Wat hieraan vooraf ging vind je hier: https://yoo.rs/leonie-leonie-is-er-ziek-van-1593060504.html?Ysid=76006
Op maandag kwam er een verhuisauto voorrijden waarin alle huisraad van Mandy verdween. Van Mandy geen spoor. Julia had het ook gezien toen ze uit school kwam. “Mandy’s huis is al leeg. Is ze al weg?” vroeg Julia. Julia had altijd een soort bewondering gehad voor Mandy en was duidelijk ook een beetje van slag. Leonie knikte. “Ja, ik weet het ook niet precies, ze heeft er niet veel over verteld”, zei ze afwerend. “Ook niet waar ze heen gaat?” vroeg Julia. Leonie schudde haar hoofd. “Nee, daar was ze vaag over, ik weet het ook niet. Het is heel raar.” Julia knikte teleurgesteld.
Op dinsdagochtend ging de bel. Leonie stond op, met een sprankje hoop, misschien was het toch Mandy? Had ze spijt? Wilde ze toch bij Leonie zijn? Het was haar vader die voor de deur stond. “Hey pap”, zei ze en liep naar de woonkamer om op de bank neer te ploffen. Haar vader liep achter haar aan naar binnen, met een boodschappentas in zijn handen. “Ik hoorde van Dagmar dat je nogal ziek was. Gaat het al wat beter?” vroeg hij. “Ja, het gaat al wel een beetje beter, maar ik heb het goed te pakken. Kijk maar uit dat ik je niet aansteek”, zei Leonie. Haar vader ging op een stoel zitten en keek bezorgd naar zijn dochter. “Gaat het echt wel?” vroeg hij. Leonie knikte. “Ja heus, ik voel me alweer beter dan afgelopen weekend”, verzekerde ze hem. “Ik heb wat boodschappen voor je meegenomen, ziekenkost”, zei hij en hij wees naar de tas. “Dat is lief van je”, zei Leonie. Haar vader bleef nog een tijdje zitten, babbelde wat over Siem en over hoe mooi het nieuwe huis van Dagmar en Michiel was en hij vertelde dat Demi een kamer had gevonden voor na de zomervakantie, zodat het appartementje van Dagmar, waar zij nu woonde, dan opgezegd kon worden. Leonie knikte en glimlachte flauwtjes.
Toen haar vader weer weg was, kon ze weer terug in haar bubbel. Haar Mandybubbel. Ze liet alles de revue passeren, de mooie momenten die nu een bitterzoet, pijnlijk randje hadden gekregen. Ze was in de war, hoe moest het nou verder straks? Als ze hier overheen kwam. Stiekem gingen haar hersenen al veel verder dan ze zelf wilde. Zou ze in de toekomst met een vrouw verder gaan of toch een man? Ze duwde de gedachten weg. Ze wilde Mandy terug! Maar ze wist heel zeker dat dat niet ging gebeuren. Mandy zou ze nooit meer zien, zoveel was wel duidelijk.
Het vervolg: https://socializen.online/read-blog/357
