"De Matrix is een systeem, Neo. Dat systeem is onze vijand. Maar als je binnen bent kijk je rond, wat zie je? Zakenlui, leraren, advocaten, timmerlieden. De geest van de mensen die we proberen te redden. Maar totdat we dat doen, maken deze mensen nog steeds deel uit van dat systeem en dat maakt ze onze vijand. Je moet begrijpen, de meeste van deze mensen zijn nog niet klaar om los te worden gezet. En velen van hen zijn zo verzekerd, zo hopeloos afhankelijk van het systeem, dat ze zullen vechten om het te beschermen. "
Ik heb gezien hoe erg ze zullen vechten om het te beschermen, ik heb geleden, net als velen van jullie, hoe geliefden bereid zijn om alle banden met jullie te verbreken en hetzelfde systeem te verdedigen dat hen tot slaven maakt. Zoals Neo al zei, mensen zijn er nog niet klaar voor om uit de stekker te komen. Maar de vraag is, zijn wij dat?
Het nemen van de rode pil trekt je niet automatisch los, het laat je alleen met meer duidelijkheid ‘zien’, maar het is een proces dat tijd kost. Tijd om te assimileren, tijd om te verteren en tijd om te vergieten.
Vergeef overtuigingen, laat gewoontes weg, laat gedachten weg, laat mensen weg en laat uiteindelijk de persoon weg die je vroeger was.
Het begint vragen te stellen aan sommige dingen en het eindigt om absoluut alles in vraag te stellen. Je zult niets en alles tegelijkertijd geloven, en hoe meer je weet, hoe meer je zult beseffen dat je niets weet.
Je begint je langzaam van alles los te maken, als een acteur die niet meer een rol wil spelen in een productie. Je zult ervan weg willen lopen, je loskoppelen, de stekker eruit trekken en vrij zijn om je leven te leiden.
De matrix is een circus, een illusionair, extraodinair, allesomvattend circus dat ons vanaf onze geboorte behekst heeft. De rode pil laat je het zien als het circus dat het is, en zo sta je ineens alleen; geschokt, verbijsterd, enigszins verloren, geïsoleerd en zelf je nieuwe echte realiteit moeten creëren.
Een realiteit gebaseerd op waarheid.
Maar wat is waar? Wat blijft er over als alles wat je dacht dat waar was niet is? Wanneer misleiding alles is wat je hebt gekend?
Wanneer je jezelf deze vragen begint te stellen, is wanneer je klaar bent om de stekker eruit te trekken. Het is wanneer je je realiteit vanaf het niets opbouwt, door vast te houden aan de enige dingen waarvan je weet dat ze waar zijn.
En wat zijn dat?
Alles wat niet de matrix is; het is de grond onder je voeten, de boom die je schaduw geeft, de zon die je huid verwarmt, het kind dat je hand vasthoudt, de hond die je gezicht likt, de geur van de bloemen in de tuin, de vogels die je begroeten de ochtend, het liedje dat je schreef met je gitaar, de glimlach van je moeder, de golven die komen en gaan, het gelach van je baby, een gedeelde maaltijd, de knuffel van een vriend, een langzame dans, een zomerbriesje, jij en ik...
Als je op zoek bent naar waarheid, stap dan uit de matrix, negeer de show, de lichten, de fluitjes, de constante inmenging, het gekmakende lawaai, de angst, de waanzin, het heen en weer, het op en neer, de 'zij' en 'ons', het zwart-wit, het spel, de val, de onzin, de leugens, de illusie... en in plaats daarvan omarmen wat ons gegeven is, wat we altijd hebben gehad, wat altijd zal zijn, wat we allemaal delen; de frequentie van Gods schepping: de frequentie van LIEFDE.
Deze geweldige tekst is van Laura Aboli
