De schoonheid van een spiritueel spel tussen de wolken, wind en mij
Onbevangen reikte je uit,
een blik
die meer sprak dan een tong.
Een stem zonder klank,
de zwijgende stilte,
energie.
Je streelde mijn gelaat
verlokkelijk,
liet je mijn haren dansen.
Snoof je adem op,
die je uitblies
voor mij.
Verleidelijk
gleed je langs mijn lichaam,
het beroerde mij.
Kerfde je woord,
op mijn huid
Bij elke bries
klopte mijn hart,
samen met dat van jou.
Ademde je in,
en uit.
Ik wilde je betasten,
zoals jij deed
bij mij.
Zocht je,
alsof mijn gedachten
strijken konden.
Toen jij,
een deel was
van mij.
Je fluisterde je lied
voor mij,
het geluid was
hemelsblauw.
Zoals daar ginds,
in het oneindige
las ik je blik.
Alles
en niets.
Het werd stil,
zo stil
in mij,
stiller,
stilst. Vlinder 30 augustus 2008
Het Andere Nieuws MarcB 3 jr
Helemaal eens met @zohra, werkelijk prachtig dit!