. Ook wel de overheid genoemd. U produceert voor uw boer en in ruil daarvoor krijgt u wat zaken terug die u het idee van bescherming of veiligheid moeten geven. Maar zoals vee geen vrijheid heeft op een boerderij, zo heeft u geen echte vrijheid in het land waar u woont. Vlucht u naar een andere boerderij, dan zal niemand daar moeilijk over doen. De andere boer zet u daar gewoon weer aan het werk en we praten nergens meer over.

Om nog even terug te komen op de illusie van vrijheid en waarom wij allemaal denken dat we het zo goed hebben. De boeren willen namelijk heel graag dat hun vee tevreden is. Ook dat is enorm simpel te demonstreren: sluit koeien op in veel te kleine hokken op en zorg ervoor dat ze de hele dag continu onder extreme stress staan en hun productiviteit neemt ernstig af. Zet ze in een omgeving waarin ze zich lekkerder voelen en hun productiviteit neemt zienderogen toe. Trek dit door naar uw eigen situatie: als u in hokjes gestopt zou worden en allerlei andere beweging beperkende maatregelen opgelegd zou krijgen, dan zou uw productiviteit ook ernstig afnemen. Dus is het veel wenselijker om de illusie van vrijheid te ventileren: dat levert veel productiever vee op. Dus krijgt u zaken als “stemrecht” (wat natuurlijk hilarisch is gezien de context van de boerderij) en kunt u uw leven enigszins vrij inrichten. En daar hebt u het mee te doen.

En daarmee ben ik aan het eind van mijn epistel gekomen. Ik hoop dat u na het lezen ervan inziet dat vrijheid een flinterdunne illusie is die bestaat bij het blijven ophouden van die illusie door de burgers van deze aardkloot zelf. U bent niet vrij. U bent nog net niet de batterij die we uit de Matrix kennen maar heel ver ervandaan zit het helaas niet. En zolang we dat niet met zijn allen beseffen, zal echte vrijheid altijd een illusie blijven.

Wat is vrijheid als een ieder dezelfde regels en illusie moet opvolgen, het is slechts de gedachte dat u vrij bent, meer niet.