De schulden van huishoudens, bedrijven en staten worden geschat op 300 biljoen dollar.

Het wereldwijde bruto binnenlands product, dat wil zeggen de som van alle goederen en diensten die wereldwijd in één jaar worden geproduceerd, bedraagt ​​ongeveer 100 biljoen dollar. Om de huidige schuldenberg af te betalen, zouden alle werknemers over de hele wereld drie jaar moeten werken met hetzelfde productiviteitsniveau - en zonder tegelijkertijd te consumeren.

Dit toont de situatie waarin we ons bevinden: de wereld heeft meer schulden opgebouwd dan ze ooit kan terugbetalen. Dus wat te doen?

Er zijn slechts drie mogelijkheden: de eerste zou een faillissementsverklaring of een eed van openbaarmaking door alle debiteuren zijn, de tweede zou een haircut zijn, d.w.z. een vrijwillige of gedwongen afstand door de schuldeisers van de terugbetaling van de schulden door de debiteuren. Beiden zouden echter op resoluut verzet stuiten van de overgrote meerderheid van de schuldeisers en zouden dus niet afdwingbaar zijn.

De enige overgebleven manier om van schulden af ​​te komen, is door inflatie aan te wakkeren om schulden weg te smelten via geldontwaarding.

Om te laten zien hoe dit werkt, is hier een voorbeeld uit de Duitse geschiedenis, uit 1923, toen Duitsland hyperinflatie ervoer.

Laten we aannemen dat een heer Müller begin 1923 1.000 mark per maand verdiende en in die tijd 2.000 mark van de heer Meier leende - d.w.z. het dubbele van zijn loon. In die tijd kostte een brood in Duitsland één mark. Dus meneer Müller zou het equivalent van 2000 broden hebben geleend.

Een half jaar later zou brood door hyperinflatie 500 keer zoveel hebben gekost, namelijk 500 mark. De schuld van 2.000 mark die de heer Müller aanging, zou zijn teruggebracht tot het equivalent van 4 broden.

Aangezien het loon van de heer Müller achterbleef bij de inflatie, zouden ze met een factor 50 zijn gestegen, laten we zeggen, en zes maanden later zou hij een maandelijks inkomen van 50.000 mark hebben gehad.

De terugbetaling van 2.000 mark aan de heer Meier zou hem dus zes maanden na het aangaan van de schuld niet meer het dubbele van zijn salaris hebben gekost, maar slechts vier procent daarvan. Met andere woorden, inflatie zou de schuld van de heer Miller drastisch hebben verminderd.

Maar wat zou er zijn gebeurd als de heer Müller vóór de inflatie een fortuin van pakweg 10.000 mark had gespaard en dit als fervent spaarder ondanks de devaluatie van de munt op zijn rekening had gelaten? In plaats van 10.000 broden had hij door hyperinflatie na een half jaar pas 20 broden kunnen kopen.

We zien dus dat inflatie debiteuren bevoordeelt en spaarders benadeelt.

Dit is precies het proces dat we ons op grote schaal moeten voorstellen om te begrijpen wat er momenteel in de wereld aan de hand is: de schuldenberg wordt eerst langzaam en dan sneller en sneller afgebouwd via inflatie die wordt gevoed door bijna onbeperkt geld bijdrukken.

Maar hoe zit het met de huidige renteverhoging door centrale banken? Zal het de inflatie kunnen beteugelen?

Zeker niet. Bij een inflatie van meer dan 8% zijn de huidige renteverhogingen van minder dan 1 procent puur cosmetisch en dienen ze alleen om het grote publiek gerust te stellen.

Veel onthullender is het feit dat veel grote investeerders momenteel financiële activa verschuiven naar materiële activa. Het bekendste voorbeeld hiervan is Bill Gates, die nu de grootste landbouwgrondbezitter in de VS is en wiens Bill and Melinda Gates Foundation zich momenteel terugtrekt uit de financiële markten wereldwijd en voornamelijk voedselbedrijven koopt.

Wat we momenteel over de hele wereld zien, is niets anders dan het bewuste en opzettelijke aanwakkeren van inflatie om de historische schuldenberg te doen smelten. Grote winnaars zijn degenen die activa hebben en deze tijdig in de vorm van materiële activa in veiligheid kunnen brengen.

De grote verliezers zijn de overgrote meerderheid van de wereldbevolking, die niet in staat is te vluchten naar fysieke activa vanwege weinig of geen spaargeld en grotendeels van hand tot mond leven. Ze heeft te maken met het feit dat haar inkomen door inflatie elke dag aan koopkracht verliest, waardoor ze steeds verder de armoede in wordt gedreven.

De inflatie zorgt ervoor dat het belangrijkste probleem van onze tijd, de sociale ongelijkheid, stelselmatig wordt verergerd en dat de sociale vrede steeds meer in gevaar komt. Het resultaat zijn omstandigheden over de hele wereld zoals we die de afgelopen weken hebben meegemaakt in Libanon, Sri Lanka en Ecuador.