Wij in ontwikkelde landen zien soms arme mensen langs de weg met borden met de tekst "Will Work for Food". Eigenlijk werken de meeste mensen voor eten. Het is vooral omdat mensen voedsel nodig hebben om te overleven dat ze zo hard werken om voedsel voor zichzelf te produceren in een bestaansminimumproductie, of door hun diensten aan anderen te verkopen in ruil voor geld. Hoeveel van ons zouden onze diensten verkopen zonder de dreiging van honger?
Wat nog belangrijker is, hoeveel van ons zouden onze diensten zo goedkoop verkopen als er geen hongersnood was? Als we onze diensten goedkoop verkopen, verrijken we anderen, degenen die de fabrieken, de machines en het land bezitten, en uiteindelijk de mensen die voor hen werken. Voor degenen die afhankelijk zijn van de beschikbaarheid van goedkope arbeidskrachten, is honger de basis van hun rijkdom.
De conventionele gedachte is dat honger wordt veroorzaakt door laagbetaalde banen. Een artikel rapporteert bijvoorbeeld over "Brazilië's ethanolslaven: 200.000 migrerende suikersnijders die de hausse van hernieuwbare energie ondersteunen". Hoewel het waar is dat honger wordt veroorzaakt door laagbetaalde banen, moeten we begrijpen dat honger er tegelijkertijd toe leidt dat er slechtbetaalde banen worden gecreëerd. Wie zou in Brazilië massale productieactiviteiten voor biobrandstoffen hebben opgezet als ze niet hadden geweten dat er duizenden hongerige mensen waren die wanhopig genoeg waren om de vreselijke banen die ze zouden aanbieden aan te nemen? Wie zou een fabriek bouwen als ze niet wisten dat er veel mensen beschikbaar zouden zijn om de banen tegen lage lonen aan te nemen?
Veel van de hongerliteratuur spreekt over hoe belangrijk het is ervoor te zorgen dat mensen goed gevoed worden, zodat ze productiever kunnen zijn. Dat is onzin. Niemand werkt harder dan hongerige mensen. Ja, goed gevoede mensen hebben meer capaciteit tot productieve fysieke activiteit, maar goed gevoede mensen zijn veel minder bereid om dat werk te doen.
De niet-gouvernementele organisatie Free the Slaves definieert slaven als mensen die niet van hun baan mogen weglopen. Het schat dat er ongeveer 27 miljoen slaven in de wereld zijn, 2 inclusief degenen die letterlijk worden opgesloten in werkkamers en worden vastgehouden als dwangarbeiders in Zuid-Azië. Ze omvatten echter niet mensen die zouden kunnen worden beschreven als slaven van de honger, dat wil zeggen degenen die vrij zijn om hun baan op te geven, maar niets beters hebben om naartoe te gaan. Misschien zijn de meeste mensen die werken slaven van de honger?
Voor degenen onder ons aan de hoge kant van de sociale ladder, zou het beëindigen van honger wereldwijd een ramp zijn. Als er geen honger in de wereld was, wie zou dan de velden ploegen? Wie zou onze groenten oogsten? Wie zou er in de destructiebedrijven werken? Wie zou onze toiletten schoonmaken? We zouden ons eigen voedsel moeten produceren en onze eigen toiletten moeten schoonmaken. Geen wonder dat mensen aan de top zich niet haasten om het hongerprobleem op te lossen. Voor velen van ons is honger geen probleem, maar een troef.
Over de auteur George Kent
George Kent is een professor in de afdeling Politieke Wetenschappen van de Universiteit van Hawaï. Hij houdt zich bezig met mensenrechten, internationale betrekkingen, vrede, ontwikkeling en milieukwesties, met speciale aandacht voor voeding en kinderen. Hij heeft verschillende boeken geschreven, de laatste is Freedom from Want: The Human Right to Adequate Food.
George Kent is een professor in de afdeling Politieke Wetenschappen van de Universiteit van Hawaï. Hij houdt zich bezig met mensenrechten, internationale betrekkingen, vrede, ontwikkeling en milieukwesties, met speciale aandacht voor voeding en kinderen. Hij heeft verschillende boeken geschreven, de laatste is Freedom from Want: The Human Right to Adequate Food.
We praten soms over honger in de wereld alsof het een plaag is die we allemaal afgeschaft willen zien, en beschouwen het als vergelijkbaar met de pest of aids. Maar die naïeve kijk weerhoudt ons ervan om te begrijpen wat honger veroorzaakt en in stand houdt. Honger heeft voor veel mensen een grote positieve waarde. Het is inderdaad van fundamenteel belang voor de werking van de wereldeconomie. Hongerige mensen zijn de meest productieve mensen, vooral als er handarbeid nodig is.
