We leven in boeiende tijden. Wat je er ook van vindt, het is spannend. Voor sommige mensen zijn het angstige tijden, een bedreigende situatie voor hun levens. Anderen daarentegen verzetten zich tegen deze angst via een andere vorm van angst. Namelijk de angst om het oude te verliezen. We weten allemaal dat angst een slechte raadgever is. Franklin D. Roosevelt schreef het al: “the only thing to fear is fear itself”, het enige waarvoor je angstig moet zijn, is de angst zelf. Angst heeft altijd honger en wil zich continu voeden met meer angst. Slecht dus. Net zoals angst voor de dood. Onzin om daar angstig voor te zijn, het hoort gewoon bij het leven en het is de enige garantie die je bij je geboorte krijgt. Fijn om te weten dat het allemaal een keer ophoudt, toch? Het is dus deze, bijna collectieve angst, die mensen ertoe beweegt hun integriteit op te geven en er alles voor over te hebben om deze angst te elimineren. Maar wat nu als er eens gebruik zou worden gemaakt van deze collectieve angst? Stel nu dat er mensen zijn die deze angst in hun voordeel laten werken? Wat voor macht zou dat je geven? Er is angst voor dood, maar jij als machthebber hebt daar een oplossing voor. Het is niet dat je niet dood gaat, maar je gaat NU niet dood in ieder geval. En als je als machthebber eenmaal gelukt is om je deze macht toe te eigenen, eet de bevolking uit je hand. Als makke schapen doen ze alles wat je zegt. Je hebt ze immers gered uit een dodelijke situatie en daar zijn ze je dankbaar voor. Het is de weg naar de absolute macht, gekregen van de bevolking, onder angst. En dat is precies wat we nu wereldwijd zien gebeuren. Wereldwijd is het overgrote gedeelte van de bevolking bereid om onder een totalitair systeem te gaan leven. Vele bekendheden en onbekendheden roepen er gewoon toe op op de hypnosemachine die bekend staat als televisie. Het is zielig en diep verdrietig  om te moeten aanschouwen.

Het vertrouwen in het systeem, hoe erg is het überhaupt al als je spreekt over een systeem? Wij mensen, organisch, van vlees en bloed, werken met een systeem... Maargoed, dat ter zijde. Het vertrouwen in het systeem, of beter nog, in de systemen is voor veel mensen compleet verdwenen. Veel mensen die nog een actieve, levende ziel hebben, zijn dat vertrouwen kwijt. En dat is niet vreemd, en daar achter ligt een mooie les die we nu aan het leren zijn.

Er is geen vertrouwen meer in bijvoorbeeld de weerinstituten, het klopt nooit. Vertrouwen in de media instituten is compleet weg, ze doen geen onderzoek en vertellen allemaal hetzelfde verhaal. Vertrouwen in de geloofsinstituten is volledig weg, nu ze begonnen zijn met de chrislam, ze God doodverklaard hebben en Jezus als fake news beschouwen. Vertrouwen in het onderwijs is compleet verdwenen daar waar ze onze kinderen leren dat wat ze “zijn” misschien niet het juiste is, complete verloochening dus van de mensheid zelf. Vertrouwen in de financiële instituten is vervaagd tot nul. Letterlijk en figuurlijk zijn de mensen een speelbal geworden, en gaat het allemaal over meer armoede creëren. Het koninklijke instituut, daar waar ze er voor de bevolking zouden moeten zijn, zijn ze er tegen en verrijken ze zichzelf in een enorm tempo. Het politieke instituut dat alleen nog maar bestaat uit niet menselijke wezens die verder dan ooit van het ware leven afstaan, niemand te vinden die nog enige waardering heeft voor dit instituut, maar we laten deze clownswereld nog wel bestaan. Het democratisch instituut, we zien en laten het imploderen en geven daarmee aan dat we er geen vertrouwen meer in hebben. Voor de zoveelste keer in de geschiedenis.

U ziet het, er heerst nogal wat wantrouwen in de wereld, en ja dat maakt het allemaal zeer onzeker. We waren het gewend om redelijk wat controle te hebben over onze levens, en het meeste daarvan was ons gegeven door vertrouwen. Echter bestaat er niet zoiets als controle hebben over je leven, dat is een onmogelijkheid. Ja, je kunt je best doen, maar controle hebben, nee, dat gaat helemaal niet. We maken het nu “live” mee dat er geen controle bestaat, en dat is een mooi iets!

Want uit het wantrouwen kan en zal een nieuw vertrouwen geboren worden, een vertrouwen geboren met een echte waarlijk ziel, de ziel der menselijkheid waarvoor in een ieder plaats is. Zonder machthebbers, zonder koningen en koninginnen, maar waar we enkel buigen en diep respect betonen aan de waarheid. Waar de waarheid niet bepaald wordt door een meerderheid, maar door de waarlijke waarheid zelf. Het leven waarin we nu ongevraagd in geleid worden, is niet echt, niet waarlijk, en onmenselijk, onwaar en onecht. We hoeven ons hier niet tegen te verzetten, dat gebeurt vanzelf wel, het leven, de mens en zijn ziel zullen ons (nu al) op het juiste pad zetten. Het is al volop gaande. Nee, eenvoudig zal het niet zijn, het is een moeilijk pad vol met obstakels, dilemma’s en andere oneffenheden. In sommige gevallen zal het zelfs pijn doen.  Probeer hierin vertrouwen te hebben, ook al is je vertrouwen tot op het bot beschadigd. Heb vertrouwen in het ware leven, in je ware ziel. De ziel weet de weg, altijd, luister daarnaar. Ongeacht wat anderen vinden dat jij moet doen, ongeacht hoe anderen jou noemen of waarvan ze je betichten, geloof in jezelf en vertrouw op je ziel, het is het enige dat je bent.

Het leren leven in on-vertrouwen geeft een nieuw vertrouwen!