Weerspreuk 6 ( 04974 ) van de dag.

Weerspreuk 5 ( 04973 ) van de dag.

Weerspreuk 4 ( 04956 ) van de dag.

Weerspreuk 3 ( 04929 ) van de dag.

Weerspreuk 2 ( 04921 ) van de dag.

Weerspreuk 1 ( 00406 ) van de dag.

Ik weet niet of deze hier al geplaatst is, maar het is haast onvoorstelbaar dat die uitvoerder van de macht youtube het nog heeft laten staan...........

Bron: E.H. Patrick van der Vorst (www.christian.art) 🇪🇸🇧🇪🇮🇹🇬🇧🇱🇺
Evangelie van 6 juli 2024

Niemand legt een stuk ongescheurde stof op een oude mantel.

De voddenraper,
Schilderij van Edouard Manet (1832-1883),
Geschilderd in 1869,
Potlood en grafiet en wit krijt op papier
© Norton Simon Museum, Pasadena, Californië / Wikimedia Commons

Reflectie bij de het schilderij:

Tientallen jaren geleden was het gebruikelijk om kleding op te lappen. Wanneer er een gat was in een jas of een trui beschadigd was, herstelden we die in plaats van hem weg te gooien. Opgestreken lapjes of zorgvuldig genaaide stukjes stof werden gebruikt om het kledingstuk te herstellen. Deze lapjes waren vaak goed zichtbaar, een bewijs van de langere levensduur van het kledingstuk. Deze praktische aanpak staat in schril contrast met de wegwerpcultuur van vandaag, waar beschadigde kleding vaak gewoon wordt weggegooid. Een levendig voorbeeld van de oude traditie om kleding te herstellen is te zien in het schilderij "De Ragpicker" van Edouard Manet, waar de broek duidelijk een patch vertoont.

Ragpickers zijn een nu verouderd beroep. Het was een zoektocht door de overblijfselen van het dagelijks leven. Voddenplukkers verzamelden niet alleen vodden, die werden verkocht aan papierfabrikanten, maar ook keukenresten, zeep en andere afgedankte spullen die werden achtergelaten voor vuilnismannen. Hoewel het sorteren van afval misschien werk lijkt voor de echte behoeftigen, waren deze aaseters gereguleerde, semi-professionele recyclers van stadsafval, erkend als een aparte sociale groep. De schilder Manet, die zijn eigen gevoel van vervreemding en afwijzing uit de gevestigde kunstkringen ervoer, kan zich geïdentificeerd hebben met zijn onderwerp. Zowel de kunstenaar als de voddenraper kunnen worden gezien als bohémiens, die in de marge van de maatschappij opereren en hun brood verdienen door gebruik te maken van de alledaagse aspecten van het leven. Het kleine stilleven op de voorgrond van dit schilderij - een stapel geopende oesterschelpen, in combinatie met een kapotte champagnefles en citroenschillen - symboliseert deze gezamenlijke creatieve handeling en de vindingrijkheid die gevonden wordt in het gebruik van wat anderen weggooien.

In de evangelielezing van vandaag wordt gesproken over 'geen stuk ongescheurde stof aan een oude mantel hangen'. Jezus vraagt ons eigenlijk of ons geloof slechts een 'pleister' is op een normale manier van leven waaraan we gewend zijn geraakt? We kunnen wel naar de zondagsmis gaan, maar verandert er echt iets ten diepste als we daar zijn? Staan we ervoor open om veranderd te worden? Jezus wil niet slechts een 'pleister' zijn op een routinematige manier van leven waaraan we gewend zijn geraakt. Hij wil een hele nieuwe mantel om ons heen slaan!

Matteüs 9:14-17

14 Nu kwamen de leerlingen van Johannes naar Hem toe, en zeiden: Waarom vasten wij en de farizeën, en vasten uw leerlingen niet? 15 Jesus sprak tot hen: Kunnen de bruiloftsgasten treuren, zolang de bruidegom bij hen is? Maar de dagen zullen komen, dat de bruidegom van hen wordt weggenomen; dan zullen ze vasten. 16 Niemand zet een lap nieuw laken op een oud kleed; want de opgezette lap trekt het kleed uiteen, en er ontstaat nog groter scheur. 17 Ook doet men geen nieuwe wijn in oude zakken; anders bersten de zakken, de wijn loopt weg, en de zakken gaan verloren. Maar nieuwe wijn doet men in nieuwe zakken; dan blijven beide behouden.

