Vandaag heb ik besloten om mijn geplaatste video’s ( en er volgen er nog velen) onder de aandacht te brengen. Zeker niet met de verwachting dat er massaal wordt gekeken nu, als u die behoefte zou hebben, had u deze allang zelf opgezocht, dan zit u niet te wachten op een berichtje van markie met zijn ongezouten commentaar, en gelijk heeft u!

Waarom dan nu wel dit blogje? Nou, vandaag heb ik een video geplaatst van een persoon die voor mij erg belangrijk is geworden. Nee, ik ben geen volger, of aanbidder of iets anders van die strekking. Dat is in mijn ogen niet goed, en zal ik ook nooit doen. Iemand volgen geeft slechts aan dat je het zelf niet kan, dat je angstig ben jezelf onder ogen te zien. Zo zal ik nooit mijn stem weggeven, omdat ik de simpele overtuiging heb dat ik het zelf wel kan, ongeacht waar deze weg naar toe zal leiden. Sommige van jullie kennen mij een beetje, en weten dat deze weg niet altijd makkelijk is geweest. Wel heeft deze weg mij meer en diepere inzichten gegeven, dat is de winst, daar kijk ik naar.

In onze huidige cultuur zijn we heel erg bezig en druk met het “ikje” en het “nu”. Over het algemeen vinden men het prachtig als men voor zichzelf kiest in de zin van het verlangen, ik wil dit, ik wil dat, ik wil zus, ik wil zo. Sommige gaan er prat op dat ze een bepaalde keus hebben gemaakt voor het “ikje”. Dat is meestal gekoppeld aan de dooddoener van het “ik leef nu”. En ja, ook ik gebruik deze tekst weleens. In de feitelijkheid is die zin ook correct, echter zit de fout in het “ikje”. Weer dat “ikje”, dat ego, dat verlangen wat (letterlijk) voorop staat.

Grote wijsgeleerden, waarvan sommige zelfs aanbeden worden hebben daar mooie diepzinnige teksten over geschreven. Jezus en Boeddha zijn slechts twee voorbeelden. Beide gaven aan dat zij niet gevolgd moeten worden, maar de mens naar zijn binnenste moesten gaan en vrede sluiten met zichzelf. Maar natuurlijk is het zoals met alles, het is maar hoe je het leest, zichzelf kan simpel vertaald worden als een “ikje”. Om te zien dat het “ikje” en het “nu” niet werken hoeft u alleen maar om u heen te kijken, we leven in een wereld voor chaos, angst, terreur en oorlog. Geen fraaie resultaten van het “ikje’ in het “nu”.  Het gaat om het binnenste, dat wat voorbij het verlangen ligt.

Zoals ik de bijbel, de koran, de thora, het tibetaanse dodenboek  en een stukje van het boeddhisme heb bestudeerd heb ik ook de vele werken van  Jiddu Krishnamurti bestudeerd. Jiddu Krishnamurti werd geboren op 11 mei 1895 in Madanapalle, een stadje in het zuiden van India. Hij en zijn broer werden in hun jeugd geadopteerd door Dr Annie Besant, de toenmalige president van de Theosofische Vereniging. Dr Besant en anderen maakten bekend dat Krishnamurti voorbestemd was om de wereldleraar te worden, wiens komst de Theosofisten voorspeld hadden. Om de wereld op deze komst voor te bereiden, werd een wereldwijde organisatie de “Orde van de ster in het Oosten” opgericht en werd de jeugdige Krishnamurti als leider aangesteld.

De Orde van de Ster in het Oosten werd opgericht in 1911 om de komst van de Wereldleraar aan te kondigen. Krishnamurti werd aangesteld als Hoofd van de Orde. Op 3 augustus 1929, de openingsdag van het jaarlijkse Sterkamp in Ommen hief Krishnamurti de Orde op in het bijzijn van 3000 mensen. 

De reden was om dat mensen hem gingen volgen, en dat is precies wat niet moet.

Enfin, een heel verhaal om eens proberen te kijken buiten uw en mijn “ikje” en niet te leven in het “nu”, maar te leren van het verleden, en te kijken naar morgen, wat u vandaag doet, zal morgen zijn reactie geven.

Mocht u willen kijken naar één van de toespraken van  Jiddu Krishnamurti, de link staat onderaan.