De elite heeft er een handje van, naar goed 'elitair' gebruik, bastaard- en onechte kinderen, die daar op voorhand voor bestemd zijn - om de ware afkomst en identiteit te verbloemen - in posities van corporate, financiële en politieke macht te plaatsen.
De 'Oranjes' zijn daar één van de vele sprekende voorbeelden van.
.
De Nederlanden worden al vele eeuwen geterroriseerd door mensen die beweren “Van Oranje” te zijn.
Deze leugen gaat op z'n minst terug tot het jaar 1530 toen de laatste echte Prince d’Orange, Philibert de Châlon, kinderloos stierf. (*)
Daarna zijn (de) namaak-oranjes, die de titel kaapten, doorgegaan met liegen en bedriegen, om zo de Lage Landen leeg te kunnen blijven roven conform hun afkomst; 'De Zwarte Adel', "The Black Nobility".(1)
Ruim honderdvijftig jaar later volgt een herhaling van zetten met Willem III die in 1702 stierf zonder nageslacht.
Zie ook: “De Vuile Handen van Willem van Oranje”, Brouwer en Wouters (2010)
Bijna 200 jaar later, 1879, het huwelijk van Koning Willem III met Emma zu Waldeck und Pyrmont, is er al helemaal geen sprake meer van Oranjes, noch van Nassaus.
Dat de in Nederland door de (r)overheid erkende schoolopleidingen de oranje-leugens maar blijven herhalen zegt alles over het machtsmisbruik door deze liegende en rovende nep-oranjes en het netwerk van verbonden families die in werkelijkheid voor een gedeelte verborgen Khazaren zijn.(2)
Tegenwoordige Tijd
Wilhelmina, officieel de dochter van de toen 61-jarige aan syfilis lijdende dus onvruchtbare Willem III en de 20-jarige Emma van Waldeck Pyrmont, was in werkelijkheid Paulien de Ranitz, dochter van Jonkheer de Ranitz - adjudant van koning Willem III, grootmeester van 'koningin Wilhelmina', dienstdoende bij koningin-regentes Emma - die, naar goed gebruik, Emma mocht 'dekken'. Emma zorgde er vervolgens voor dat de nalatenschap van Willem III naar Paulien de Ranitz overging. Wilhelmina, Paulien dus, werd in 1890 Koningin der Nederlanden onder auspiciën van 'regentes' Emma.
.
Het ouderschap van Juliana is ook in nevelen gehuld. Sterker nog, er zijn sterke aanwijzingen dat Juliana een pleegkind was; de wisseltruc, een veelgebruikte methode in die kringen om de macht te kunnen behouden. Het Franse hof is er beroemd door geworden.
Wilhelmina, Paulien de Ranitz dus, getrouwd met Heinrich zu Mecklenburg-Schwerin, een achterneef, kon geen kinderen krijgen, d.w.z., ze had de ene miskraam na de andere. Niet verwonderlijk, inteelt en zo. Toen het op 30 april 1930, in paleis Soestdijk, toch lukte een kind ter wereld te brengen, een meisje, bleek het verstandelijk beperkt te zijn: het syndroom van Down, in die tijd 'mongoloïde idiotie' genoemd.
Ging 'm dus niet worden.
In de nacht die daarop volgde werd het 'mongooltje' omgeruild voor een pasgeboren meisje in Baarn, het dochtertje van Antje van der Grift en Dirk de Ridder. Het is niet voor niks dat de naam van het meisje voor het volk wekenlang niet bekend werd gemaakt (zaken kunnen alsnog fout lopen). Uiteindelijk werd voor de naam 'Juliana' gekozen, zogenaamd als 'eerbetoon' aan Juliane von Stolberg, de moeder van 'volksheld' Willem de Zwijger (Willem van Oranje).
In werkelijkheid was Juliana dus Klaartje van der Grift, dochter van Antje van der Grift en Dirk de Ridder en kleindochter van Dirk van de Grift en ging de 'mongoloïde' dochter van Heinrich en Wilhelmina/Paulien de Ranitz door het leven als Klaartje van der Grift.
Ref. pateo.nl - indignatie.nl
Het vertelt ons ook iets over Bea, voor geen meter 'adelijk' dus, en al helemaal geen 'Oranje' of 'Nassau'. Met Claus von Amsberg werd er weer wat 'adellijk' bloed ingepompt via een Duits 'adellijk' geslacht in verval, de familie stamt uit het huidige Nedersaksen en Mecklenburg-Voor-Pommeren. (De 'hogere' "elite"/"adelijken" kijken dan ook laatdunkend op de 'Oranjes' neer, worden echter gesteund omdat ze een handige schakel in het geheel zijn om de macht- en controle-ketting in stand te houden)
Via hen komen we bij families als Hohenzollern, Habsburg, Hanover enz. waarmee we de verbinding kunnen leggen met de Welf familie oftewel de Guelphs en daarmee eveneens met de Ghibellines, de Ghibellijnse familie, en komen we uit in Italië, de families die sinds de kruistochten de scepter zwaaien in Europa.(1)
Dat wat wij kennen als de Windsors zijn in werkelijkheid afstammelingen van de Welf of Guelph familie.
Het is één groot netwerk van families die onderling om de macht strijden en schuwen middeleeuwse methodes niet om die macht te grijpen en/of te behouden.
(*) In 1530 stierf Philibert de Chalon zonder nageslacht en het is zijn neef René de Chalon, Graaf van Nassau (zoon van Claude, de zus van Philbert de Chalon en Graaf van Henri van Nassau) die Prins van Oranje wordt.
Na zijn dood laat hij al zijn bezittingen inclusief de titel Prins na aan zijn duitse neef Willem van Nassau Dillenburg (1533-1584) alias Willem de Zwijger die het huis Oranje Nassau sticht. Dit is dus niet de stamboomlijn van ons huidige “Koningshuis”. Deze van Nassau’s hebben het Prinsdom van Oranje bestuurd tot 19 maart 1702, de dag dat Willem III kinderloos overlijdt. Daarna heeft Louis XIV het prinsdom in 1703 doorgegeven aan de Prins Conti.
In 1731 valt het Prinsdom definitief en wordt toegevoegd aan het Dauphiné onder Louis XV.
Het is dan ook merkwaardig waarom zo halsstarrig aan de titel “Prins van Oranje”wordt vastgehouden, terwijl de stad (Prinsdom) Orange reeds in 1731 door Frankrijk is ingelijfd en de Paus de annexatie in 1814 erkende.
Ref. rythoviaan.wordpress.com