Bron: E.H. Patrick van der Vorst (www.christian.art) 🇪🇸🇧🇪🇮🇹🇬🇧🇱🇺
Evangelie van 6 juli 2024

Niemand legt een stuk ongescheurde stof op een oude mantel.

De voddenraper,
Schilderij van Edouard Manet (1832-1883),
Geschilderd in 1869,
Potlood en grafiet en wit krijt op papier
© Norton Simon Museum, Pasadena, Californië / Wikimedia Commons

Reflectie bij de het schilderij:

Tientallen jaren geleden was het gebruikelijk om kleding op te lappen. Wanneer er een gat was in een jas of een trui beschadigd was, herstelden we die in plaats van hem weg te gooien. Opgestreken lapjes of zorgvuldig genaaide stukjes stof werden gebruikt om het kledingstuk te herstellen. Deze lapjes waren vaak goed zichtbaar, een bewijs van de langere levensduur van het kledingstuk. Deze praktische aanpak staat in schril contrast met de wegwerpcultuur van vandaag, waar beschadigde kleding vaak gewoon wordt weggegooid. Een levendig voorbeeld van de oude traditie om kleding te herstellen is te zien in het schilderij "De Ragpicker" van Edouard Manet, waar de broek duidelijk een patch vertoont.

Ragpickers zijn een nu verouderd beroep. Het was een zoektocht door de overblijfselen van het dagelijks leven. Voddenplukkers verzamelden niet alleen vodden, die werden verkocht aan papierfabrikanten, maar ook keukenresten, zeep en andere afgedankte spullen die werden achtergelaten voor vuilnismannen. Hoewel het sorteren van afval misschien werk lijkt voor de echte behoeftigen, waren deze aaseters gereguleerde, semi-professionele recyclers van stadsafval, erkend als een aparte sociale groep. De schilder Manet, die zijn eigen gevoel van vervreemding en afwijzing uit de gevestigde kunstkringen ervoer, kan zich geïdentificeerd hebben met zijn onderwerp. Zowel de kunstenaar als de voddenraper kunnen worden gezien als bohémiens, die in de marge van de maatschappij opereren en hun brood verdienen door gebruik te maken van de alledaagse aspecten van het leven. Het kleine stilleven op de voorgrond van dit schilderij - een stapel geopende oesterschelpen, in combinatie met een kapotte champagnefles en citroenschillen - symboliseert deze gezamenlijke creatieve handeling en de vindingrijkheid die gevonden wordt in het gebruik van wat anderen weggooien.

In de evangelielezing van vandaag wordt gesproken over 'geen stuk ongescheurde stof aan een oude mantel hangen'. Jezus vraagt ons eigenlijk of ons geloof slechts een 'pleister' is op een normale manier van leven waaraan we gewend zijn geraakt? We kunnen wel naar de zondagsmis gaan, maar verandert er echt iets ten diepste als we daar zijn? Staan we ervoor open om veranderd te worden? Jezus wil niet slechts een 'pleister' zijn op een routinematige manier van leven waaraan we gewend zijn geraakt. Hij wil een hele nieuwe mantel om ons heen slaan!

Matteüs 9:14-17

14 Nu kwamen de leerlingen van Johannes naar Hem toe, en zeiden: Waarom vasten wij en de farizeën, en vasten uw leerlingen niet? 15 Jesus sprak tot hen: Kunnen de bruiloftsgasten treuren, zolang de bruidegom bij hen is? Maar de dagen zullen komen, dat de bruidegom van hen wordt weggenomen; dan zullen ze vasten. 16 Niemand zet een lap nieuw laken op een oud kleed; want de opgezette lap trekt het kleed uiteen, en er ontstaat nog groter scheur. 17 Ook doet men geen nieuwe wijn in oude zakken; anders bersten de zakken, de wijn loopt weg, en de zakken gaan verloren. Maar nieuwe wijn doet men in nieuwe zakken; dan blijven beide behouden.