*
Je bent een gevangene in een grot waarin geen zonlicht doordringt. Je kunt je niet een tijd herinneren dat je geen gevangene was, gekluisterd en geïmmobiliseerd. Je weet zelfs niet dat je een gevangene bent. Wat jou betreft is jouw situatie volkomen normaal.
Je bent een gevangene in een grot waarin geen zonlicht doordringt. Je kunt je niet een tijd herinneren dat je geen gevangene was, gekluisterd en geïmmobiliseerd. Je weet zelfs niet dat je een gevangene bent. Wat jou betreft is jouw situatie volkomen normaal.
Je weet dat er andere gevangenen zijn. Je hebt ze nog nooit gezien, vanwege het donker - maar je praat tegen ze.
Vormen verschijnen in en verdwijnen uit jouw aangezicht. Je geeft ze namen, zoals "boom", "meisje", "huis" en je bespreekt ze opgewonden met je medegevangenen.
Je bent tevreden met je leven, omdat de grot je leven is. Je kunt je niets anders voorstellen.
Onbekend voor de gevangenen, loopt een verhoogde weg achter de gevangenen dwars door de grot. Ongezien door de gevangenen worden levensgrote tweedimensionale vormen van verschillende objecten, zoals "bomen", "meisjes" en "huizen", constant over deze verhoogde weg gedragen.
Vanwege een vuur achter de verhoogde weg worden schaduwen van de uitgesneden objecten geprojecteerd op de verre muur van de grot, de muur waar de gevangenen op uitkijken.
Deze schaduwen zijn wat de ellendige gevangenen als echte objecten beschouwen. Ze geven er namen aan en praten erover omdat ze niet beter weten. In feite is hun 'realiteit' niets anders dan de schaduwen van tweedimensionale exemplaren op een muur.
Hoewel de gevangenen niet weten dat het er is, is het vuur de bron van al hun "kennis" over hun wereld van de grot. Zonder de geprojecteerde beelden van de voorwerpen die over de verhoogde weg worden gedragen, zouden hun levens in totale duisternis geleefd worden. Er zou niets zijn om naar te kijken en niets om over te praten.
Stel dat één van de gevangenen ontsnapt en zich een weg baant over het ruige pad dat uit de grot leidt en het daglicht in. Op weg naar boven zou hij het vuur, de verhoogde weg en de tweedimensionale figuren zien.
In de wereld buiten de grot zou hij eerst verblind worden door het natuurlijke zonlicht. Terwijl hij eraan went, zal hij versteld staan van de vormen, de kleuren, de texturen buiten de grot - nu zou hij weten wat een boom werkelijk is, of een meisje, of een huis.
Opgewonden door wat hij heeft gezien, zou hij niet kunnen wachten om terug de grot in te gaan om de anderen te vertellen wat hij heeft gezien en nu weet. Hij zou proberen de schittering van het licht en de schoonheid te beschrijven van de dingen die hij had gezien en ervaren.
Tot zijn verbazing worden de gevangenen al snel vermoeid en verveeld door zijn onzin, en ... tot schrik en afschuw ... doden hem.
De gevangenen geven de voorkeur aan de plaatjes op de muur. Ze geven de voorkeur aan de wereld die ze 'kennen' en 'begrijpen'.
Gerelateerd:
- "Van Horen Zeggen"
https://vriendenplek.nl/read-blog/499
- Het Mister Smith Effect of Mister Smith Syndroom
https://vriendenplek.nl/read-blog/562
Maria Broos van Schaik 2 jr
Dus geketend in de matrix