Ouders met het motto vrijheid en gelijkheid

Reacties · 1039 Bekeken

Iedereen wordt vrij en met gelijke rechten geboren. Mensenrechten zijn de basis van vrijheid, gerechtigheid en vrede.

Vrijheid en gelijkheid, dat was het motto van mijn ouders.

 

Ze waren heel jong toen ik geboren werd, en later zou het gelijken of dat ze mijn vrienden zouden kunnen zijn.

Wij als kinderen van onze ouders hadden veel vrijheden, sterker nog, een anti autoritaire opvoeding genoten. Zelfs nooit een tik of klap gehad van een van mijn ouders. Wij werden altijd voorgelicht in al wat van belang was, en gewezen op respect voor al wat leeft.

Als mijn vader mij/ons ergens mee naar toe nam, dan gingen wij de natuur in, en als daar de mogelijkheid voor was, dan bouwde hij een hut of een soort van een "Bedouin tent."
En het werd nog leuker wanneer hij stiekem wat aardappeltjes had meegenomen om die te poffen boven een vuurtje aan een stok. Daar kan ik nog van genieten als ik er aan terugdenk.
We gingen daar altijd fietsend naar toe. Zo ook naar de vele musea die wij bezochten.
Blijkbaar komt mijn voorliefde voor kunst, en de natuur daar vandaan.
Mijn moeder, was een boekenwurm. Ze kon de meest moeilijke cryptogrammen oplossen, en was dol op dansen. Het was een elegante en beeldschone vrouw, die met haar dikke lange zwarte haren, en groene ogen best wel opviel.
.

Thuis, bij ons, kon je altijd elk onderwerp bespreken.

Ik herinner mij een gebeurtenis toen ik een jaar of 16 oud was. Zo irritant, een tiener die
op ontdekkingsreis was, en van alles wilde weten.-)
In een gesprek met Pa en Ma, had ik over een blowtje, en ze luisterden aandachtig.
Aan het eind van het verhaal vroeg en zei mijn moeder: "Ohh, dus jij bent nieuwsgierig naar een blowtje?"
Ze wilde mij ervan weerhouden om zo een experiment op de straat te zoeken, en mogelijk was ze er zelf ook nieuwsgierig naar? -) Ik heb het eigenlijk nooit gevraagd maar ben er van overtuigd dat ze mij een eerlijk antwoord had gegeven.
Ze besloot om samen met mij een hennep sigaretje te roken, en zo hebben we samen het blowtje gedeeld; het avontuur beleefd.
Nog mijn moeder, vader of ik hadden ooit daarvoor een blowtje gerookt.
Mijn vader deed niet mee, hij bleef de waarnemer, en vond het eigenlijk maar niets die geestverruimende middelen, hoe modern hij ook was.
Ma en ik namen een paar haaltjes; mijn moeder kreeg een lachkick, maar oei, dat viel me even tegen, ik vond het vies en werd er misselijk van. De show was over en we hebben het nooit meer gedaan.

Pa en Ma waren dol op dansen, en dat vond ik altijd zo heerlijk om te zien, niet van die afgemeten passen maar zwierig dansen, zo heerlijk vrij. En zo werden wij ook gestimuleerd om te dansen.
Het waren zeer gastvrije mensen, en ieder die bij ons thuis kwam voelde zich daar op zijn gemak.

Doordat mijn ouders ons in vrijheid hebben opgevoed, verliep eigenlijk alles toch goed wat betreft een bepaalde structuur in, en binnen het gezin, het liep a.h.w. vanzelf.
Ik beweer niet dat alles koek en ei was, want ieder gezin heeft zo zijn eigen beslommeringen.
Maar een ding is zeker, authenticiteit en vrijheid sprongen boven alles uit.

Door mijn vrije opvoeding, besefte ik, dat als ik zou gaan werken na mijn studie, een goede keuze gemaakt moest worden.

Dat is een echte olifantendracht geweest want ik vond heel veel dingen leuk; zou ook werk willen, waarin ik tot mijn recht kwam.
Een baan loondienst… mits er in zo een organisatie genoeg ruimte zou zijn voor vrijheid? Nee, niet een lanterfanter maar meer waar ik wel mezelf kon zijn.
Zelfstandige ondernemer leek mij meer wat, ondanks dat het ondernemerschap een risico met zich meebrengt, werd dit mijn keuze.
Niet de makkelijkste weg, maar nooit spijt van gehad en altijd met een big smile en passie uitgevoerd.
Zelfs nog in het begin een aantal jaar daarbij parttime in loondienst gewerkt, bij een bedrijf wat goed aansloot bij mijn gevoel. In ieder geval, mijn werk ook daar met plezier uitgevoerd. Mogelijk heeft het in zekere zin meegespeeld, dat ik wist, niet afhankelijk te zijn van deze baan, en een bepaalde vrijheid genoot?

Een paar jaar geleden, na jaren als zelfstandige gewerkt te hebben, met mijn onderneming gestopt; door onvoorziene zaken.
Achteraf gezien, nu wel beter met de lockdown, want dat maakt veel ondernemers, zelfstandigen etc. helemaal kapot.Veel ondernemers hebben het nu niet alleen financieel heel zwaar; maar zien daarbij ook nog eens alles in het niet vallen, in wat ze opgebouwd hebben met hard werken. En daarbij hebben ze net zoals ons allen, te maken met alle regels en onderdrukking etc. dus dubbel op.

Ja waar zijn onze vrijheden gebleven en wat staat er nog voor de deur?

Toen de eerste berichten kwamen over het corona virus in China, kreeg ik een heel nare ingeving.

En dacht later "ja, ik zat er niet zo ver vandaan met mijn innerlijke ervaring."

We zitten in een lockdown, en we leven in een dictatuur. Onze mensenrechten worden geschonden keer op keer.
De druk daarvan bemerk je in de samenleving, veel mensen reageren anders, het heeft er allemaal mee te maken.


Een uitspraak met een dubbel gevoel.

"Wat ben ik blij dat mijn ouders deze tijd niet hoeven mee te maken."
Ze zijn beide te vroeg heengegaan maar nooit verdwenen uit mijn systeem.
Er zijn zo van die dagen, dan vorm ik in stilte een beeld van gebeurtenissen, en zie ze dan voor me staan.
Ik probeer dan ook hun stem weer terug te halen of de klank van een lach.
Verbazingwekkend hoe echt dat lijkt als je daar met gesloten ogen zit.
Eigenlijk zijn ze alleen maar fysiek van me weg, voor mij blijven ze er altijd in beeldvorm, ik ervaar ze in mijn hart en in de dans van mijn leven.
Zij hebben mij verwekt en mijn fysieke lichaam hier op aarde gezet. Wij hebben elkaar gekozen, zoiets gebeurt niet voor niets.
Soms is er een spirituele ervaring wat betreft mijn ouders maar dat is een verhaal op zich, misschien schrijf ik daar nog wel een keer een andere blog over.

Elke dag probeer ik zo positief mogelijk te zijn maar soms is dat moeilijk, vanwege alles wat zich afspeelt in deze vervormde maatschappij.
Dan denk ik aan mijn ouders, aan onze vrije opvoeding, en zie ze zwierig dansend voor me, in vrijheid en blijheid.                Dat is een ware metafoor voor mij.

Dan ben ik dankbaar en zeg ik: "dankjewel voor de mooie basis, die je samen aan ons hebt gegeven."

VRIJHEID en GELIJKHEID

Vlinder

Reacties
Het Andere Nieuws MarcB 3 jr

Prachtig geschreven Vlinder, mag ik deze delen op het grote web?