Soms komt een generatie of zelfs meerdere generaties voor het feit te staan dat je je doelen in het leven moet bijstellen, simpel omdat de situatie, of het leven, daarom vraagt. Lastige dilemma’s dienen dan gewikt en gewogen te worden, het geheel behelst nogal wat.

Geboren in begin zestiger jaren ben ik bij uitstek een welvaartskind, alles was goed en werd eigenlijk alleen maar beter. Je kreeg je onderwijs, had liefdevolle ouders, vrienden en vriendinnen, later huisje, boompje en ja zelfs meerdere beestjes. Niks mis mee, gewoon meelopen met de algemene deugden. En het was goed. Althans, dat dacht je. Goede baan, groot huis en aan auto’s geen gebrek. Je status was belangrijk. Je moet wat ouder worden, en her en der wat ervaring opdoen om te zien dat het allemaal volledige crap en onzin is, maar ja, wist ik toen veel. De algemene deuggedachte was, loop mee, stel geen vragen, je wordt dan gewoon oud en de staat zal dan voor je zorgen.

Ik ga u niet hier vertellen hoe mijn wakker-worden-proces me twintig jaar geleden is overkomen, maar het was een zwaar stevig proces, waarbij ik als eerste actie besloot nooit meer tv te kijken, wat verreweg één van mijn beste besluiten ooit is geweest, zo niet de beste. Dit jaar vier ik dus het twintig jarig lustrum van geen tv kijken, en wat een feest, wat een bevrijding! Dat wil overigens niet zeggen het ik het wel en wee van de wereld niet volg, zeker wel, ik ben goed op de hoogte van wat er dagelijks gebeurt in de wereld, met dit verschil, dat er niemand meer is die mij vertelt HOE en WAT ik moet denken en vinden, nee, dat bepaal ik helemaal zelf!

De wereld waarin ik leef is één grote illusie. Volgens het algemene wereldbeeld had ik allang dood en begraven moeten zijn. Ik lap namelijk alle regels aan mijn laars. Ik MOET bang zijn voor een virus, ik MOET bang zijn voor de Russen, ik MOET bang zijn dat ik zonder eten kom te zitten, ik MOET bang zijn dat het klimaat verandert, ik MOET bang zijn dat ik mijzelf niet meer kan verwarmen. Ik MOET, Ik MOET en ik MOET! Nou, ik dacht het niet. Zolang ik geen van al die moeten ervaar, kan en ga ik er niet, en zeker niet op voorhand, naar leven. Je gaat niet de hele dag paracetamol slikken omdat je misschien wel eens hoofdpijn kon krijgen, dat is totale onzin. Ik neem mijn eigen tegenmaatregelen!

Na drieëndertig operaties waarvan ik twee keer letterlijk ben teruggehaald op aarde, weet ik één ding zeker, je kan helemaal niets met bang zijn en angst! Dus weg ermee! Wat een onzin! Het beheerst je leven en beperkt je om voluit te leven. Wat een beperking om voor het leven te gaan! Het is je gegeven, het is je gegund, leef dan ook! Voluit, in en met liefde!

Zo laat ik steeds meer het idee los dat ik oud moet worden, net als mijn ouders, ergens in de tachtig ofzo. Maar ik vraag mijzelf af; waarom MOET ik oud worden, waar komt eigenlijk die arrogante gedachte vandaan? En wie bepaalt wat oud is, en als je dat dan ben, wat dan?

De gedachte dat we oud moeten worden is natuurlijk ook volslagen onzinnig. Je krijgt bij je geboorte geen garantiebewijs mee waarop staat dat je oud gaat worden. Dus waarom leven om oud te worden? Om oud te worden moet je veel laten, slechte gewoontes bijvoorbeeld, je deugdelijk gedragen in de hoop dat de generatie na jou je luiers wil verschonen etc.

Zou het niet veel mooier zijn als je dat achterwege laat en voluit, op jouw eigen manier volop gaat leven en genieten van datzelfde leven? Zonder dat jij, of erger nog, een ander, je allerlei (angstige) beperkingen gaat opleggen omdat je oud moet worden? Wat een onzin! Het is jouw leven, dat van niemand anders! Het is jouw lichaam en van niemand anders. Jij bent de enige ware ik, eigenaar van jezelf en je lichaam.

Dagelijks kun je in de kranten lezen dat “vadertje staat” niet meer bestaat. Het wordt in rap tempo afgebroken, het lijkt wel een wedstrijd welk land wint. Triest, maar waar. U heeft geen HBO+ nodig om dat te kunnen zien en lezen. Alle elementen van de maatschappij worden stuk voor stuk afgebroken en/of zorgvuldig gesloopt. U en ik zijn niet meer belangrijk en worden als lastige, kostbare, nutteloze wezens gebruikt, of beter geschreven misbruikt.  De afgebroken elementen zijn wel de elementen waar velen hun leven en mogelijke toekomst op hebben gebouwd, maar daar heeft “vadertje staat” niets mee te maken. Het sloopproces is zo’n twee jaar geleden ingezet en gaat gewoon door, ongeacht wat u vindt of doet.

De politiek is niet meer dan een kleuterklas met kinderachtige mensen die rollenbollen met elkaar over zielige woordjes, hun interne schilden werken niet meer, of zijn gesloopt. Ze houden elkaar, en ons, bezig met klimaatonzin, virusgeleuter en woke ellende. Allemaal onzin en afleiding van uw geest, en alsof dat nog niet genoeg is, polariseren ze er lekker op los. Nee, dat is een mooie eenheid binnen het land, ze geven tenminste het goede voorbeeld. Gelukkig stem ik al 40 jaar niet meer, dus mijn handen zijn schoon. Dat is vanzelfsprekend een dooddoener, maar toch, het kwaad kun je nooit steunen.

Aan de andere kant laat het afbraakbeleid van “vadertje staat” een opening open naar een veel mooiere en wellicht ook naar een betere toekomst. De politieke ellende met al haar zielige angst en dwang, dwingt je een andere kant op te kijken. Een kant waar wel de zon wordt toegelaten in je leven, een kant waar angst niet bestaat, maar de simpelste feiten wel; leven dood. Hoe mooi zou dat zijn, en eigenlijk, hoe heerlijk zou het zijn om zo eenvoudig en basaal te kunnen leven? Zonder moeten, zonder angst, maar gewoon voluit leven, net zo lang tot het stopt

Steeds meer beweeg ik mijzelf die kant op, ik heb geen zin meer in al dat negatieve geleuter. Ik ben ik, en ik wil leven, totdat het klaar is. Is dat als ik tachtig ben, of vijfentachtig? Ik weet het niet en het boeit mij ook niet. Ik ben NU, en NU leef ik!

Ik ben dus mijn doelen stap voor stap aan het bijstellen, probeer het oud-moeten-worden los te laten, het gaat zoals het gaat. Sterven doe ik zeker, maar wanneer en waaraan weet ik niet, en dat is ook totaal onbelangrijk! Je gaat toch, en wees er maar blij mee, ik beloof je, uit ervaring, het is “daar” beter dan hier.

Dus, stel je doelen bij, probeer niet alles op alles te zetten om maar oud te worden, er is geen garantie, maar leef! En leef zonder angst en bang zijn, zij hebben geen enkele toegevoegde waarde aan het leven, nul komma niks!

Stel je doelen bij en geef gas!